تنگنای زندگی ما، ازدحام #فکرهای ماست. این ازدحام و هیاهو، صدای نرم #سکوت را می‌پوشاند. بدین‌سان، فکرها حجابِ حقیقتِ ما می‌شوند. فکرها چگونه حجابِ حقیقت می‌شوند؟ فکرها زندگی را #تفسیر می‌کنند و بدین‌سان، بر روی حقیقت زندگی #پرده‌ای می‌کشند.
فکر، رویدادها را تفسیر می‌کند، درباره‌ی رویدادها #رویاپردازی می‌کند، درباره‌ی رویدادها #مبالغه می‌کند، و آن‌ها را از صافی #باورها و الگوهای خود #عبور می‌دهد. فکر، هر چیزی را به یک #مسئله تبدیل می‌کند و به آن جنبه‌ای نمایشی می‌دهد. فکر نمی‌تواند #معمولی بودن را بپذیرد!
پندار یک #من که قصد رفتن به فراسوی فکرها را دارد، خود یک #فکر است. فکر نمی‌تواند به فراسوی خود برود. تحلیل فکر و کوشش برای رام کردن آن، یک بازی #خسته‌کننده‌ی طولانی‌ست.
فکر را #بشناس. همین کافی‌ست. فکر را، همان‌طور که هست، #مشاهده کن، بدون آن که بخواهی چیزی را #دگرگون کنی. در پذیرشِ فکر به مثابه‌ی فکر، آرامشی #ژرف نهفته است.

#رویاپردازی_و_خیالبافی
#موانع_آگاهی
#مسیحا

@kheradedaroun

برای شناختِ خودت،
خودت را کارها و حرکت هایت، کلام و نظرهایت را، حتی شیوۀ سخن گفتن و اندیشیدن و سخن نگفتنت را
چگونه دیدن و ندیدنت را #مشاهده کن.

درک کن، #فهم کن...

آنگاه خود را بهتر از قبل خواهی #شناخت
و شناختِ تو از خودت به سطح دیگری از آگاهی تو #منتقل خواهد شد
و آن وقت است که
در سرنوشت تو در شیوۀ دیدن و شنیدن، قدم برداشتن و حرکت کردن،
در روش مبارزۀ تو،
این خودشناسی ات به خداشناسی #خواهد رسید.

@kheradedaroum

‍ #فقط_زیبایی_را_خواهید_دید

دیگران را مورد قضاوت قرار دادن #عملی است که از نَفس سر می زند. قضاوت در مورد دیگران نوعی خودبینی است و به این معناست که فرد تصور می کند که خود، شخص برتر و بزرگی است و دیگران همه ابله یا احمق هستند البته در اینکه دیگران ممکن است عیب و نقصی #داشته باشند شکی نیست، اما آنها را مورد قضاوت قرار دادن، در واقع گویای این حقیقت است که حداقل خود شخص #قضاوت کننده نیز آن عیب خاص را کم و بیش دارد. وگرنه چرا باید مدام دیگران را مورد انتقاد قرار دهید در حالی که شما، در واقع فرقی با آنها ندارید؟ قبل از اینکه خاشاک را در چشم دیگران مشاهده کنید بهتر است به آن تنه درختی که در چشم خود دارید توجه کنید (اگر به عیب خود دیده باز کنید عیب دیگران به نظرتان نخواهد آمد). کرکس در ارتفاع بسیار بالایی پرواز میکند، بالاتر از پرندگان دیگر. قلمرو پهناوری را از راه دور می تواند #مشاهده کند. اما چشمان او بر روی چه چیزی #خیره می شوند؟ بر روی جسد مرده و پوسیدهای که در جایی افتاده است. این پرنده به طرز بسیار زیبایی در ارتفاع بالا پرواز می کند ولی چشمانش را به روی چیزهای خوب و #مقدس نمی افکند بلکه فقط به چیزهای فاسد چشم می دوزد. یک #مگس نیز در پرواز خود معمولا به دنبال چیزهای #آلوده میگردد، در صورتی که زنبور عسل از خیلی چیزها صرف نظر میکند تا اینکه بالاخره چشمانش به ذره ای #شهد گل روشن شود.
اگر شما چیزهایی را در دیگران می بینید به علت این است که چشمان شما #آمادگی دیدن آنها را دارند. اگر چشم های زیبا و زیباپسندی داشته باشید فقط زیبایی را خواهید دید. شما باید بدانید که همه بالاخره دارای ضعف هایی هستند. (شاید) شخصی که دارای هیچ نوع ضعفی نباشد، در این دنیا وجود ندارد. سعی کنید که چشمانتان را برای کشف ضعف های دیگران به خدمت نگیرید. تواضع داشته باشید و از این طریق سعی کنید اشتباهات خودتان را #تصحیح کنید.
@kheradedaroun

#بپرهیز....

از #دروغ بپرهیز، از همه‌ی دروغ‌ها، مخصوصا دروغ به خودت. #مراقب دروغ خودت باش و هر ساعت، هر دقیقه، آن را #وارسی کن.

