قایقی كوچك داشتم و تنها روی  دریاچه #می‌راندم.

ساعتها روی دریاچه #میماندم.

"چنین روی داد كه شبی با چشمان بسته، شب زیبا را به مراقبه نشسته بودم. قایقی خالی از سوی دیگر آمد و به  قایقم برخورد كرد. چشمانم بسته بود، پس انگاشتم،

"كسی با قایقش #اینجاست و با قایق من برخورد كرده."
خشم  برخاست..

چشمانم را بازكردم و میخواستم با #خشم به مرد چیزی بگویم؛
ولی دریافتم كه قایق خالی است. آنوقت #راهی نداشتم.
خشمم را چگونه میتوانستم بیان كنم؟

قایق #خالی بود.

فقط در مسیر مخالف در حركت بوده و 
آمده و به قایق من برخورد كرده.

پس كاری نمیتوانستم #انجام دهم.

امكان نداشت كه خشم را روی #قایقی خالی 
فرافكنم."

"چشمانم را بستم. خشم آنجا بود، ولی #راهی به بیرون نمی یافت،
چشمانم را بستم و با خشم به عقب #شناور شدم.

و آن قایق خالی، #ادراك من شد.



در آن شب ساكت، در درونم به #نقطه ای رسیدم.
آن قایق خالی #مرشد من شد.
واینك اگر كسی بیاید و به من توهین  كند، می خندم و میگویم '.

این قایق هم #خالی است'.،


چشمانم را می بندم و به #درون می‌روم.“

@kheradedaroun