‍ ما #انسانها اغلب #دوست داريم ديگران ما را با القابی كه در #بُعد فيزيكی كسب كرده ايم و به نوعی جزئی از شخصيت و وجود ما شده اند، #صدا بزنند، القابی مانند مهندس، دكتر، استاد، پروفسور، علامه، سرهنگ ، رئیس و ... گاه اين لقب ها را آنچنان دوست داريم و ايگوی غرور ما را #تغذيه می كنند كه خودمان را بدون آنها حتي نمی‌توانيم تصور كنيم، ايگوی غرور، هميشه به دنبال شان و منزلت در بُعد فيزيكی است به جای اينكه آن را در #درون جستجو كند . به همين خاطر غرور هميشه می‌خواهد برتر از ديگران باشد و يكی از راه های #برتر بودن، داشتن این #لقب هاست .
گاهی حتی تا آنجا پیش میرویم كه با كسانی كه ما را بدون اين القاب صدا مي زنند #برخورد می كنيم!!
القاب، بخشی از #شخصيت ما میشوند، شخصيتی كه محصول جامعه و محيط است و همچون باقی #دارائیهایمان ، دير يا زود از بين خواهند رفت، آنها ظاهرا معرف ما هستند اما خویش حقیقی ما نیستند .
القاب ممكن است ما را در بازه ی زمانی طولانی بنده و #برده ی خود سازند.
واکاوی درونمان فارغ از #الحاقاتی که به خود داشته ایم ، آغازِ راه #رهایی از دامِ این #ایگوست .
@kheradedaroun

#ماندانا_خضرایی
تصنیف:#در_میان_گلها👇

‍ #کارکردن همزمان دو مرکز
#مرکز_ذهنی + #مرکز_عاطفی👇👇

وقتی در پروسه یادگیری به وسیله مطالعه، که عموما کاری #ذهنی است، مرکز #عاطفی هم درگیر شود، پروسه یادگیری، قوی تر، قدرتمندتر، #ماندگارتر و آگاهانه تر می شود و بیش از آنچه در حافظه ذخیره گردد، ممکن است وارد #درک ما شود و ما آن را بفهمیم و درک کنیم. به همین خاطر، برخی مدارس و مکاتب، سعی می کنند مفاهیم را به کمک شعر و با همراهی ریتم و موسیقی، که عموما مرکز عاطفی-احساسی فرد را درگیر می کند، تعلیم دهند.

وقتی مطلبی را صرفا به صورت ذهنی مطالعه می کنیم، این کار می تواند عملی #مکانیکی و ماشینی باشد و مفاهیمی از آنچه خوانده ایم، در مرکز ذهنی تلنبار و در حافظه ما ذخیره گردد و سپس به دست فراموش سپرده شود و از یادمان برود، چون حافظه غیر قابل اعتماد است.

ولی، وقتی در هنگام مطالعه، علاوه بر مرکز ذهنی، مرکز احساسی-عاطفی ما نیز فعال و برانگیخته شود (این مرکز به کمک موسیقی و شعر و آواز و ریتم و رقص و ... ممکن است برانگیخته گردد)

وقتی چیزی را با مرکز #ذهنی پست مطالعه کنیم و بفهمیم، ما صرفا مفاهیم #خلق می کنیم و این مفاهیم وارد حافظه می شوند، ولی وقتی مرکز احساسی ما درگیر مطالعه شود، ما درک واقعی را تجربه خواهیم کرد، چون احساسات #متعالی، می تواند مرکز ذهنی برتر را فعال کنند.

هر چیزی که با عشق و با احساسات #متعالی و #برتر، یاد گرفته شود، فراموش شدنی نیست.
@kheradedaroun

یکی از این دو #کار را باید انجام دهید. یا #تسلیم شوید، زیرا ناتوانی خود را پذیرفته اید و به قدرتی #برتر نیاز دارید تا به شما #کمک کند، یا با رفتن به #مبدا و منبع و ادغام خود در او، #علت ناراحتی را پیدا کنید. در هر دو صورت از بدبختی #رها خواهید شد. خداوند هرگز کسی را که #تسلیم شده است رها نمی کند.
@kheradedaroun

‍ اگه فکر میکنی خیلی #معنویتره که گیاهخوار بشی و غذای ارگانیک بخری و یوگا تمرین کنی و مراقبه کنی اما بعد کسانی که اینکارها رو انجام نمیدن رو #قضاوت میکنی بدون که درون تله‌ی #ایگو افتادی.

اگه فکر میکنی خیلی #معنویتره که از دوچرخه یا وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنی اما بعد کسانی که از ماشین شخصی استفاده میکنند رو قضاوت میکنی بدون که درون تله‌ی ایگو افتادی.

اگه فکر میکنی خیلی #معنویتره که دیگه تلویزیون نگاه نکنی چون مغزتو داغون میکنه، اما بعد کسانی که تلویزیون نگاه میکنند رو قضات میکنی بدون که درون تله‌ی ایگو افتادی.

اگه فکر میکنی خیلی #معنویتره که روزنامه و مجلات زرد نخونی اما بعد کسانی که این چیزها رو میخونن رو قضاوت میکنی بدون که درون تله‌ی #ایگو افتادی.

اگه فکر میکنی خیلی #معنویتره که به موسیقی کلاسیک یا صدای طبیعت گوش کنی اما بعد کسانی که موسیقی بازاری گوش میدن رو قضاوت میکنی بدون که درون تله‌ی #ایگو افتادی.

همیشه باید مراقب این احساسِ #برتر_بودن باشی، این مهم‌ترین سرنخیه که از این طریق میتونیم متوجه بشیم که درگیر یک تله‌ی #ایگو شدیم.
ایگو رندانه خودشو در افکار خاص و قشنگ #مخفی می‌کنه، چیزهایی مثل شروع یک رژیم گیاه‌خواری یا استفاده از دوچرخه به‌جایِ ماشینِ شخصی، اما بعد همین موارد تبدیل می‌شوند به حس برتری نسبت به کسانی که این مسیر معنوی رو دنبال #نمی‌کنند!!
#موجی
@kheradedaroun