‍ #یادداشت
👈‍ در توضیح نوشته یکی از مخاطبان کانال خوانسار نیوز لازم است واژه ای توضیح داده شود.

#پروپاگاندا یعنی چه؟
🌀به وضعیتی اطلاق می شود که نویسنده یا فرستنده پیام معمولا تفکر یا عقیده ای #منفی و #غیر قابل_قبولی را به نحوی در جامعه منتشر کند که موجه به نظر برسد و از طریق آن اهداف بلند مدت خود را پیگیری کند .

🌀متاسفانه جنگ روانی در صدر اقدامات رسانه های خارج کشور و مخالف حکومت مستقل ایران است و سالهاست که با بزرگ نمایی نقاط ضعف کم اهمیت و کوچک جلوه دادن موفقیتها و دستاوردها حرکتهای بسیاری را علیه #امنیت_روانی و #اقتصادی و #اجتماعی کشور رقم زده است. #تحقیر_مسئولین و مردم و القای ناکارآمدی باعث شده بجای نگاه به جلو در افکار عمومی همواره افسوس به گذشته مشاهده شود .

🌀مهمترین ابزار این جنگ تلویزیون است و اکنون با توجه به افزایش کاربران رسانه های مجازی انواع اپلیکیشنها و پیام رسانهای ارتباطی ابزار مناسبی بنظر می رسد.

🌀از نکات جالب توجه اینکه #جنگ_روانی حتی می تواند نیروهای مثبت داخل یک‌ کشور را به یک جنگ تمام عیار و متعصبانه علیه هم ترغیب کند و با ایجاد ایدئولوژیهای کاذب و کمبود وحدت و همبستگی و همدلی و تعصبات کورکورانه به #تضعیف_مسئولان و القای افسردگی و #ناامیدی بپردازد .

🌀#جهت_دهی_تعمدی افکار عمومی بر مبنای اصول جنگ روانی می تواند همچون #اسب_تروا عمل کند و تمامیت معنوی و فیزیکی یک کشور را #تخریب و مورد حمله قرار دهد. از بین بردن روحیه انتقاد و اندیشیدن و القای اندیشه های دشمن از طریق اطلاعات سوگیری شده باعث ایجاد میزان بالایی از پذیرش می شود.

🌀لطفا ابزار جنگ روانی دشمن نباشیم و بدانیم دشمن کیست و از رسانه های تحت مدیریت خود برای افزایش #همدلی، #نوعدوستی، #وطن‌دوستی و #اعتماد به نظام استفاده کنیم نه جنگهای کور و در هم سیاسی که هیچ اصول منصفانه ای بر آن مترتب نیست .

شاید اگر براین رسالت تاکید می کردیم امروز شاهد موجی از همدلی و کمک به 🌀همنوع در این شرایط اقتصادی بودیم و همچون دوران جنگ عراق علیه ایران یاریگر و پشتیبان بودیم چه با یه قوطی کمپوت یا جوراب پشمی و یا نامه ای.

🌀امروز در حال #انبار_کردن خانوادگی و #احتکار انباری اجناس ضروری و فردگرایی مفرط هستیم. #رسانه باشیم برای #همدلی و #تفوق بیشتر نه #دشمنی و تعصب و افسار گسیختگی اخلاقی
ارادتمند
✍ث.ناصری دانش آموخته روانشناسی
🆔@khansarnews🔘 #خوانسارنیوز

🖌یادداشت

وحشت از روشنایی

هدف از این یادداشت، زیر سوال بردن توانمندی دوست عزیزم محمد صدیقیان نیست؛ بلکه این نقد به مدیرانی وارد است که بی اندازه از شفافیت واهمه دارند و مرزهای جهان کوچک ذهن بسته‌شان، از جزیره کوچک شهرمان فراتر نمی‌رود.

مهم‌ترین رسالت خبرنگار، ایجاد شفافیت است. چه کرده‌اند با ما که نه تنها جرات نمی‌کنیم قدمی در مسیر افزایش شفافیت برداریم و از حجم شایعات شهر بکاهیم، که حتی به گسترش آن دامن می‌زنیم؟ وقتی در ساده‌ترین خبر - اهمال در انجام امور اداری مردم - حق نداریم نام اداره را بگوییم، فقط به افزایش حدس و‌گمان‌ها و نهایتا شایعات، دامن زده‌ایم. یکی از مهم‌ترین عناصر خبر، عنصر «که» (چه کسی) حذف می‌شود و خبر بی ارزش می‌شود چون چیزی به دانسته‌های پیشین ما نمی‌افزاید؛ چرا که همه ما می‌دانیم در برخی از ادارات این شهر اوضاع چنین است. نه قرار بوده افترا بزنیم و نه سوژه مرتکب جنایتی شده است. چرا مثلا نباید بگذارید بگوییم «در پی شکایات مردم از اداره ثبت اسناد...»؟

