⚫️ چرا آزادی اصل است؟
چون تنها با آزادی است که آزادی مهار و امکانِ خودسریِ حاکمان سلب می‌شود. تنها با آزادی است که فساد کنترل می‌شود. بدونِ آزادیِ نهادینه و اصولی، عدالت، بهره‌مندی، رفاه، شکوفایی، امنیت و چیزهایِ خوبِ دیگر بر فرضِ تحقق، شکننده و ناپایدار است. از این روست که آزادی قسیم و در عرضِ هیچ یک از این مواردِ مطلوبِ مذکور نیست.
درکِ معنای «اصل» بودنِ آزادی بسیار مهم است.
@khosrovanooshiravan
✍ #محمود_رضوانی

⚫️ درود پگاه نیک
@khosrovanooshiravan

#محمود_رضوانی مینویسد:
اصل سخن در میان ما و مخالفان «ایران» است. آنها -خوش‌بینانه که در نظر بگیریم- تصور می‌کنند که ما دن‌کیشوت‌هایی هستیم که برایمان خاک از خون و گوشت و روح انسان‌ها مهمتر است. در حالی که در منظر ما ایران از ایرانیان جدا نیست و اصلا این تقابلِ خاک و انسان موضوعیت ندارد. یا چنین وانمود می‌کنند که ما ایران و ایرانی را فی‌نفسه برتر از غیر ایرانی و غیر ایران می‌پنداریم که چنین نیست. البته ایران یک کشور تاریخی است و به یک معنا ملت ایران یک ملت واقعی است. چیزی که در مورد عراق یا افغانستان صادق نیست. ولی موضوع اصلا قول به هیچ نوع برتری نیست، بلکه تمایزِ یک نگاه به سعادتِ انسانی است با نگاه‌های دیگری که عموما قراردادی‌انگارانه هستند و تصورشان از میهن صرفا محیط و منابع است. همین نگاه را یک فعالِ سیاسی یا سیاستمدار عراقی و افغانستانی هم ممکن است داشته باشد. چنان که بعضی در آن کشورها دارند و اتفاقا آنها بسیار خوب می‌فهمند که ما چه سرمایه‌ای داریم که آنها ندارند.
#ایران
@khosrovanooshiravan

⚜ شیعه‌ی ج.ا. اهمیتی نمی‌دهد که تقریبا کلِ هزینه‌ی پیاده‌رویِ اربعین را دولت تامین می‌کند و جیبِ دولت یعنی پول‌های کلِ مردمِ ایران اعم از مسلمان و غیرِ مسلمان و ثروتمند و فقیر. کمک‌هزینه‌ی بلاعوض و وامِ بدونِ بهره می‌گیرد، اگر کارمند است مرخصیِ اضافه می‌گیرد و خودش و خانواده‌اش در ایستگاه‌ها می‌خورند و می‌خوابند. از اتوبوس‌هایی استفاده می‌کند که وظیفه‌ی حمل و نقل‌های ضروری را برای اقشاری از مردم که وسیله‌ی نقلیه‌ی شخصی ندارند، بر عهده دارند ولی حالا مجبورند برای این مراسم خدمات بدهند . ان وظایف را وانهند. هیچ یک از این ملاحظات دلش را نمی‌لرزاند که مبادا چنین زیارتی مقبول و پاکیزه نباشد.
***
با ایدئولوژیک شدنِ تشیع در ج.ا. در واقع مسئولیتِ فکر کردن و عمل کردن از فردِ مکلف ساقط شده و به دولتِ ایدئولوژیک سپرده شده است و این وضعیتِ بی‌مسئولیتی برای هر انسانی که مادونِ عقل می‌زید، در حکمِ بهشت است به خصوص که با خوردن و خوابیدن و کار نکردن همراه باشد. مخاطبِ دین و به ویژه اسلام همواره فرد است: (لقد جئتمونا فرادی) تشیعِ ایدئولوژیک این «تخاطبِ فردانی» را مضمحل و فرد را در امتِ واحده مستحیل می‌کند. آن تخاطبِ فردانی که نقطه‌ی قوتِ دین است -وقتی دین در جایگاهِ جداگانه‌ی نهادی از سیاست مستقر باشد-، با سیاسی و ایدئولوژیک شدنِ دین از دو جهت به فساد و ویرانی منجر می‌شود: یکی از این جهت که ساختِ دین بنا به همان تخاطبِ فردانیِ بالذات فاقدِ ادراکِ سیستماتیکِ امرِ سیاسی است و توقعِ دولتِ سیاسیِ شریعت-بنیاد بر دوشِ دین تکلیفِ مالایطاق است و از جهتِ دیگر فرد را که می بایست در تخاطبِ دینی فردا مسئول و در لابلای پیوندهای قومی و صنفی و سیاسی و ... ندای وجدانش بیدار بماند، در توده‌ای بی‌شکل مضمحل و بی‌اثر و لاابالی می‌کند.
#ایدئولوژی #شیعه #اربعین #فرد
https://t.me/khosrovanooshiravan/19108
✍ #محمود_رضوانی