Forwarded from Palikan welatê me
دلــــێ ب ئـار و ئێشە ، ســه‌ربلنده
دلێ ساره ، هه‌ره ئاره‌ک ب بن ده !
دلــێ ئاشق نــه‌بــه ، رنـده بشه‌وته
دلــێ سا ته نه‌شه‌وته ، سا چ رنده؟
دلــــــی کــــە آتش و درد دارد ســـــربلنـد است
دلی کە سرد است ، برو آتشی زیرش روشن کن !
دلـــی کـــە عاشق نباشد ، خــــوب است بسوزد
دلی کە برای تو نسوزد ، برای چە خوب است ؟
✍ #برێز_دوکتۆر_سادق_فەرهادی
@Palikan_welate_me 👈🍃🌸
دلێ ساره ، هه‌ره ئاره‌ک ب بن ده !
دلــێ ئاشق نــه‌بــه ، رنـده بشه‌وته
دلــێ سا ته نه‌شه‌وته ، سا چ رنده؟
دلــــــی کــــە آتش و درد دارد ســـــربلنـد است
دلی کە سرد است ، برو آتشی زیرش روشن کن !
دلـــی کـــە عاشق نباشد ، خــــوب است بسوزد
دلی کە برای تو نسوزد ، برای چە خوب است ؟
✍ #برێز_دوکتۆر_سادق_فەرهادی
@Palikan_welate_me 👈🍃🌸
Forwarded from اتچ بات
♦️مهدی گنج بخش، آوای بلند کردهای خراسان
🖌اسماعیل حسین پور
ماهنامه مهاباد، ش ۲۲۳، سال۱۴۰۱
🔸"هزارمسجد"، این رشته کوه پرشکوه، سرچشمۀ زلال فرهنگ و زندگی مردمی است که با آوای دهل و سرنا، با ترنم تار و نوای نی، خو گرفته اند. هم تباران جعفرقلی زنگلی، نغمه بر لبان و بی غمان عشق را عزیز داشته، که دیری است در پسِ آن قله های سر بر آسمان ساییده، آوای مهر سر می دهند و بزم و رزم شان در هم تنیده است.
🔸یکی از نیک فرزندان هنرمند این دیار استاد مهدی گنج بخش لائین است. پیش از آن که نوروز در بر خانۀ علی بگشاید؛ در 15 اسفند سال 1347، مهدی در لائین، دیده به جهان گشود و مادرش زینب، با ترنم لالایی و گهواره جنبانی ها، فرزند چهارم خانواده اش را بزرگ و عزیز داشت.
🔸او در خانواده ای قد می کشید که پدر هرچند اهل دل بود ولی نسبت چندانی با آواز نداشت؛ ولی از لبان مادر لالایی و مهر می تراوید. مادر نخستین آموزگار آواز او بود. زنی که باور مذهبی و حجب و حیای ایلیاتی نمی گذاشت؛ دیگران آوایش را بشنوند و تنها در جشن عروسی دختر و یکی از پسرانش، آوای او به گوش اقوام رسید.
🔸استاد مهدی گنج بخش، در دیاری قامت افراشت که مردمش اهل کار و مزرعه، اهل شور و شادی و شالی بودند و هی هی چوپانانش، موسیقی دل نشین دره های عمیق و لبریز عطر گل های هزارمسجد بود. این همه زیبایی، شکوه و زلالی زندگی، ذهن مهدی را با ترانه های گل کرده بر لب مردم، پیوند می داد و او هم در این فضای لبریز ذوق، چون ابری بهاری، باید باریدن می گرفت.
🔸او که امروز مقیم کردستان باشوراست؛ هنوز شیفتۀ ساز و آواز ایلیاتیان هم تبار خویش است و آن دو را چون جان عزیز می دارد و می گوید:«اولین بار صدای ساز دوتار رحیم بخشی را از رادیو کردی مشهد، شنیده است». آرزوی آن جوان لاینی در آن ایامِ غربت تار در لائین، نواختن آهنگ "لو" رحیم بخشی بوده است.
🔸استاد گنج بخش، می گوید:« در سال 1377 در منزل حاج ذوالفقار جلایر در مشهد، با مجتبی قیطاقی آشنا شدم. مجتبی دوتار نوازی کرد و من این بار شیفته تارنوازی مجتبی شدم و به توصیه او، به دوتارنوازی روی آوردم. آرزوی دوتار نوازی ام، در 30 سالگی محقق شد و توانستم اولین بار، دوتار را با شوق و امید به دست بگیرم». از آن پس نغمه خوانی های مهدی، با دوتاری که هنوز پنجه ها و پرده ها با هم بیگانه بودند؛ آغاز شد.
🔸ایشان، بعد از سال 1377 خورشیدی، هر چند مدتی به خاطر شرایط کاری، راهی جنوب خراسان شد، ولی دوتار را با خود داشت. در سال 1380 مقیم مشهد شد. این حضور در مشهد، او را پای دوتارنوازی استاد مجتبی قیطاقی نشاند و دوتارنوازی او با الهام از هنرآفرینی استاد قیطاقی، ادامه یافت.
🔸آواز را با اشعار جعفرقلی و تحت تأثیر حضور استاد کلیم الله توحدی که برای پژوهش پیرامون اشعار جعفرقلی، به منطقه سفر داشته، آغاز کرد. پیش کسوتان جعفرقلی خوان لائین، حاج ذوالفقار جلایر، حاج مهدی مرادنیا و استاد رحمت الله زیدانلو، اثرگذارترین چهره های فرهنگی آن دیار بودند که مهدی درس آموز مکتب آنها بود و شعلۀ خوانِش اشعار جعفرقلی را در دل او افروختند.
🔸با چاپ دیوان جعفرقلی، دهۀ دوم زندگی مهدی گنج بخش، با اشعار جعفرقلی، جان و جلایی دوباره یافته است. گویی که تشنه ای مانده در کویر، چشمه ای زلال و گوارا می یابد. اشعار جعفرقلی زنگلی، روحش را به ستیغ قله های شاه جهان و هزارمسجد کشانده است و دل او را به درخت تناور عشق و عرفان، گره زده اند.
