خسرو انوشیروان
⚫️ سحرم هاتف میخانه به #دولت_خواهی گفت باز آی که دیرینه‌ی این درگاهی همچو جم جرعه‌ی می کش که ز سر ملکوت پرتو جام جهان بین دهدت #آگاهی بر در میکده رندان قلندر باشند که ستانند و دهند #افسر_شاهنشاهی خشت زیر سر و بر تارک هفت اختر پای دست قدرت نگر و منصب…
⚫️ با پادشاهی نمی توان جنگید!
اگر هر کجای جهان نیروهای مخالف و منتقد توان جنگیدن و حذف پادشاهی را داشته یا داشته باشند دست کم در ایران این رویا غیر ممکن است.برخی منتقدان با خوشحالی اما با غفلت از تاریخ می گویند هر کجا پادشاهی سقوط کرده دیگر بازنگشته است . اما ما می گوییم ایران جای دیگری است! پرسش: چرا مگر ایران چه فرق دیگری با دیگر کشورهایی دارد که پادشاهی را از کف دادند.
پاسخ را شاید به شکلی رمز گونه در سخن خورشید ایران فردوسی بزرگ یافت:
سخندان دهقان چه گوید نخست
که نام بزرگی به گیتی که جست
که بود آنکه دیهیم بر سر نهاد
ندارد کس آن روزگاران به یاد
که نام بزرگی کی آورد پیش
که را بود از آن برتران مایه بیش
پژوهنده نامه باستان
که از پهلوانان زند داستان
چنین گفت که آیین تخت و کلاه
کیومرث آورد و او بود شاه
باری ، تاریخ پادشاهی در این سرزمین آن انداره کهن است آن اندازه سرشته با لحظه لحظه زندگی مردمان است که کسی به درستی نمی تواند آغاز روشنی برای آن تعیین کند، آن اندازه دور که ما تنها در سخن فردوسی بزرگ می توانیم از کیومرث پادشاه اسطوره ای ایران بعنوان نخستین پادشاه نام ببریم، یعنی تا قلب اسطوره ها ریشه این درخت کهنسال امتداد دارد !
چنین پیوستگی و ریشه عمیقی را نمی توان نه با هجوم اسکندر نه حمله مغول و اسلامیون نه با انقلاب یا فتنه خمینی نه با وعده های دموکراسی مابانه که مشخص نیست چه ضمانت های اجرایی دارند از میان برداشت.
تاریخ را که ورق بزنیم هر کجا ایرانی بوده نهاد پادشاهی هم پا به پایش بوده است ، کالایی وارداتی یا سلیقه حکومتی و گروهی و قومی نبوده که در دوره و عصری باشد و سپس از میان برداشته شود. بلکه همیشه در فرهنگ در خلق و خو و سرشت این مردم بوده است و اساسا تولید و نبوغ خود این مردم بوده نه تحمیل قلدران سیاسی یا فاتحان!
این است که در ایران شاه واقعا شاه است ، و پادشاهی سلیقه سیاسی نیست که امروز باشد و فردا نباشد.بلکه یک خلق و خو و مرام فرهنگی است. و هر موضوعی تبدیل به فرهنگ شد از میان برداشتنش آسان نیست!
https://t.me/khosrovanooshiravan/9030
#بهنام_امینی
اگر هر کجای جهان نیروهای مخالف و منتقد توان جنگیدن و حذف پادشاهی را داشته یا داشته باشند دست کم در ایران این رویا غیر ممکن است.برخی منتقدان با خوشحالی اما با غفلت از تاریخ می گویند هر کجا پادشاهی سقوط کرده دیگر بازنگشته است . اما ما می گوییم ایران جای دیگری است! پرسش: چرا مگر ایران چه فرق دیگری با دیگر کشورهایی دارد که پادشاهی را از کف دادند.
پاسخ را شاید به شکلی رمز گونه در سخن خورشید ایران فردوسی بزرگ یافت:
سخندان دهقان چه گوید نخست
که نام بزرگی به گیتی که جست
که بود آنکه دیهیم بر سر نهاد
ندارد کس آن روزگاران به یاد
که نام بزرگی کی آورد پیش
که را بود از آن برتران مایه بیش
پژوهنده نامه باستان
که از پهلوانان زند داستان
چنین گفت که آیین تخت و کلاه
کیومرث آورد و او بود شاه
باری ، تاریخ پادشاهی در این سرزمین آن انداره کهن است آن اندازه سرشته با لحظه لحظه زندگی مردمان است که کسی به درستی نمی تواند آغاز روشنی برای آن تعیین کند، آن اندازه دور که ما تنها در سخن فردوسی بزرگ می توانیم از کیومرث پادشاه اسطوره ای ایران بعنوان نخستین پادشاه نام ببریم، یعنی تا قلب اسطوره ها ریشه این درخت کهنسال امتداد دارد !
چنین پیوستگی و ریشه عمیقی را نمی توان نه با هجوم اسکندر نه حمله مغول و اسلامیون نه با انقلاب یا فتنه خمینی نه با وعده های دموکراسی مابانه که مشخص نیست چه ضمانت های اجرایی دارند از میان برداشت.
تاریخ را که ورق بزنیم هر کجا ایرانی بوده نهاد پادشاهی هم پا به پایش بوده است ، کالایی وارداتی یا سلیقه حکومتی و گروهی و قومی نبوده که در دوره و عصری باشد و سپس از میان برداشته شود. بلکه همیشه در فرهنگ در خلق و خو و سرشت این مردم بوده است و اساسا تولید و نبوغ خود این مردم بوده نه تحمیل قلدران سیاسی یا فاتحان!
این است که در ایران شاه واقعا شاه است ، و پادشاهی سلیقه سیاسی نیست که امروز باشد و فردا نباشد.بلکه یک خلق و خو و مرام فرهنگی است. و هر موضوعی تبدیل به فرهنگ شد از میان برداشتنش آسان نیست!
https://t.me/khosrovanooshiravan/9030
#بهنام_امینی
Telegram
خسرو انوشیروان
⚫️ سحرم هاتف میخانه به #دولت_خواهی
گفت باز آی که دیرینه‌ی این درگاهی
همچو جم جرعه‌ی می کش که ز سر ملکوت
پرتو جام جهان بین دهدت #آگاهی
بر در میکده رندان قلندر باشند
که ستانند و دهند #افسر_شاهنشاهی
خشت زیر سر و بر تارک هفت اختر پای
دست قدرت نگر و منصب…
گفت باز آی که دیرینه‌ی این درگاهی
همچو جم جرعه‌ی می کش که ز سر ملکوت
پرتو جام جهان بین دهدت #آگاهی
بر در میکده رندان قلندر باشند
که ستانند و دهند #افسر_شاهنشاهی
خشت زیر سر و بر تارک هفت اختر پای
دست قدرت نگر و منصب…