در سمت کوفە...

محرم می‌رسد از سمت کوفه
دوباره می‌دهد زخمم شکوفه...
من و هفتاد‌ گل در دل، ولی حیف
بە چشم تنگ بزمردم؛ علوفه!

#سپاهی_لایین (کاوە زێدان)

https://t.me/maname49

دومالک/ دوبیتی

سا خوینا تە...

وەلات، بوویە مەچیت‌ و نۆهەبازار
بوویە داوەت، ل مالا مەڵەیێن ژار...
هوسێن جان! خوە مەدە کوشتن ئیسالێ
سا خوینا تە، ڤێ خەلکا جانێ مە خوار!

sa xwîna te...

welat, bûye meçît û nohebazar
bûye dawet, li mala melleyên jar
Husên can! xwe mede kuştin îsalê
sa xwîna te, vê xelka canê me xwar!

#سپاهی_لایین (کاوە زێدان)

https://t.me/maname49

فداکاران، بدهکارند!

خداوندا! بگو تا کی فداکاران بدهکارند؟
چرا مردم از ایشان انتظار دیگری دارند؟

نمی‌دانم چرا در این زمین خاکی و خالی
فداکاران به‌جز بذر بدهکاری نمی‌کارند!

خداوندا! بگو تا کی در اینجا خیل بیداران
در آزارند و خواب‌آلودگان دم برنمی‌آرند؟

اگر تقدیر یا تدبیر یا هر زهرماری هست
چرا در شهر ما حتی طبیبان نیز بیمارند؟

ِ تمام شعر من مصروف ِ مدح راستان می‌شد
اگر می‌شد ببینم دستها از دوست سرشارند

اگر می شد همین شعر به‌غایت ساده‌ام را هم
به مردم هدیه می‌کردم که روی زخم بگذارند

اگر می‌شد تمام شعرهایم بوی نان می‌داد
اگر می‌شد ببینم جای گندم، شعر می‌کارند...
**
دلم می‌خواست جانم را فدای ایل میکردم
ولی هرگز نمی‌دیدم فداکاران بدهکارند!

* از مجموعه غزل؛ رندان خراسان/ نشر مادیار/ 1399

#سپاهی_لایین (کاوه زێدان)

https://t.me/maname49

کل‌ یوم...

در کرب‌وبلا، صلای عشق است و بلا
در کوفه‌ی خف، هنوز خوابند عقلا...
این‌ گوشه ولی،‌ تشنه‌ی عاشورایند؛
در مجلس روضه، لشکری از فضلا!

#سپاهی_لایین (کاوە زێدان)

https://t.me/maname49

شیرۆک/ شعرقصه/ Şîrok

رێناس!

سالا سفرێ بوو؛
چار دۆست
ل بەر چاررێیانەکی مابوون
دخوەستن ڤەگەرن مالێ
لێ، نزانیبوون کودا بچن
یەکی گۆت؛ ئەز رێ‌زانم
گەر هوون گوهداریا من بکن
ئەزێ رێ نیشانێ وە بدم
سێ کەسێن دن
ب‌کێف و کەن پێشوازی کرن؛
ئەرێ راستە و رندە...
ئەم تە باش ناس دکن
تو، رێناسی
بمه‌ش، ئەمێ ل پەی تە وەرن...
رێ‌زان، ب دلەکی گەرم ب رێ‌کەت
لێ، سێ کەسێن دن
ل سه‌ر شوونا خوە روونشتن
یەکی گۆت؛
ئەڤ رێ کو تو دچی نە رێ یە؛
دڤێ کو ئەم
بەر ب باسکێ چەپێ دا هەرن
یەکی دن گۆت؛
نا، ئەزم کو دزانم
رێ ل باسکێ راستێ یە...
و سێیەمین ژی گۆت؛
ئەم گەرێ پاش‌دا ڤەگەرن...

رێ‌زان، مات و کەلاگری مابوو
گۆت؛ ما وە نەگۆت کو
هوونێ ل پەی من وەرن؟!
یەکی گۆت؛ راستە
لێ ب‌شەرتێ کو؛ گۆتن گۆتنا من بە...
یەکی گۆت؛ راستە
لێ مەرج ئەڤە کو؛ رێ، رێیا من بە
یەکی ژی گۆت؛ راستە
لێ، رێ ئەڤە کو ئەز ببێژم...
**
سالا ملیونێ یە؛
چار کورد
ل سەر چاررێیانەکی مانە
و دخوازن بچن مالێ...

Rênas!

sala sifrê bû
Çar dost
Li ber çarrêyanekî mabûn
Dixwestin vegerin malê
Lê, nizanîbûn ku de biçin
Yekî got; ez rêzan im
Ger hûn guhdarîya min bikin
Ezê rê nîşanî we bidim
Sê kesên din
bi kêf û ken pêşwazî kirin؛
Erê rast e û rind e...
Em te nas dikin
tu rênasî
Bimeş, emê li pey te werin...
Rêzan, bi dilekî germ bi rê ket
Lê, sê kesên din
Li ser şûna xwe rûniştin
Yekî got; ev ku tu diçî ne rê ye
Divê em ber bi baskê çepê de herin
Yekî din got;
na ez im ku dizanim
Rê li baskê rastê ye...
Û sêyemîn jî got;
Em gerê paş de vegerin...

Rêzan, mat û kelagirî mabû
Got; ma we negot ku
hûnê li pey min werin?
Yekî got; rast e
Lê, bi şertê ku gotin, gotina min be...
Yekî din got; rast e
Lê, merc ev e ku rê, rêya min be!
Yekî din jî got; rast e
Lê, rê ev e ku ez bibêjim...
**
sala milîyonê ye;
Çar kurd
Li ser çarrêyanekî mane
Û dixwazin biçin malê...