🔸استاد مهدی گنج بخش امروز در خراسان و فراتر از مرزهای این دیار، در بین کردها یک خوانندۀ صاحب سبک است. صدای او کِشش و جاذبه ای شگفت دارد. با طنین صدای پر ابهتش، گاه بر خویش می لرزی؛ گاه از شوق، گاه از درد می گریی؛ گاه گردن می افرازی و قد می کشی؛ و گاه چون پرنده ای رها در باد، مرزها را در می نوردی.
🔸در"جعفرقلی" خوانی هایش، با عشق و ایمان، هم نفس می شوی. با آهنگ و آوای "لو"یش، شکوه کوهستان و نیایش را به تماشا می نشینی. با "گل سوور"ش تو را به وجد می آورد و با "داییکا من" غربت قرن ها درد را، برایت مرور می کند و با "وه ختی کو تو له مالی" دلدادگی و نجابت یار را، برایت هجی می کند.
@kaniyadil
🖌اسماعیل حسین پور
ماهنامه مهاباد، ش ۲۲۳، سال۱۴۰۱
🔸"هزارمسجد"، این رشته کوه پرشکوه، سرچشمۀ زلال فرهنگ و زندگی مردمی است که با آوای دهل و سرنا، با ترنم تار و نوای نی، خو گرفته اند. هم تباران جعفرقلی زنگلی، نغمه بر لبان و بی غمان عشق را عزیز داشته، که دیری است در پسِ آن قله های سر بر آسمان ساییده، آوای مهر سر می دهند و بزم و رزم شان در هم تنیده است.
🔸یکی از نیک فرزندان هنرمند این دیار استاد مهدی گنج بخش لائین است. پیش از آن که نوروز در بر خانۀ علی بگشاید؛ در 15 اسفند سال 1347، مهدی در لائین، دیده به جهان گشود و مادرش زینب، با ترنم لالایی و گهواره جنبانی ها، فرزند چهارم خانواده اش را بزرگ و عزیز داشت.
🔸او در خانواده ای قد می کشید که پدر هرچند اهل دل بود ولی نسبت چندانی با آواز نداشت؛ ولی از لبان مادر لالایی و مهر می تراوید. مادر نخستین آموزگار آواز او بود. زنی که باور مذهبی و حجب و حیای ایلیاتی نمی گذاشت؛ دیگران آوایش را بشنوند و تنها در جشن عروسی دختر و یکی از پسرانش، آوای او به گوش اقوام رسید.
🔸استاد مهدی گنج بخش، در دیاری قامت افراشت که مردمش اهل کار و مزرعه، اهل شور و شادی و شالی بودند و هی هی چوپانانش، موسیقی دل نشین دره های عمیق و لبریز عطر گل های هزارمسجد بود. این همه زیبایی، شکوه و زلالی زندگی، ذهن مهدی را با ترانه های گل کرده بر لب مردم، پیوند می داد و او هم در این فضای لبریز ذوق، چون ابری بهاری، باید باریدن می گرفت.
🔸او که امروز مقیم کردستان باشوراست؛ هنوز شیفتۀ ساز و آواز ایلیاتیان هم تبار خویش است و آن دو را چون جان عزیز می دارد و می گوید:«اولین بار صدای ساز دوتار رحیم بخشی را از رادیو کردی مشهد، شنیده است». آرزوی آن جوان لاینی در آن ایامِ غربت تار در لائین، نواختن آهنگ "لو" رحیم بخشی بوده است.
🔸استاد گنج بخش، می گوید:« در سال 1377 در منزل حاج ذوالفقار جلایر در مشهد، با مجتبی قیطاقی آشنا شدم. مجتبی دوتار نوازی کرد و من این بار شیفته تارنوازی مجتبی شدم و به توصیه او، به دوتارنوازی روی آوردم. آرزوی دوتار نوازی ام، در 30 سالگی محقق شد و توانستم اولین بار، دوتار را با شوق و امید به دست بگیرم». از آن پس نغمه خوانی های مهدی، با دوتاری که هنوز پنجه ها و پرده ها با هم بیگانه بودند؛ آغاز شد.
🔸ایشان، بعد از سال 1377 خورشیدی، هر چند مدتی به خاطر شرایط کاری، راهی جنوب خراسان شد، ولی دوتار را با خود داشت. در سال 1380 مقیم مشهد شد. این حضور در مشهد، او را پای دوتارنوازی استاد مجتبی قیطاقی نشاند و دوتارنوازی او با الهام از هنرآفرینی استاد قیطاقی، ادامه یافت.
🔸آواز را با اشعار جعفرقلی و تحت تأثیر حضور استاد کلیم الله توحدی که برای پژوهش پیرامون اشعار جعفرقلی، به منطقه سفر داشته، آغاز کرد. پیش کسوتان جعفرقلی خوان لائین، حاج ذوالفقار جلایر، حاج مهدی مرادنیا و استاد رحمت الله زیدانلو، اثرگذارترین چهره های فرهنگی آن دیار بودند که مهدی درس آموز مکتب آنها بود و شعلۀ خوانِش اشعار جعفرقلی را در دل او افروختند.
🔸با چاپ دیوان جعفرقلی، دهۀ دوم زندگی مهدی گنج بخش، با اشعار جعفرقلی، جان و جلایی دوباره یافته است. گویی که تشنه ای مانده در کویر، چشمه ای زلال و گوارا می یابد. اشعار جعفرقلی زنگلی، روحش را به ستیغ قله های شاه جهان و هزارمسجد کشانده است و دل او را به درخت تناور عشق و عرفان، گره زده اند.