مسئولان محترم! عجیب نیست که تمام رسانه‌های جهان مجازند در مورد رؤسای قوای سه‌گانه و وزرا و دیگر مقامات ارشد کشور بنویسند، اما در این شهر باید بنویسیم «روزی روزگاری، یک جایی، یکی به یکی یک چیزی گفت و پس از آن اتفاقاتی افتاد»؟ آیا کم کاری یک اداره در یک شهر کوچک باید تبدیل به تابو ‌شود؟ بیشتر ما این خبر را به یاد داریم: «تعداد زیادی از کارکنان یک اداره به کرونا مبتلا شده‌اند و در قرنطینه به سر می‌برند». یعنی اگر آن زمان می‌نوشتیم «شهردار و تعدادی از کارکنان شهرداری خوانسار کرونا گرفتند» حیثیت کسی بر باد می‌رفت؟ وقتی حتی نام و نشان معاون قوه قضائیه یا معاون سابق قالیباف در شهرداری - حتی پیش از تشکیل پرونده قضایی - به عنوان مفسد اقتصادی رسانه‌ای می‌شود و اتفاقا همین امر موجب ایجاد فشار افکار عمومی و رسیدگی سریع‌تر می‌شود، کدام قانون ایالتی مدیران شهر ما را در حاشیه امنی قرار می‌دهد که حتی انتشار خبر بیماری یا کم‌کاری آنها ممنوع است؟ مدیران عزیز صلاح نمی‌بینند برای خوانسار، قانون اساسی و پرچم مستقل تعیین و اعلام استقلال کنیم؟

نتیجه چیست؟ یک اداره‌ای بوده کار نمی‌کرده، یک آدمهایی آمدند فرمانداری شکایت کردند و فرماندار رفت به صورت «قاطع» تذکر داد و یک آدمهایی از خوشحالی «جیغ» کشیدند. در این معادله چند مجهولی - که قطعا خبر محسوب نمی‌شود - فقط یک عنصر معلوم وجود دارد: «فرماندار قاطعی که تذکر داد و مردم را ذوق زده کرد.» مخاطب با این خبر چه می‌کند؟ هر کسی از ظن خود اداره‌ای را سوژه خبر می‌کند و من نمی‌فهمم آیا همین اداره‌ای که الان در آن هستم و کارم را انجام نمی‌دهد همانی است که تذکر گرفته یا اینجا هم یک ارگان دوم است در کنار آن دیگری؟ اولی است پس بروم به فرماندار بگویم تذکرت بی فایده بود یا دومی است پس به مدیرش بگویم الان می‌روم مثل آن یکی اداره به فرمانداری شکایت می‌کنم؟
می‌بینید چقدر ساده است؟ خبری که امکان راستی آزمایی آن توسط شهروندان وجود نداشته باشد، به هیچ کار نمی‌آید.

این روزها در حال آموزش واژه #پروپاگاندا به هنرجویانم هستم و هر جا مثالی می‌بینم برایشان مطرح می‌کنم. این هم یک نمونه. آهای مردم! جزئیات و عناصر اصلی خبر مهم نیستند؛ فقط بدانید که در شهرتان یک قهرمان دارید و مسئولان حواسشان به همه چیز هست، همین.

با همین فرمان برویم به زودی در عرصه شفافیت و احترام به حق مردم برای دانستن، به اخبار زیر می‌رسیم:
- یکی از مسئولان، یک روز یک حرف مهمی زد.
- رئیس یک اداره قرار است در آینده یک کاری بکند.
- رئیس یکی از ادارات شهر رفت و یک آقایی به جای او آمد.
- پیش‌بینی می‌شود در هفته آینده یک اتفاقی بیافتد، مسئولان توصیه کردند نگوییم این اتفاق سیل است یا زلزله یا آتش‌سوزی یا تورنادو. همین را هم که اجازه دادند بگوییم منت بر سرتان گذاشتند ای نامحرمان.

سوالم را شفاف و بسیار ساده می‌پرسم: «آیا خوانسار جزء ایران و تابع قوانین همین کشور است یا این که مسئولان این شهر، جدابافته‌تر از مقامات عالی کشورند؟»

#جلال_علی_احمدی
مدیرمسؤول #پایگاه_خبری_دالان_سبز
@dalanesabz
💯 پایگاه اطلاع رسانی #خوانسارنیوز
👇👇👇👇
@Khansarnews1
https://t.me/joinchat/AAAAADwZkBSMGHwtPXRDVw