🔰
تەختەکلیدا کوردی

نرم‌افزار تایپ کُردی با حروف آرامی برای سیستم اندروید

با نصب این نرم‌افزار قابلیت تایپ با هر دو الفبای کُردی (لاتینی و آرامی)، فارسی و انگلیسی را در گوشی تلفن همراه خواهید داشت.

👈 📚 «رێنڤیس و رێزمان»
🌀© @Renivis_U_Reziman 🌀

🔰
🔰 آموزش تصویری تایپ کُردی با الفبای آرامی بر روی کامپیوتر

♦️ چگونه بدون نیاز به نصب نرم‌افزار، از کیبورد کُردی موجود در ویندوز استفاده کنیم؟

📕 فایل پی‌دی‌اف: 17 صفحه

👈 📚 «رێنڤیس و رێزمان»
🌀© @Renivis_U_Reziman 🌀

🔰
با نصب نرم‌افزارهای تایپ کُردی با الفبای آرامی بر روی کامپیوتر و تلفن همراه نوشتن با این الفبا و رسم‌الخط را تجربه کنیم.

لینک‌های مرتبط:

https://t.me/Renivis_U_Reziman/15

https://t.me/Renivis_U_Reziman/16


👈 📚 «رێنڤیس و رێزمان»
🌀© @Renivis_U_Reziman 🌀

🔰چرا یادگیری رسم‌الخط کُردی آسان است؟

به عنوان یک نکته‌ی ابتدایی برای کسانی که علاقه‌مند به یادگیریِ رسم‌الخط و نوشتن زبان کُردی - و اینجا کُرمانجی – هستند، در این رسم‌الخط واژه‌ها همانطور که تلفظ می‌شوند نوشته می‌شوند و برعکس. در رسم‌الخط کُردی، مصوّت‌ها (یعنی فتحه ــَ، ضمّه ــُ و کسره ــِ و غیره) تبدیل به حروف الفبا و به اصطلاح «خطی» شده‌اند.

یعنی همانند زبان الفبای زبان فارسی، این مصوت‌ها (حروف صدادار) دیگر قابل حذف نیستند؛ همچنین سلیقه‌ای هم نیست که کسی آنها را بنویسد و کسی حذف کند، چون بخشی از حرف الفبا هستند.

به عنوان مثال واژه‌ی «کلک» در رسم‌الخط فارسی را مثال می‌زنیم. این واژه‌ در اینجا جهت مقایسه با زبان فارسی و فهم بهتر مطلب انتخاب شده است.

«کلک» در فارسی معمولاً به همین صورت نوشته می‌شود (با سه حرف و بدون الزام اعراب‌گذاری) و قطعا همه ما در ابتدای برخورد با آن دچار اشتباه شده‌ایم که چگونه آن را تلفظ کنیم. همین واژه (در واقع یک واژه که چند واژه‌ی متفاوت را می‌توان از آن دریافت کرد) ممکن است به صورت‌های زیر خوانده شود:

(کَلَکْ، کَلِکْ، کَلْکْ، کَلُکْ، کُلْکْ، کُلَکْ، کُلِکْ، کَلَکَ، کِلَکْ، کِلُکْ، کِلِکْ، کَلْکَ، کَلْکُ، کَلْکِ، و ... )

با در نظرگرفتن تمام حالاتی که اعراب‌ها و علائم ضمه «ـُ» و فتحه «ـَ» وکسره «ـِ» و ساکن «ـْ» بر روی هر یک از سه حرف «ک» و «ل» و «ک» قرار می‌گیرند، ده‌ها واژه - صرف‌نظر از اینکه دارای معنی باشند یا خیر – با همین سه حرف می‌توان تصور کرد که همگی صرفاً به صورت «کلک» نوشته می‌شوند.

و اما چند معنی این واژه در زبان فارسی که بازهم فقط به صورت «کلک» نوشته می‌شوند: کلک (نوعی قایق)، کلک‌بازی، کَلَک یا منقل سفالی، کِلِک یا انگشت، کِلک یا قلم

بر خلاف الفبای زبان فارسی در الفبای کُردی برای هر صدا یک نشانه یا حرف الفبایی تعریف شده است و هر نشانه یا حرف فقط یک صدا دارد. در الفبای کُردی حتی برای حروف صدادار یا به اصطلاح مصوت‌ها یا واکه ها نیز نشانه‌های خاصی تعریف شده است. به عنوان مثال در الفبای کُردی برای فتحه حرف / ـه / ، برای کسره‌ی کشیده حرف / ـێ / و برای ضمه حرف / ـو / تعریف شده است و غیره. در الفبای لاتینی فتحه ــَ (E,e)، مصوت نزدیک به ضمّه ــُ (Uu) و کسره ــِ، اگر کسره‌ی کوتاه و خفیف باشد (I-i) و اگر کسره‌ی بلند و کشیده باشد (Ê-ê) می‌باشد. یعنی مصوّت‌ها تبدیل به «حرف» شده‌اند و غیرقابل حذف (و ننوشتن) هستند.