🔸استاد مهدی گنج بخش امروز در خراسان و فراتر از مرزهای این دیار، در بین کردها یک خوانندۀ صاحب سبک است. صدای او کِشش و جاذبه ای شگفت دارد. با طنین صدای پر ابهتش، گاه بر خویش می لرزی؛ گاه از شوق، گاه از درد می گریی؛ گاه گردن می افرازی و قد می کشی؛ و گاه چون پرنده ای رها در باد، مرزها را در می نوردی.
🔸در"جعفرقلی" خوانی هایش، با عشق و ایمان، هم نفس می شوی. با آهنگ و آوای "لو"یش، شکوه کوهستان و نیایش را به تماشا می نشینی. با "گل سوور"ش تو را به وجد می آورد و با "داییکا من" غربت قرن ها درد را، برایت مرور می کند و با "وه ختی کو تو له مالی" دلدادگی و نجابت یار را، برایت هجی می کند.
@kaniyadil
Telegram
attach 📎
سواد شعری کوردی؛
از سرودن تا خواندن
ادبیات کوردی خراسان و به‌ویژه در حوزه‌ی شعر، این سالها پیوسته در حال تحول و تعالی بوده‌است و این جای شکر و شادی دارد.
این ترقی را از هر دو جنبه‌ی کمی و کیفی به‌وضوح می‌توان دید و شنید.
اخیرا انجمن ادبی کانیادل (انجمن ادبی کوردهای خراسان در مشهد) در فضای مجازی کلاب‌هاوس میهمان شهر اسفراین بود و اگرچه فرصت نشد از تمام ظرفیت ادبی و هنری کوردهای این شهرستان در یک برنامه‌ی دوساعته استفاده شود، اما ملاحظه‌ی شعر و هنر حاضران و شمارشان، کافی بود تا دریابیم و افتخار کنیم که چنین رقمی، سه دهه پیشتر، شاید در تمام شمال خراسان و درمیان فعالان جدی ادب و هنر کوردی، قابل ثبت نبود.
این اشتیاق عمومی به زبان مادری و پاسداشت آن از طریق نگارش و سرایش، دستاوردی مغتنم است و مایه‌ی امیدواری.
درعین حال، نکته‌ی مهمی که نباید از نظر دور بماند، ضرورت شکل گرفتن سواد شعری استاندارد در میان کوردهای خراسان است که البته هضم و حل این مشکل، به‌راحتی اتفاق نمی‌افتد.
اجازه می‌خواهم عرضم را با طرح یک پرسش دنبال کنم؛
آیا ما، در ارتباط با ادب و هنر کوردی در خراسان، مبانی زیبایی‌شناختی استاندارد و مشترکی برای تفکیک خوب و بد یا خوب و خوبتر داریم؟
پاسخ چنانچه مثبت هم باشد، چندان محکم و مشخص نیست چرا که تجربه نشان می‌دهد اغلب دست‌اندرکاران حوزه‌ی شعر، صرفا به دریافت‌های ذوقی و سنتی خود متکی هستند و نه مبانی علمی صریح و قابل سنجش در پیرامون ادبیات معاصر.
این شرایط شعر کوردی خراسان، برآمده از چند عامل اساسی است؛
یک؛ نداشتن تاریخچه‌ی معرفی و نقد علمی.
دو: عدم تفکیک روشن، میان زبان محاوره و مکتوب.
سه: فقدان دستورالعملی که مشخصا اصول زیبایی‌شناختی شعر و قالب‌های کلاسیک و مدرن شعر کوردی را شناسایی و مبنایی پذیرفتنی برای رد و قبول آن تدوین و طرح کرده باشد.
چهار؛ عدم شناخت دقیق وزن و شکل نگرفتن طبعی موزون، بر مبنای مهارتی که نظام عروضی یا وزنی-هجایی و مختصات آن را دانسته به‌کار گیرد. این نقیصه در پیرامون قافیه نیز به‌شکلی وجود دارد و کمبود نسبی قافیه به این مشکل می‌افزاید.
پنجم؛ و مثل همیشه و به‌شکلی زیربنایی، مشکل بزرگ ما، ننوشتن و نخواندن به رسم‌الخط‌های کوردی استاندارد و موثری است که امروزه خوشبختانه در دسترس همگان هست.
شعر کوردی خراسان، تا نوشته نشود، مشکلات ساختاری آن اعم از فقر بدیعی و عروضی، مشکلات قافیه، ضعف عناصر زیبایی شناختی و اندیشگی و بسیاری نکات دیگر، مغفول می‌ماند.
شعر کوردی خراسان برای بقا، باید تئوریزه و تعریف و تکثیر شود. آنگاه باید به‌عنوان ضرورتی بدیهی، در میان گویشوران این زبان که شمارشان در این جغرافیا کم نیست، خوانده و شنیده و دنبال شود.
شعری که درست نوشته نشود و درست و به‌قدر لازم هم خوانده نشود، به‌سختی می‌تواند زنده بماند. این تهدیدی است که زبان ما را نیز با مخاطرات جدی مواجه کرده و ایکاش، ایکاش جدی‌اش بگیریم؛
زمانێ مه، زمانێ ژان و ژینێ
زمانێ شائرێن شاهی و شینێ
نه چیکان ناس دکی، نه دەنگێ دیکان
مەگەر کوردی بخوینی، ژ ئەڤینێ...
#سپاهی_لایین
@Kaniyadil
از سرودن تا خواندن
ادبیات کوردی خراسان و به‌ویژه در حوزه‌ی شعر، این سالها پیوسته در حال تحول و تعالی بوده‌است و این جای شکر و شادی دارد.
این ترقی را از هر دو جنبه‌ی کمی و کیفی به‌وضوح می‌توان دید و شنید.
اخیرا انجمن ادبی کانیادل (انجمن ادبی کوردهای خراسان در مشهد) در فضای مجازی کلاب‌هاوس میهمان شهر اسفراین بود و اگرچه فرصت نشد از تمام ظرفیت ادبی و هنری کوردهای این شهرستان در یک برنامه‌ی دوساعته استفاده شود، اما ملاحظه‌ی شعر و هنر حاضران و شمارشان، کافی بود تا دریابیم و افتخار کنیم که چنین رقمی، سه دهه پیشتر، شاید در تمام شمال خراسان و درمیان فعالان جدی ادب و هنر کوردی، قابل ثبت نبود.
