🔮🌏 یکی از همانندی‌های #نوروز ایرانی با زگموک بابِلی و سرسال ایزدی‌ها* این است که خداوند که پیامبران و فرشتگان پیرامونش هستند، بر تخت می‌نشیند تا سرنوشت و آینده‌ی مردم و فرمانروایان را بنویسد. پس یک فرشته، یا آدمی بزرگ و یا پیامبری را می‌گمارد و کارهایی از جهان را به او می‌سپارد.

بر پایه‌ی فرگرد دوم وندیداد، چون خداوند با همه‌ی ایزدان و امشاسپندان(فرشتگان) و بزرگان گرد هم آمدند، از جمشید خواست تا دین او را در زمین بگستراند. جمشید نمی‌پذیرد. سپس خداوند می‌گوید در گیتی نماینده‌ی من باش و از جهان و هستی‌ام سرپرستی کن. جمشید می‌پذیرد و شهریار جهان ماتکیک(مادی) می‌شود. او برای این کار از اهورامزدا یک نگین زر و دستواره‌ای(عصایی) زرنشان می‌گیرد.


*پی‌نوشت: زگموک بابِلی و سرسال ایزدی جشن‌های بهاری است و بابلیان نیز برای فرارسیدن این جشن همچون ایرانیان آتش می‌افروختند.


🖋 خوانش و نگارش: #پریسا_امام_وردیلو
برگرفته از: گاهشماری و جشن‎های ایران باستان #هاشم_رضی و جشن‌ها و آیین‌های ایرانی #حسام_الدین_مهدوی
https://t.me/khosrovanooshiravan/3092

#ادبسار
@khosrovanooshiravan

در افسانه‌های #نوروز آمده است: در ماه فروردین روز خرداد، اورمزد خدای رستاخیز و تن پسین کند، جهان بی‌مرگ و بی‌آسیب و بی‌پتیاره شود.
@khosrovanooshiravan
اهریمن با دیوان و دَروجان و دیوزادگان و ساستاران و کیان و کَرپان را ناکار بکند.
اورمزد خدای اهریمن را بزند و بی‌هوش و ناکار کند که پس از آن نه «گَناک‌مینو»(روان نابودگر) و نه از دام و دهش او بر زمین پادشاه بود. اهریمن به همان سوراخی که از آنجا یورش آورده بود، آنجا شود و سرش را ببرند و دوزخ را با هفت توپال(فلز) بیانبارند. این زمین باز به ستاره پایه شود و گَرودِمان یا بهشت برین از آنجای که هست باز به ستاره پایه آید و همه‌جای گرودمان شود. مردم بی‌مرگ و بی‌زمان شوند و پس از آن خورش نباید. هرآنکه گوشت خورده باشد چهل ساله برانگیزندشان و اگر گوشت نخورده باشند پانزده ساله برانگیخته شوند. از آنجا برانگیزندشان که جان از تن بِشده بود.

آیین‌های سال نو همواره با آیین‌های کشاورزی همراه بود. چنان‌که پیش‌تر گفته شد، رستاخیز زمین و تن با رویش گیاهان شناخته می‌شد. چه‌بسا سبز کردن سبزه کنایه از بازآفرینی زمین است. ولی بر پایه‌ی نشانه‌ها، سبزه در میان مردمی که هنوز به زندگی کشاورزی نرسیده بودند نیز انجام می‌شد. از این‌رو گمان می‌رود سبزه رویاندن در آغاز نوروز در میان ایرانیان یادبود آفرینش نخستین و اَسَر(ازل) است و نوروز ایرانی با نگر به هرآنچه گفته شد و با نگاه به گاهشماری و دانش ستاره‌شناسی، جشن ویژه‌ی اهورامزدا است.


🖋 خوانش و نگارش: #پریسا_امام_وردیلو
برگرفته از: ماه فروردین روز خرداد #بیژن_غیبی
گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
#ادبسار
@khosrovanooshiravan

b2n.ir/w78290