‍ وقتی شکرگزاری،
پیشاپیش در #فراوانی هستی.
هیچ مرحله‌ی #دومی وجود ندارد.

زمانی که قدردان زندگی‌ات و هر چه در آن هست، هستی، خوب یا بد، شاد یا دردناک، غم‌انگیز یا خنده دار، تو احاطه شده در #ثروت در قلمرو پادشاهانی.

وقتی که قدرانی، عمیقا در لحظه حال هستی. در گذشته و آینده و «ای کاش» ها و افسوس و #انتظارات گرفتار نیستی.

تو هر چه هستی و هر چه را که داری #عمیقا شکرگزاری.
راهی که تا به حال آمده ای و شهامت و قدرتی را که به کار گرفته ای.

در حالی که اشک در چشمانت حلقه زده است، #فنجانی چایی می نوشی یا یکی دو ساعت را با دوستی میگذرانی.

تو قدردان باران، طلوع خورشید، و ابرها، و شکرگزار تاریکی و روشنایی هستی.

هر #وعده‌ی غذا یک #هدیه است. هر آنچه که #می نوشی. هر لباسی که #میپوشی، هر چند #مندرس. بدنت هر چقدر غیر ایده آل.

مهم نیست چقدر #زمان برایت باقی مانده است. تو قدردان زمانی هستی که تا به حال داشته ای.
تو #شکرگزار امروزی.

ممکن است همه چیز را از #دست بدهی یا همه دنیا را #بدست آوری.ممکن است تا #عرش بروی یا به #فرش بیوفتی. کسی چه میداند؟

ولی تو #اکنون اینجایی.
نشسته ای.
ایستاده ای.
نفس می کشی.
احساس می کنی.
فکر می کنی،
به روشنی یا با گیجی.

درسته. وقتی تو #شکرگزاری،
تو همچون کودکی در قلمرو پادشاهانی.

#فراوانی همین جاست دوست من؛
اگر تو چشمانی برای #دیدنش داشته باشی.

@kheradedaroun