این اشتیاق عمومی به زبان مادری و پاسداشت آن از طریق نگارش و سرایش، دستاوردی مغتنم است و مایه‌ی امیدواری.
درعین حال، نکته‌ی مهمی که نباید از نظر دور بماند، ضرورت شکل گرفتن سواد شعری استاندارد در میان کوردهای خراسان است که البته هضم و حل این مشکل، به‌راحتی اتفاق نمی‌افتد.
اجازه می‌خواهم عرضم را با طرح یک پرسش دنبال کنم؛
آیا ما، در ارتباط با ادب و هنر کوردی در خراسان، مبانی زیبایی‌شناختی استاندارد و مشترکی برای تفکیک خوب و بد یا خوب و خوبتر داریم؟
پاسخ چنانچه مثبت هم باشد، چندان محکم و مشخص نیست چرا که تجربه نشان می‌دهد اغلب دست‌اندرکاران حوزه‌ی شعر، صرفا به دریافت‌های ذوقی و سنتی خود متکی هستند و نه مبانی علمی صریح و قابل سنجش در پیرامون ادبیات معاصر.
این شرایط شعر کوردی خراسان، برآمده از چند عامل اساسی است؛
یک؛ نداشتن تاریخچه‌ی معرفی و نقد علمی.
دو: عدم تفکیک روشن، میان زبان محاوره و مکتوب.
سه: فقدان دستورالعملی که مشخصا اصول زیبایی‌شناختی شعر و قالب‌های کلاسیک و مدرن شعر کوردی را شناسایی و مبنایی پذیرفتنی برای رد و قبول آن تدوین و طرح کرده باشد.
چهار؛ عدم شناخت دقیق وزن و شکل نگرفتن طبعی موزون، بر مبنای مهارتی که نظام عروضی یا وزنی-هجایی و مختصات آن را دانسته به‌کار گیرد. این نقیصه در پیرامون قافیه نیز به‌شکلی وجود دارد و کمبود نسبی قافیه به این مشکل می‌افزاید.
پنجم؛ و مثل همیشه و به‌شکلی زیربنایی، مشکل بزرگ ما، ننوشتن و نخواندن به رسم‌الخط‌های کوردی استاندارد و موثری است که امروزه خوشبختانه در دسترس همگان هست.
شعر کوردی خراسان، تا نوشته نشود، مشکلات ساختاری آن اعم از فقر بدیعی و عروضی، مشکلات قافیه، ضعف عناصر زیبایی شناختی و اندیشگی و بسیاری نکات دیگر، مغفول می‌ماند.
شعر کوردی خراسان برای بقا، باید تئوریزه و تعریف و تکثیر شود. آنگاه باید به‌عنوان ضرورتی بدیهی، در میان گویشوران این زبان که شمارشان در این جغرافیا کم نیست، خوانده و شنیده و دنبال شود.
شعری که درست نوشته نشود و درست و به‌قدر لازم هم خوانده نشود، به‌سختی می‌تواند زنده بماند. این تهدیدی است که زبان ما را نیز با مخاطرات جدی مواجه کرده و ایکاش، ایکاش جدی‌اش بگیریم؛
زمانێ مه، زمانێ ژان و ژینێ
زمانێ شائرێن شاهی و شینێ
نه چیکان ناس دکی، نه دەنگێ دیکان
مەگەر کوردی بخوینی، ژ ئەڤینێ...
#سپاهی_لایین
@Kaniyadil
تەنێ ڤایە
بخوینی شیئرێ من یا کو نەخوینی
بزانی کوردی یا ل بەر بمینی
تەنێ ڤا یە؛ دلەک ئاشق، دلەک کورد
دلەک نازک کو خوە تێ دا دبینی!
فقط همین
شعرهایم را بخوانی یا نخوانی
زبان کوردی را بدانی یا ندانی
حاصل فقط این است؛ دلی عاشق و کورد
دلی نازک کە خویش را در آن می‌بینی
#دوکتور_سادق_فەرهادی
@Kaniyadil
بخوینی شیئرێ من یا کو نەخوینی
بزانی کوردی یا ل بەر بمینی
تەنێ ڤا یە؛ دلەک ئاشق، دلەک کورد
دلەک نازک کو خوە تێ دا دبینی!
فقط همین
شعرهایم را بخوانی یا نخوانی
زبان کوردی را بدانی یا ندانی
حاصل فقط این است؛ دلی عاشق و کورد
دلی نازک کە خویش را در آن می‌بینی
#دوکتور_سادق_فەرهادی
@Kaniyadil
سڵاو مەریوان
برایێ من عەتا گیانێ وەلەدی
ئەندامێن ئەنجومەن ئەدەبیا مەریوانێ
و خەلکی بەرێز و سەربەرز و زمانهەز ل باژارێ هەلبەست و هونەرا کوردان؛ مەریوان
سلاڤ و رێز
ب رێڤەچوونا یەکەمین کۆمبوونا هەلبەستا کوردی یا سالانە ل مەریوانێ، ژێر ناڤێ "تا زرێبار و دێرێکێ”، ژ کوردان رە، پێنگاڤەکی گرینگ و تەڤگەرەکی زۆر زۆر هێژایە.
ئەم وەکی جڤاکا کوردێن خۆراسانێ و ل سیبەرا ئەنجومەنا «کانیادل»، ب نۆنەرایەتی ژ گشتی نڤیسکار و هەلبەستڤانێن کوردێ خۆراسانی، ڤێ خەباتا ب قەدر و قێمەت، پیرۆز دکنێ و هێڤیدارنێ، ئەڤ بەرنامەیا ب نرخ و بها، حەیا سالێن دوور و درێژ بەردەوام بمینە و ببە بنگەها نێزیکبوونا گەلێ مه و پێشڤەچوون و سەربلندیا چاند و زمان و وێژەیا کوردی.
