#دون خوان به من آموخت که احساس دلسوزی برای دیگران شایسته یک #مبارز نیست زیرا که دلسوزی برای دیگران همیشه #ریشه در اهمیت به خود دارد. او عادت داشت که در مورد مردمی که با ما تلاقی داشتند از من بپرسد: آیا فکر می‌کنی که از آنها بهتری؟"
به من کمک کرد تا #بفهمم که انسجام ساحران در برابر مردم #اطراف آنها از یک فرمان #والا نشأت می گیرد، نه از احساسات انسانی.

#کنش‌های احساسی مرا #شکار می‌کرد، به من کمک می‌کرد تا ریشه‌های #تمایلات قبلی ام را در مورد مردم بیایم. به من کمک کرد تا تشخیص دهم که توجه من به مردم یک #نیرنگ بود. من تلاش می‌کردم که از خودم فرار کنم، با انتقال مشکلاتم از خودم به دیگران. به من نشان داد که چگونه #دلسوزی به شیوه‌ای که ما در دنیا به کار می‌بریم یک بیماری #ذهنی است، یک بیماری #روحی که ما را بیشتر و بیشتر در خود به #دام می‌اندازد!!!

@kheradedaroun