او به من #آموخت که احساس #دلسوزی برای دیگران شایسته یک #مبارز نیست، زیرا که دلسوزی برای دیگران همیشه #ریشه در اهمیت به خود دارد. او عادت داشت که در مورد مردمی که با ما #تلاقی داشتند از من بپرسد: آیا فکر می‌کنی که از آنها #بهتری؟به من کمک کرد تا بفهمم که انسجام سالکان در برابر مردم اطراف آنها از یک فرمان والا نشات می‌گیرد، نه از احساسات #انسانی!

#بی‌رحمانه واکنش‌های احساسی مرا شکار می‌کرد، به من کمک می‌کرد تا ریشه تمایلات #قبلی‌ام را در مورد مردم بیابم، و به من کمک کرد تا #تشخیص دهم که توجه من به مردم یک #نیرنگ بود!! من تلاش می‌کردم که از خودم فرار کنم، با انتقال #مشکلاتم از خودم به دیگران. به من نشان داد که چگونه دلسوزی به شیوه‌ای که ما در دنیا بکار می‌بریم یک بیماری #ذهنی است، یک بیماری #روحی که ما را بیشتر و بیشتر در خود به دام می‌اندازد.
@kheradedaroun