جێهێ بەختەوەری یە کو هن هەڤالێن مه، نکا ل جڤینا وە هازرن. هنەک کەسان ژی ب سەدەمێن جوور ب جوور، ئیسال بشە نەکرن تەڤ ل بەرنامەیا وە ببن، لێ هێڤیا مه ئەڤە کو د سالێن دهاتوو دە، ئەم بگشتی بکارن بگهێژنه خزمەتا خەلکێ خوه و ل پێشبەرا وە، ژان و ژین و ئێش و ئەڤینێن کوردانه، بخوینن و بلۆرینن.
بژی زاناتی و براتی و خوەباوەری و هەست و هەلبەستێن کوردانه.
هەفتی و دو خەلک، ئاشقێ ناڤێ ته نه
هەفتی و دو جان، شەهیدێ هەر چاڤێ ته نه
ئەز مامه و ڤا دو چاڤێ کانی کو نکا
ژ چار وەلاتان، ل ریا تاڤێ ته نه!
برایێ وە؛ سپاهی لایین(کاوا زێدی)
@Kaniyadil
برایێ من عەتا گیانێ وەلەدی
ئەندامێن ئەنجومەن ئەدەبیا مەریوانێ
و خەلکی بەرێز و سەربەرز و زمانهەز ل باژارێ هەلبەست و هونەرا کوردان؛ مەریوان
سلاڤ و رێز
ب رێڤەچوونا یەکەمین کۆمبوونا هەلبەستا کوردی یا سالانە ل مەریوانێ، ژێر ناڤێ "تا زرێبار و دێرێکێ”، ژ کوردان رە، پێنگاڤەکی گرینگ و تەڤگەرەکی زۆر زۆر هێژایە.
ئەم وەکی جڤاکا کوردێن خۆراسانێ و ل سیبەرا ئەنجومەنا «کانیادل»، ب نۆنەرایەتی ژ گشتی نڤیسکار و هەلبەستڤانێن کوردێ خۆراسانی، ڤێ خەباتا ب قەدر و قێمەت، پیرۆز دکنێ و هێڤیدارنێ، ئەڤ بەرنامەیا ب نرخ و بها، حەیا سالێن دوور و درێژ بەردەوام بمینە و ببە بنگەها نێزیکبوونا گەلێ مه و پێشڤەچوون و سەربلندیا چاند و زمان و وێژەیا کوردی.
جێهێ بەختەوەری یە کو هن هەڤالێن مه، نکا ل جڤینا وە هازرن. هنەک کەسان ژی ب سەدەمێن جوور ب جوور، ئیسال بشە نەکرن تەڤ ل بەرنامەیا وە ببن، لێ هێڤیا مه ئەڤە کو د سالێن دهاتوو دە، ئەم بگشتی بکارن بگهێژنه خزمەتا خەلکێ خوه و ل پێشبەرا وە، ژان و ژین و ئێش و ئەڤینێن کوردانه، بخوینن و بلۆرینن.
بژی زاناتی و براتی و خوەباوەری و هەست و هەلبەستێن کوردانه.
هەفتی و دو خەلک، ئاشقێ ناڤێ ته نه
هەفتی و دو جان، شەهیدێ هەر چاڤێ ته نه
ئەز مامه و ڤا دو چاڤێ کانی کو نکا
ژ چار وەلاتان، ل ریا تاڤێ ته نه!
برایێ وە؛ سپاهی لایین(کاوا زێدی)
@Kaniyadil
✅شکوه شعر کردی در مریوان
🖌اسماعیل حسین پور
🔸انجمن فرهنگی ادبی مریوان یکی از ستون های برافراشته فرهنگی کردها در کردستان است که با فعالیت چندین سالۀ خود در حوزۀ ادب کردی، گام های بلندی برای پاسداشت این زبان برداشته است. اخیرا این انجمن فاخر ادبی، در اقدامی مبارک و فرخنده، با همکاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مریوان، نخستین گردهمایی شعرخوانی سالانه شعر کوردی خود را با عنوان «تا زرێبـار و دێـڕێک»، در پایان تیرماە سال جاری در مریوان برگزار کرد.
🔸حال که این نخستین گردهمایی ارزنده و باشکوه، به مبارکی برگزار شده است، ادب حکم می کند به عنوان یک کُرد خراسانی که به علت ابتلا به کرونا، سعادت حضور در آن جمع را نداشتم؛ قدردان لطف و تلاش های ارزنده همۀ این بزرگان و بزرگواران، برای برگزاری این گردهمایی گرانسنگ باشم؛ که شاعران کورد زبان را، از همه جای این دیار، بر خوان شعر و ادب کُردی، مهمان کردند.
🔸وقتی تصاویر جمعیت انبوه در سالن گردهمایی، برخی اجراها و شعرخوانی ها را دیدم؛ دلم برای آن دیار و آن همه عزیز دیری ندیده، لرزید. دلم برای فرزانه مردم آن دیار، دلم برای شاعران شوریدۀ آن خطه، دلم برای لبخند پرمهر کودکان پر مهر مریوانی، دلم برای دیرینه دوست دانشور و شاعرم "عطا ولدی" عزیز که روشنای چشم ما خراسانیان است؛ دلم برای دریاچه زریبار، برای پیر شالیار، دلم برای طنین شعرخوانی های هم تبارانم که مهمان دیار ماموستا قانع مریوانی بودند؛ گرفت.
