بنده گمان میکنم سامانه ی پادشاهی خواهِ درون مرز ( #نسل_شیک_پاسارگادی ) که امروز در آستانه ی سازماندهی مناسب برای خیزش به سوی #بازگشت_پادشاهی_مشروطه به ایران است ؛ نیازمند گفتمان قدرتمندی همانند همین نوشتار و نقل قولِ بی بدیل دکتر جواد طباطبایی ( #فیلسوف_ایران ) از زنده یاد #محمد_علی_فروغی است ، تا به من و شما ؛ سرور ارجمند مشروطه خواه و دیگر هم میهنان بزرگوار یادآور شود که بازگشت #نظام_پادشاهی_پارلمانی بر این اساس که نظام مشروطه برای کنترل ، محدود کردن و مشروعیت قدرت در راستای قانون و در جهت #منافع_ملی و #حقوق_شهروندی بنا نهاده شده است .
امکان بازگشت #دیکتاتوری پس از سرنگونی #جمهوری_فاسد_اسلامی را در راس حکومت آینده ی ایران منتفی خواهد کرد .
@khosrovanooshiravan
#خسرو

🛑 نقش مهم #محمد_علی_فروغی در حوادث شهریور ۱۳۲۰ و امتداد #پادشاهی_مشروطه
@khosrovanooshiravan
متفقین بعد از حمله به ایران و اشغال کشور، در اقدامی بیشرمانه در پی برانداختن نظام سیاسی کشور برآمدند.
آنها به صورت موازی، دو طرح را برای این منظور مدنظر داشتند؛
-برانداختن سلسله پهلوی
-برپا کردن یک نظام جمهوری

اشغالگران در راستای هدف اول، به دنبال شاهزادگان قجری اروپا نشین رفتند، یکی از گزینه‌های آنها شهروند بریتانیا شده بود و روادید ایرانی نداشت و اسم و رسم خود را نیز به انگلیسی تغییر داده بود، دیگری هم عضو ارتش بریتانیا شده بود و توانایی صحبت کردن به زبان فارسی را نداشت.

اشغالگران پس از تلاشهای بی‌نتیجه برای یافتن شاه مورد نظرشان از ایل قاجار، به فکر تاسیس جمهوری افتادند.
آنها برای این کار چند گزینه مد نظر داشتند، یکی از جدی‌ترین گزینه‌ها، محمدعلی فروغی بود.
فروغی به محض دریافت این پیشنهاد و با خبر شدن از نیات متفقین، صراحتا پیشنهاد آنها را رد و اعلام کرد تنها راه ممکن برای ایران، پادشاه شدن ولیعهد جوان، محمدرضاپهلوی (محمدرضاشاه پهلوی آینده) است.
@khosrovanooshiravan
https://t.me/khosrovanooshiravan/1238?single

🛑 نظر مرحوم محمدعلی فروغی درباره‌ مرحوم محمد مصدق
@khosrovanooshiravan
«... معلوم شد آقای مصدق، نماینده‌ محترم در مجلس شورای ملّی، لازم دانسته‌اند بنده را به خیانت‌کاری منتسب نمایند و این معنی را یکی از دلایل مخالفت خود با کابینه‌ آقای مستوفی‌الممالک قرار دهند.
من در دوره‌ پنجم شورای ملّی، که باز ایشان وکالت داشتند، دیده بودم که با اصرار فوق‌العاده مکرر به آقای میرزا حسین‌خان پیرنیا (موتمن‌الملک)، که رئیس مجلس بودند، حمله می‌کردند و آن مرد محترم را مورد تنقید با لحن شدید قرار می‌دادند. تعجب کردم و پیش خود می‌گفتم: فرضاً آقای پیرنیا خبط و خطایی بکند با آنکه همه‌کس تصدیق دارد که ایشان در وظایف ریاست مجلس کاملاً با متانت و بی‌طرفی رفتار کرده و همیشه وجود ایشان یکی از موجبات وقر و عظمت مجلس بوده، چرا آقای مصدق نسبت به خودم، با اینکه خیانتی نکرده‌ام، بر تعجبم افزود.
چون بیانات ایشان را تا آخر خواندم، دیدم درد شدیدی در دل دارند از اینکه بنده مدت زیادی در کابینه‌های متوالی وزیر و اخیراً رئیس‌الوزرا بوده‌ام و اکنون، با وجود غیبت، در کابینه عضویت دارم، و به علاوه، بعضی عناوین دیگر از قبیل ریاست دیوان تمییز و ریاست مدرسه‌ی حقوق را دارا هستم. پس مشکلم راجع‌به آقای مصدق حل شد و دانستم اقتضای طبیعتش این است. و به علاوه هر کس برای پیشرفت کار خود، بر حسب ذوق و فطرت خویش، راهی را اختیار می‌کند؛ مصدق هم این راه را اختیار کرده است که بی‌جهت یا باجهت به اشخاص حمله کند و در راه دلسوزی وطن اظهار شجاعت نماید.
مختصر، جوان است و جویای نام آمده است. اظهار مسلمانی هم که مایه ندارد. در مجلس شورای ملّی قرآن از جیب یا شمایل از بغل درمی‌آوریم و زهره‌ همه‌کس را آب می‌کنیم. با این تفصیل، کار به کام است و کیست که بتواند در مسلمانی و وطن‌دوستی مصدق شک نماید.
اما رویه من غیر از این است و تو می‌دانی که از اول عمر خود تاکنون نه شارلاتانی کرده‌ام، نه خودستایی؛ نه هوچی بوده‌ام، نه آنتریک‌باز؛ برای رسیدن به مناصب و امتیازات و تحصیل شهرت و نام، اسباب‌چینی و دسیسه‌کاری نکرده و تاکنون هر مقامی را دارا شده‌ام، اعم از وکالت و ریاست و وزارت، بدون استثنا آن مقام دنبال من آمده است، من از پی آن نرفته‌ام.
شاه و رؤسای وزرا و دوستان من همه بر این امر شاهدند و هیچ‌کس نمی‌تواند از روی حقیقت مدعی شود که من برای رسیدن به مقامی از او تقاضایی کرده باشم و اینکه می‌گویم محض رجزخوانی نیست و نمی‌خواهم اجر اشخاصی را که در مورد من احسان کرده‌اند ضایع کنم و نیز ادعا ندارم که شخصی فوق‌العاده هنرمندم.
تنها ادعای من این است که به قدر قوه در خدمت به مملکت کوشیده‌ام و با اشخاصی که هم‌قدم شده‌ام صمیمیت داشته‌ام و مخصوصاً در دنیا راست راه رفته‌ام، نیت سوء نداشته‌ام، از خیانت‌کاری احتراز کرده‌ام ... اگر در این مشروحه از خودم و مصدق حرفی می‌زنم برای خودستایی یا تضییع او نیست؛ حقیقت حال را بیان می‌کنم و باقی را به خدا بازمی‌گذارم.
زیرا هرچند هیچ‌وقت قرآن و شمایل از جیب و بغل بیرون درنیاورده‌ام، کاملاً معتقدم که در عالم حقیقتی هست و به او اتکا و اتکال دارم و هو نعم‌الوکیل.»
https://t.me/khosrovanooshiravan/2161
منبع: سیاست‌نامه‌ی ذکاءالملک، مقاله‌ها، نامه‌ها و سخنرانی‌های سیاسی، محمد علی فروغی، به اهتمام ایرج افشار و هرمز همایون‌پور، کتاب روشن، تهران، ۱۳۸٩، صص ۲۸۹ و ۲۹۰