راه‌بلد!

سال صفر بود؛
چهار دوست
سر یک چهارراه ماندە بودند
می‌خواستند بە خانه برگردند
اما، نمی‌‌دانستند کدام سو بروند
یک نفر گفت؛ من راه را می‌دانم
اگر گوشتان به من باشد
راه را نشانتان خواهم داد
سه تن دیگر با میل، از او استقبال کردند؛
بله، درست است و خوب است
ما، تو را خوب می‌شناسیم
تو حرکت کن
ما در پی تو خواهیم آمد!
راه‌بلد، با‌ دلگرمی به راه افتاد
اما، سه تن دیگر
بر جای ماندند
یکی گفت؛ راهی که تو می‌روی، راه نیست؛
ما باید به سمت چپ برویم
دیگری گفت؛
نه، این منم کە می‌دانم
راه، به سمت راست است...
و آن دیگری هم گفت؛
ما باید به عقب برگردیم...
راه‌بلد، شگفت‌زده و‌ گریان مانده‌بود
گفت؛ مگر نگفتید که در پی من خواهید آمد؟!
یکی گفت؛ درست است
اما به این شرط که؛ حرف، حرف من باشد...
یکی گفت؛ درست است
اما به این شرط که راه، راه من باشد
یکی هم گفت؛ درست است
اما، راه آن است که من بگویم...
**
سال میلیون است؛
چهار کورد
بر سر یک چهارراهە مانده‌اند
و می‌خواهند به خانه بروند...

#سپاهی_لایین (کاوە زێدان)

https://t.me/maname49

قوم و غم

آقای حواشی است و بانوی نق است
استاد تعارف است و اسباب دق است
این، قصه‌ی تلخ ماست؛ قومی که غمش
بر تفرقه‌اش، به‌ صد زبان، متفق است!

#سپاهی_لایین (کاوە زێدان)

https://t.me/maname49

چارینه/ رباعی/ çarîne

داگر....

خێرێ ئشق و ئەرمانێ، مەکە پرسا خوە
بشکێن و قچک کە ژ خوە را، ترسا خوە
زانم کو تەنێ خوین و خەمەک مایە، دلۆ؛
لێ، هەر چ کو چوو، هێڤیێ داگر سا خوە!

Dagir

Xêrê êşq û ermanê meke pirsa xwe
Bişkên û qiçik ke ji xwe ra, tirsa xwe
Zanim ku tenê xwîn û xemek maye, dilo
Lê, her çi ku çû, hêviyê dagir sa xwe!

نگهدار

جز عشق و آرزوی خوب، اندیشه‌ات مباد
ترس‌ات را بشکن و برای خودت خُردش کن
می‌دانم که فقط غم و خونی باقی است، دل من
اما، هر چه از دست رفت، امید را برای خودت نگهدار!

#سپاهی_لایین (کاوە زێدان)

https://t.me/maname49

غزل سرخ

اینجا زبان، همیشه‌ترین سرخ است
از خون گل، زمان و زمین سرخ است

جز عشق نیست قطعیتی، آن هم
قانون او، به قطع یقین سرخ است

وقتی که زخم‌های فرات، آبی است
پیداست اشک لاله، چنین سرخ است

سرخی، زبان زندگی گل‌هاست
گل، تا ابد برای همین، سرخ است

بر سفره‌ی خیالی ری، منشین
این خوان مهر کرده به خین، سرخ است

بین یزید و حر، چه تفاوت‌هاست
یک فرق اگر که هست، در این سرخ است

رنگی که راز روشن یک عشق است
در غنچه‌ای که پردەنشین، سرخ است...
**
آنک، حسین تشنه‌‌لب و تنهاست
با ساقی‌اش کە فرق و جبین، سرخ است

در انتهای راه شبی بی ماه
خورشید روی کوهه‌ی زین سرخ است

اما سرش، هنوز همان سبز است
هرچند دست شمر لعین، سرخ است...

این سکه‌ی سیاه، زرش قلب است
با اینکه روی کاسب دین، سرخ است!

#سپاهی_لایین (کاوە زێدان)

https://t.me/maname49

چارینە/ رباعی

دل‌فرۆشی

ئەڤ دنیا مە یا مەزن، بوویە دین‌بازار
پر کەس بوونە تەڤ، دووکاندارێن خەلک‌ئازار
هەرچەند کو ئاشقێ ڤێ خەلکا مە، دلۆ
لێ، بوومە ژ دل‌فرۆشیێن دین، بێ‌زار!

dilfiroşî

ev dinya me ya mezin, bûye dînbazar
pir kes, bûne tev, dûkandarên xelkazar...
herçend ku ez aşiqê vê xelka me, dilo
lê, bûme ji dilfiroşîyên dîn, bêzar!

دل‌فروشی

دنیای بزرگ ما، بدل بە بازار دیوانگان شدە‌است
آدمهای زیادی، مغازه‌دارانی مردم‌آزار شده‌اند
با اینکه من عاشق این مردمم، دل من
ولی، از دل‌فروشی‌های دین‌، بیزارم!

#سپاهی_لایین (کاوە زێدان)

https://t.me/maname49

آ دم‌خوش!

هرگز به خود و خرد میاندیش، آدم
آن را که خرد زیاد، غم بیش، آدم؛
ما را چه به دانایی و دردش؛ دم خوش...
لذت ببر از بلاهت خویش، آدم!

#سپاهی_لایین (کاوە زێدان)

https://t.me/maname49