🔸وقتی تصاویر پر شکوه این گردهمایی لبریز شور و شکوه را دیدم؛ به یاد حکایت طوطی و بازرگان مولوی افتادم. هر چند نگاه مولوی عرفانی است ولی نمی دانم چرا خود را همان طوطی مانده در قفس تن، همان طوطی تنهای دور مانده از هندوستان، که از تنهایی به تنگ آمده است، می دانستم و این ابیات نغز مولانا را که شرح حال مشتاقی روح به فریاد آمده از تنهایی است؛ با خود زمزمه می کردم که:
اين روا باشد که من در بند سخت
گه شما بر سبزه گاهى بر درخت
اين چنين باشد وفاى دوستان
من درين حبس و شما در گلستان
اى حريفان بت موزون خود
من قدحها مي‌خورم پر خون خود
🔸دوباره درود و سپاس صمیمانه ام را نثار همه کار به دستان، یاوران و داوران دانشور و روشن باور انجمن ادبی مریوان و شایستگان فرهنگ مدار اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مریوان می کنم که چنین گام بلندی را با افتخار برداشتند و شکوه فرهنگ و زبان این مردم را، به نیکی پاس داشتند.
🔸امید که این خجسته گام و این کار سترگ انجمن ادبی مریوان، استمرار یابد و این رویکرد مبارک، در دیگر مناطق نیز ادامه یابد تا فرزندان این کهن بوم و بر، به کهن داشته های فکری و زبانی خود مباهات کنند. قطعا این نشست های فرهنگی، پاسداشت بخشی از هویت ملی ما مردم است و باید آن را ارج نهاد و ارجمند داشت.
@Kaniyadil
🖌اسماعیل حسین پور
🔸انجمن فرهنگی ادبی مریوان یکی از ستون های برافراشته فرهنگی کردها در کردستان است که با فعالیت چندین سالۀ خود در حوزۀ ادب کردی، گام های بلندی برای پاسداشت این زبان برداشته است. اخیرا این انجمن فاخر ادبی، در اقدامی مبارک و فرخنده، با همکاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مریوان، نخستین گردهمایی شعرخوانی سالانه شعر کوردی خود را با عنوان «تا زرێبـار و دێـڕێک»، در پایان تیرماە سال جاری در مریوان برگزار کرد.
🔸حال که این نخستین گردهمایی ارزنده و باشکوه، به مبارکی برگزار شده است، ادب حکم می کند به عنوان یک کُرد خراسانی که به علت ابتلا به کرونا، سعادت حضور در آن جمع را نداشتم؛ قدردان لطف و تلاش های ارزنده همۀ این بزرگان و بزرگواران، برای برگزاری این گردهمایی گرانسنگ باشم؛ که شاعران کورد زبان را، از همه جای این دیار، بر خوان شعر و ادب کُردی، مهمان کردند.
🔸وقتی تصاویر جمعیت انبوه در سالن گردهمایی، برخی اجراها و شعرخوانی ها را دیدم؛ دلم برای آن دیار و آن همه عزیز دیری ندیده، لرزید. دلم برای فرزانه مردم آن دیار، دلم برای شاعران شوریدۀ آن خطه، دلم برای لبخند پرمهر کودکان پر مهر مریوانی، دلم برای دیرینه دوست دانشور و شاعرم "عطا ولدی" عزیز که روشنای چشم ما خراسانیان است؛ دلم برای دریاچه زریبار، برای پیر شالیار، دلم برای طنین شعرخوانی های هم تبارانم که مهمان دیار ماموستا قانع مریوانی بودند؛ گرفت.
🔸وقتی تصاویر پر شکوه این گردهمایی لبریز شور و شکوه را دیدم؛ به یاد حکایت طوطی و بازرگان مولوی افتادم. هر چند نگاه مولوی عرفانی است ولی نمی دانم چرا خود را همان طوطی مانده در قفس تن، همان طوطی تنهای دور مانده از هندوستان، که از تنهایی به تنگ آمده است، می دانستم و این ابیات نغز مولانا را که شرح حال مشتاقی روح به فریاد آمده از تنهایی است؛ با خود زمزمه می کردم که:
اين روا باشد که من در بند سخت
گه شما بر سبزه گاهى بر درخت
اين چنين باشد وفاى دوستان
من درين حبس و شما در گلستان
اى حريفان بت موزون خود
من قدحها مي‌خورم پر خون خود
🔸دوباره درود و سپاس صمیمانه ام را نثار همه کار به دستان، یاوران و داوران دانشور و روشن باور انجمن ادبی مریوان و شایستگان فرهنگ مدار اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مریوان می کنم که چنین گام بلندی را با افتخار برداشتند و شکوه فرهنگ و زبان این مردم را، به نیکی پاس داشتند.
🔸امید که این خجسته گام و این کار سترگ انجمن ادبی مریوان، استمرار یابد و این رویکرد مبارک، در دیگر مناطق نیز ادامه یابد تا فرزندان این کهن بوم و بر، به کهن داشته های فکری و زبانی خود مباهات کنند. قطعا این نشست های فرهنگی، پاسداشت بخشی از هویت ملی ما مردم است و باید آن را ارج نهاد و ارجمند داشت.
@Kaniyadil
Forwarded from ئەنجومەنی فەرهەنگی-ئەدەبیی مەریوان
یەکەمین کۆڕەشێعری ساڵانەی کــــوردی
( سۆرانی، هەورامی، کرمانجی، کەڵهوڕی، فەیلی، لەکی، لوڕی)
لە شاری مەریوان سەرکەوتووانە بەڕێوە چوو.
🌐 ڕۆژی پێنجشەمە ۳۰ی پووشپەڕی ۲۷۲۲ ، ئەنجومەنی فەرهەنگی_ئەدەبیی مەریوان بە هاوکاریی ئیدارەی فەرهەنگ و ئیرشاردی ئەو شارە، یەکەمین کۆڕەشێعری ساڵانەی کوردی لە ژێر ناوی « تا زرێبار و دێڕێک» بە بەشداریی شێوەزارەکانی زمانی کوردی؛ سۆرانی، هەورامی، کرمانجی، کەڵهوڕی، فەیلی، لەکی و لوڕی، بەڕێوە برد.