و از #سرزنش بپرهیز، هم سرزنش خودت و هم سرزنش دیگران: آن‌چه در تو #بد می‌نماید به صرف این حقیقت که آن را در خودت #مشاهده کرده‌ای #پالایش می‌یابد.

و از #ترس دوری کن، گرچه ترس #صرفا پی‌آمد هر #دروغی است.

از #کم‌دلی خودت در دستیابی به #عشق نهراس، و در عین حال حتی از کارهای بد خودت هم #نهراس.
@kheradedaroun

‍ امروزه باید گفت که مرادتراشی و مریدبازی و تسلیم این شخص و آن شخص بودن، #دوره اش به پایان رسیده است. تو باید روی #پای خودت باِیستی. مستقل و آزاد. امروزه انواع تعالیم رهایی‌بخشِ بزرگان، براحتی در #دسترس همگان است. لازم نیست خود را اسیر و برده‌ی معنوی دیگران کنی. تنها کافیست هر جا که هستی آن تعلیمی را که #قلبت پذیرا و بدان گواه است، #عامل باشی. پس در هر تعلیم، آزادی #روح‌ات را بجوی و از این #خراب‌آباد تاریک و عَفِن، #عروج کن. کلید نجات، تنها در تغییر #شعور تو نهفته است. این #کلید را در جای دیگری نخواهی یافت. بی شک آنچه که در دورهٔ پیش‌رو، برای سالکانِ حق کارساز و کارآمد است، دوستی و همیاری و توسعه‌ی #آگاهی است و نه سروَری. زیرا در این دوران، تنها نجات بخش واقعی، ارتقاء شعور خِرَد جمعی است. و این مهم امروزه هیچ نیازی به مرادتراشی و مریدبازی #ندارد. زیرا همهٔ آگاهی های مورد نیاز در دسترس است و راهنمای حقیقی، فطرت الهیِ خود توست. پس آن را دریاب تا از اسارت های معنوی رها گردی. مراقبه‌ی اصیل را بیاموز و چشمان #مشاهده گرت را بگشای و روی پای خودت باِیست و بدان که نجات بخش واقعی را درون خودت #نهان کرده‌اند؛ "وَ فِی اَنفُسِکُم اَفَلا تُبصِرُونَ"!؟
و هرگز از یاد مبَر که اسارت‌های #معنوی به مراتب بدتر و مُهلِک‌تر از اسارت‌های #مادی است.

@kheradedaroun

‍ ‍ هر گاه راه #گریزی نیست، همواره راه #عبوری هست. پس، از رنج و درد رو برنگردانید. با آن #رو به رو شوید و آن را به طور #کامل احساس کنید. آن را #حس کنید، اما در باره آن #فکر نکنید. در صورت لزوم درد و رنج خود را #ابراز کنید، اما در باره آن در ذهن خود فیلم نامه ننویسید. تمامی توجه خود را به #احساس معطوف کنید، نه به شخص، رویداد یا وضعیتی که در ظاهر موجب آن بوده است. اجازه ندهید ذهن به بهانه ناراحتى، از شما یک #مظلوم بسازد. احساس تأسف برای خود و بازگویی ماجراها برای دیگران، شما را اسیر #ناراحتی نگه می دارد.
از آنجا که امکان ندارد بتوان از #عواطف دور شد، تنها راه دگرگونی، آن است که به درون احساس بروید، وگرنه هیچ چیز #تغییر نخواهد کرد. پس توجه کامل خود را به #احساستان بدهید و از برچسب زدن ذهنی به آن دوری کنید. در همان حال که به درون احساس می روید، به شدت #هشیار باشید. در  آغاز شاید مکان تاریک و #ترسناکی به نظر بیاید. هنگامی که میل به رو گرداندن از #درد در شما شدید شد، این خواسته را #مشاهده کنید، اما به آن عمل #نکنید. همچنان توجه خود را بر درد متمرکز نمایید و اندوه، ترس، دلهره، تنهایی و هر چه را که هست، #لمس کنید. هشیار و حاضر باقی بمانید؛ حاضر با تمامی وجودتان، با یکایک سلول های بدنتان. شما با این کار #نور را به داخل تاریکی می تابانید. این شعله #آگاهی شماست.

@kheradedaroun

نشانه‌ی پیشرفت #معنوی بدین صورت است: شما ممکن است عصبانی #شوید، ممکن است ناراحت شوید، اما از آن #آگاهید. قبل از این #اجازه می‌دادید که خشم، شما را کاملاً تحت کنترل خود قرار دهد؛ شما براحتی خشم می‌شدید.

اما اکنون که در حال #تمرینِ من کیستم؟ هستید؛ با تفحص خویش، متوجه می‌شوید که وقتی عصبانی می‌شوید، #متوجه‌ی عصبانیت خود هستید. و شما شروع به خندیدن به خودتان می‌کنید و عصبانیت، #سست شده و از بین می‌رود.

شما #متوجه می‌شوید که تمام احساسات و حالات واکنشی‌ای که در تمام طول زندگی داشته‌اید رو به #پایان است. زیرا هنگامی که موقعیتی، شما را با یک شرایط منفی روبرو می‌کند، می‌توانید آن را #مشاهده کنید و بلافاصله واکنش نشان ندهید. شما آن حالات را تماشا می‌کنید و از آنها آگاه هستید. بنابراین دیگر تحت #کنترل آن حالات و احساسات قرار نمی‌گیرید.

@kheradedaroun

‍ پیکره‌ی درد، انرژی‌های منفی و مخفیِ #انباشته شده در درون‌تان است. به این علت که در بدن #مخفی شده‌اند زیرا آن هنگام که به شکلی از احساس ظاهر شدند، #نخواستید با آنها مواجه بشوید و آنها را نپذیرفتید، آنها در طولِ زمان به روی هم جمع شده‌اند و تشکیل یک پیکره‌ی درد یا بدنِ دردناک را می‌دهند. ‌ ‌

«درد و رنج، فقط درد و رنج را #تقویت می‌کند» ، پیکره‌ی درد هر نوع احساسی را که با انرژیِ خاصِ خودش هماهنگ باشد، تقویت می‌کند: عصبانیت، تنفر، اندوه.. تراژدی‌های احساسی، خشونت و حتی بیماری.

پیکره‌ی درد، از هشیاریِ شما #می‌ترسد، از اینکه متوجهٔ آن شوید می‌ترسد. #بقای آن به هماهنگیِ ناآگاهانهٔ شما با آن، و به ترسِ ناآگاهانه‌تان از رو‌به‌رو شدن با رنجی که در درونِ شما است، #بستگی دارد. ممكن است اين پیکره‌ی درد به نظر شما هيولايی خطرناک باشد كه حتی نمی‌توانيد به آن نگاه كنيد، اما من به شما #اطمينان می‌دهم كه آن تنها شبحی خيالی و سُست و ضعیف است كه نمی‌تواند در مقابل قدرتِ حضورِ شما #تاب بیاورد. ‌

پس بسیار مهم است:
که این را در خودتان
#مشاهده کنید تا در دیگری. ‌

علائم رنج و عدمِ شادی را در خود #بررسی كنيد، به هر شكلی كه ممكن است باشند. شايد آنها باعث بيدار شدن پیکره‌ی درد شوند. اين امر می‌تواند به شكل آزردگی، بی‌قراری، حالت غم و اندوه، علاقه به آزار رساندن به ديگران، خشم، نفرت، افسردگی و نياز به تراژدی در رابطه ... باشد.

سعی كنيد #مچِ اين پيكره‌ی درد را درست در همان لحظه‌ای كه بيدار می‌شود بگيريد. ‌

@kheradedaroun

مردم نمى تواند خود را #آزاد كند،!!
نمى تواند تمام مدت خود را #مشاهده كند!!؛
شايد پنج دقيقه اى بتواند اين كار را كند،
اما براى آنكه خود را به واقع #بشناسد،
بايد بداند كه چگونه تمام روزش را مى گذراند!؟
و ديگر آنكه مردم تنها يك توجه دارد،
هميشه نمى تواند چيزهاى #نو را ببيند.
چون مردم #مكانيكى است، به ندرت مى تواند ناتوانى اش را ببيند.
وقتى چيز #تازه اى مى بينيد، نگاره اى از آن پيدا مى كنيد، و ديرتر همان را با آن #تاثير مى بينيد كه مى تواند درست يا نادرست باشد.

@kheradedaroun

#پذیرش، یک فضاست که شما ناخودآگاه در آن قرار میگیرید،
هرگونه تلاش خودآگاهانه برای پذیرش و بی قضاوتی ، محکوم به #شکست است
خودآگاه ما ، محل تجربه ی احساسات ناخودآگاه ما درغالب اتفاقات و #رویدادهاست، ما مخلوق ناخوداگاهمانیم نه تغییر دهنده ی آن .

#تلاش برای پذیرش ، مانند این است که ماهی ای بخواهد جریان آب رودخانه را تغییر دهد ، ماهی ای که زنده بودنش درفضای آن رودخانه #معنا دارد،

#مشاهده گری ، تنها راهیست که میتوان جریان ناخوداگاه را متوجه #رنج خوداگاه کرد .
#ماندن در احساسات ، مشاهده ی گفتگوها ی درونی و بیرونی ، تسلیم خوداگاه به ناخوداگاه است و رفتن از سر راه آن
و
بعد ، #اعتماد رخ خواهد داد ، همه چیز در نهایت به دنبال خیر و سرور شماست ، #خیر و سروری که منتظر کناررفتن شما برای جاری شدن است
اعتماد رخ میدهد و نطفه ی پذیرش را میکارد ، پذیرش اتفاق می افتد و دیدن رهایی ، امکان پذیر میشود ..

@kheradedaroun