سەرەتای بەرنامەکە هەردوو پێشکەشکاری بەتوانا بەڕێزان "ئەیووب حەقبین" و "عەتا وەلەدی" بەخێرهاتنی هەموو لایەکیان کرد و دواتر پەیامی ئەنجومەنی فەرهەنگی_ئەدەبیی مەریوان لەلایەن بەڕێز "سیروان موسەنیفی" ـەوە خوێندرایەوە. پاشان هونەرمەندی شانۆ و بەرپرسی ئیدارەی فەرهەنگ و ئیرشاد بەڕێز ڕەحمان هوشیاری بەخێرهاتنی میوانانی کرد.
✳️ پێکهاتەی پەنێلەکانی بەشی دوانیوەڕۆ بەم شێوەیە بوو: 👇👇
🔹پەنێلی یەکەم؛
محەمەدسەعید نەجاڕی "ئاسۆ" / بۆکان
سوهەیلا مەیهەمی/ سنە
سەعدی غەریبی/ مەریوان
شەریف مورادی/ مەریوان
سەی قاسم ئەرژەنگی/ سەهنە
🔹پەنێلی دووهەم؛
جەبار شافێعی‌زادە /کامێران
شێوە عەبدوڵاهی / بانە
زانا قاسمیفەڕ / بیجار
مەیسەم خوڕانی/ ئەیوان، ئیلام
زانا قەزڤینە / کەنگەوەر
🔹پەنێلی سێهەم؛
عەبدوڵا گوڵابی / مەهاباد
موژگان کاووسی / کەلاردەشت - مازەندەران
عەزیز ناسری / مەریوان
جەمال قادرپوور / پاوە
د. ئیسماعیل حسەینپوور / شیروان - باکووری خوراسان
🔹پەنێلی چوارەم؛
محەمەد موەفەقی / کامێران
هەڵاڵە سوهرابی / بۆکان
سەعید عبادەتیان " بانان" / گیەڵان - کرماشان
مورتزا ئەوڵاقوباد / لوڕستان
محەمەد مورادی نساری / ئیلام
🔹پەنیلی پێنجەم:
فەرهاد نەسیری "ژاکاو" / ورمێ
قاسم تاباک / مەهاباد
کەمال شەنگالی/ سنە
ئێلهام پالیز/ شاباد
بیژەن همەتی/ هەرسین - کرماشان
سەردار حەسەنی/ سەقز
✳️ پێکهاتەی پەنێلەکانی بەشی شەو: 👇👇
🔹پەنیلی یەکەم؛
حسەین وەفایی / پاوە
سوهەیلا محەمەدی / کامێران
سماییل عەزەمی / سنە
شێردڵ ئێڵپوور / کرماشان
محەمەد ڕەحیمی ڕزوان/ بیجاڕ گەڕووس
🔹پەنێلی دووهەم؛
سەمیرا زەمانی مونفەرد/ کوێیەشت، لوڕستان
ڕەسووڵ ئامادەپوور/ مەهاباد
ئاکام کەوسەری/ جوانڕۆ
قادر نیازی/ مەهاباد
موجتەبا کارخاهی/ کرماشان
🔹پەنێلی سێهەم:
لەیلا گورگانی / سنە
نادر زەنگیشەیی/ کرماشان
مەجید کەریمی/ قووچان - خوراسانی ڕەزەوی
کەریم خزری / شنۆ
خالید ئەحمەدی/ مەریوان
🔹پەنێلی چوارەم؛
ڕێزگرتن لە میوانانی بەڕێز و تایبەتی کۆڕەشێعری ساڵانەی کـــوردی «تا زرێبار و دێڕێک»
بەڕێزان؛
- عەتا نەهایی؛ ڕۆماننووس و چیرۆکنووس / بانـە
- ئاکۆ جەلیلیان؛ فەرهەنگنووس و توێژەر/ کرماشان
- د. محەمەد ڕەحیمیان؛ ڕەخنەگر و نووسەر/ تیکاب - هەوشار
- د. ڕەهبەر مەحموودزادە؛ ڕەخنەگر و نووسەر/ شنۆ
کە بەداخەوە هاوڕێیانی ئێمە و شێعر بەڕێزان: جەبار‌شافێعی‌زادە، د.ئیسماعیل حوسەینپوور، محەمەد مورادی نساری، کەمال شەنگالی، ئاکام کەوسەری و میوانانی تایبەتی کۆڕ، بەڕێزان : عەتا نەهایی و ڕەهبەر مەحموودزادە نەگەیشتن بە میوانداریی تا زرێبار و دێڕێک شێعر لەتەنیشت هەناسەکانی بێسارانی و قانعدا.
🔸لە کۆتایی کۆڕەکەدا ئەنجومەن، بە بەخشینی سپاسنامە ڕێزی لە ماندوویینەناسی و هەوڵی کوردانەی ئەندامانی لیژنەی هەڵسەنگاندنی بەرهەمەکانی« تا زرێبار و دێڕێک» بەڕێزان:
ئەیووب مەحموودزادە
عەزیز ناسری
محەمەد سدیق کەریمی
ئەیووب حەقبین
عەتا وەلەدی
شەریف مورادی
نەرگس حسەینی
گرت و پاشان سپاسنامەی بەخشی بە هاوڕێیانی ئەنجومەن و یارمەتیدەرانی بەڕێزی یەکەمین کۆڕەشێعری ساڵانەی کوردیی
( سۆرانی، هەورامی، کرمانجی، کەڵهوڕی، فەیلی، لەکی، لوڕی)
«تا زرێبار و دێڕێک»
🆔 @meriwan_edebi
( سۆرانی، هەورامی، کرمانجی، کەڵهوڕی، فەیلی، لەکی، لوڕی)
لە شاری مەریوان سەرکەوتووانە بەڕێوە چوو.
🌐 ڕۆژی پێنجشەمە ۳۰ی پووشپەڕی ۲۷۲۲ ، ئەنجومەنی فەرهەنگی_ئەدەبیی مەریوان بە هاوکاریی ئیدارەی فەرهەنگ و ئیرشاردی ئەو شارە، یەکەمین کۆڕەشێعری ساڵانەی کوردی لە ژێر ناوی « تا زرێبار و دێڕێک» بە بەشداریی شێوەزارەکانی زمانی کوردی؛ سۆرانی، هەورامی، کرمانجی، کەڵهوڕی، فەیلی، لەکی و لوڕی، بەڕێوە برد.
سەرەتای بەرنامەکە هەردوو پێشکەشکاری بەتوانا بەڕێزان "ئەیووب حەقبین" و "عەتا وەلەدی" بەخێرهاتنی هەموو لایەکیان کرد و دواتر پەیامی ئەنجومەنی فەرهەنگی_ئەدەبیی مەریوان لەلایەن بەڕێز "سیروان موسەنیفی" ـەوە خوێندرایەوە. پاشان هونەرمەندی شانۆ و بەرپرسی ئیدارەی فەرهەنگ و ئیرشاد بەڕێز ڕەحمان هوشیاری بەخێرهاتنی میوانانی کرد.
✳️ پێکهاتەی پەنێلەکانی بەشی دوانیوەڕۆ بەم شێوەیە بوو: 👇👇
🔹پەنێلی یەکەم؛
محەمەدسەعید نەجاڕی "ئاسۆ" / بۆکان
سوهەیلا مەیهەمی/ سنە
سەعدی غەریبی/ مەریوان
شەریف مورادی/ مەریوان
سەی قاسم ئەرژەنگی/ سەهنە
🔹پەنێلی دووهەم؛
جەبار شافێعی‌زادە /کامێران
شێوە عەبدوڵاهی / بانە
زانا قاسمیفەڕ / بیجار
مەیسەم خوڕانی/ ئەیوان، ئیلام
زانا قەزڤینە / کەنگەوەر
🔹پەنێلی سێهەم؛
عەبدوڵا گوڵابی / مەهاباد
موژگان کاووسی / کەلاردەشت - مازەندەران
عەزیز ناسری / مەریوان
جەمال قادرپوور / پاوە
د. ئیسماعیل حسەینپوور / شیروان - باکووری خوراسان
🔹پەنێلی چوارەم؛
محەمەد موەفەقی / کامێران
هەڵاڵە سوهرابی / بۆکان
سەعید عبادەتیان " بانان" / گیەڵان - کرماشان
مورتزا ئەوڵاقوباد / لوڕستان
محەمەد مورادی نساری / ئیلام
🔹پەنیلی پێنجەم:
فەرهاد نەسیری "ژاکاو" / ورمێ
قاسم تاباک / مەهاباد
کەمال شەنگالی/ سنە
ئێلهام پالیز/ شاباد
بیژەن همەتی/ هەرسین - کرماشان
سەردار حەسەنی/ سەقز
✳️ پێکهاتەی پەنێلەکانی بەشی شەو: 👇👇
🔹پەنیلی یەکەم؛
حسەین وەفایی / پاوە
سوهەیلا محەمەدی / کامێران
سماییل عەزەمی / سنە
شێردڵ ئێڵپوور / کرماشان
محەمەد ڕەحیمی ڕزوان/ بیجاڕ گەڕووس
🔹پەنێلی دووهەم؛
سەمیرا زەمانی مونفەرد/ کوێیەشت، لوڕستان
ڕەسووڵ ئامادەپوور/ مەهاباد
ئاکام کەوسەری/ جوانڕۆ
قادر نیازی/ مەهاباد
موجتەبا کارخاهی/ کرماشان
🔹پەنێلی سێهەم:
لەیلا گورگانی / سنە
نادر زەنگیشەیی/ کرماشان
مەجید کەریمی/ قووچان - خوراسانی ڕەزەوی
کەریم خزری / شنۆ
خالید ئەحمەدی/ مەریوان
🔹پەنێلی چوارەم؛
ڕێزگرتن لە میوانانی بەڕێز و تایبەتی کۆڕەشێعری ساڵانەی کـــوردی «تا زرێبار و دێڕێک»
بەڕێزان؛
- عەتا نەهایی؛ ڕۆماننووس و چیرۆکنووس / بانـە
- ئاکۆ جەلیلیان؛ فەرهەنگنووس و توێژەر/ کرماشان
- د. محەمەد ڕەحیمیان؛ ڕەخنەگر و نووسەر/ تیکاب - هەوشار
- د. ڕەهبەر مەحموودزادە؛ ڕەخنەگر و نووسەر/ شنۆ
کە بەداخەوە هاوڕێیانی ئێمە و شێعر بەڕێزان: جەبار‌شافێعی‌زادە، د.ئیسماعیل حوسەینپوور، محەمەد مورادی نساری، کەمال شەنگالی، ئاکام کەوسەری و میوانانی تایبەتی کۆڕ، بەڕێزان : عەتا نەهایی و ڕەهبەر مەحموودزادە نەگەیشتن بە میوانداریی تا زرێبار و دێڕێک شێعر لەتەنیشت هەناسەکانی بێسارانی و قانعدا.
🔸لە کۆتایی کۆڕەکەدا ئەنجومەن، بە بەخشینی سپاسنامە ڕێزی لە ماندوویینەناسی و هەوڵی کوردانەی ئەندامانی لیژنەی هەڵسەنگاندنی بەرهەمەکانی« تا زرێبار و دێڕێک» بەڕێزان:
ئەیووب مەحموودزادە
عەزیز ناسری
محەمەد سدیق کەریمی
ئەیووب حەقبین
عەتا وەلەدی
شەریف مورادی
نەرگس حسەینی
گرت و پاشان سپاسنامەی بەخشی بە هاوڕێیانی ئەنجومەن و یارمەتیدەرانی بەڕێزی یەکەمین کۆڕەشێعری ساڵانەی کوردیی
( سۆرانی، هەورامی، کرمانجی، کەڵهوڕی، فەیلی، لەکی، لوڕی)
«تا زرێبار و دێڕێک»
🆔 @meriwan_edebi
Telegram
attach 📎