حال بیاییم و اینگونه فرض کنیم که تمام حالات ذکرشده‌ی قابل ایجاد با سه حرف «ک.ل.ک» در بالا، در کُردی هم موجود باشند؛ و همچنین فرض کنیم ضمه‌ی «ـُ» موجود در اشکال بالا تنها دو حالت «اُ»کوتاه در کُردی (ئو-U) و «اُ»ی کشیده (ضمه‌ی کشیده) باشد (ئۆ – O) باشد. و نیز فرض کنیم هر کسره‌ی موجود ممکن است هر دو کسره (یعنی کشیده و خفیف) باشند. در این صورت چنین حالاتی خواهیم داشت که اشکال تمام آنها متمایز است:

کەلەک، کەلێک (کەلک)، کەلک، کەلوک (کەلۆک)، کولک (کۆلک)، کولەک (کۆلەک)، کولێک (کولک) / کۆلێک (کۆلک)، کەلەکە، کێلەک (کلەک)، کێلوک (کلوک) / کێلۆک (کلۆک)، کێلێک (کێلک) / کلک (کلێک)، کەلکە، کەلکو (کەلکۆ)، کەلکێ، ...)

یعنی: کَلَکْ: کەلەک (Kelek)، کَلِکْ: کەلک (Kelik)، کەلێک (Kelêk)، کَلْکْ: کەلک (Kelk)، کَلُکْ: کەلۆک (Kelok)، کەلوک (Keluk)، کُلْکْ: کۆلک (Kolk)، کولک (Kulk)

و به همین ترتیب با تغییر هر یک از مصوّت‌ها، یک واژه با شکل و شمایل جدید و قطعا معنای جدید (اگر داشته باشد) ایجاد می‌شود. همان طور که دیده می‌شود در هر دو الفبای زبان کُردی واژه‌ها همانطور که تلفظ می‌شوند، نوشته می‌شوند و بر عکس؛ همانطور که نوشته می‌شوند، تلفظ می‌شوند.


👈 📚 «رێنڤیس و رێزمان»
🌀© @Renivis_U_Reziman 🌀

🔰رسم‌الخط «آرامی» یعنی چه؟

منظور از «آرامی» که برای بیان الفبا و رسم‌الخط مرسوم کُردی با حروف شبیه فارسی و عربی و تمایز آن از الفبای «لاتینی» استفاده می‌شود، همان الفبایی است که اولین بار در قرن بیستم توسط فردی به نام «توفیق وَهبی» و با انجام برخی تغییرات در الفبا و خط فارسی‌عربی و تعریف چند حرف جدید برای بیان حروف و آواهای ویژه‌ی کُردی بنیان نهاده شده است.

الفبا و رسم‌الخطی که تاکنون چه در ایران و چه در عراق و سوریه تقریباً برای تمام شاخه‌های زبان کُردی و از جمله برای کُرمانجی مورد استفاده و کاربرد بوده است؛ هرچند که بیشتر آن را با نام کُردی میانی یا «سورانی» می‌شناسیم.

اینکه اطلاق این نامِ خاص به این الفبا و رسم‌الخط درست است یا نه، موضوعی تخصصی است و گره چندانی از کار ما باز نمی‌کند.

آنچه برای ما مهمتر است - جدای از اینکه چه نامی بر آن بنهیم - یادگیری حروف الفبا و رسم‌الخط (رێنڤیس) و پس از آن یادگیری قواعد و گرامر معیار و استاندارد کُرمانجی (رێزمان) از این طریق است.

اما؛ نکته‌ی دیگری که لازم است به آن اشاره کنیم این است؛ «الفبا و رسم‌الخط» و «دستورزبان» و گرامر آن دو موضوع متمایز و متفاوت‌اند.

«الفبا و رسم‌الخط» شکل ظاهری و نوشتاری زبان است؛ اما پیشتر از آن، «قواعد و دستورِ زبان» است که نظم، قاعده‌مندی و سیّالیت زبان و آنچه نوشته می‌شود را شکل می‌دهد.

در واقع هر دوی این مقوله‌ها در جای خود مهم‌اند؛
زبانی قاعده‌مند و سیستماتیک اگر در یک قالب درست نوشتاری قرار نگیرد، نمی‌تواند درک و فهمیده شود، و برعکس؛
زبانی بی‌نظم و غیراستاندارد و بدون رعایت قواعد معیار، در قالب علمی‌ترین رسم‌الخط ممکن نیز، اَلکن و ناقص خواهد بود.

*برات قوی‌اندام

👈 📚 «رێنڤیس و رێزمان»
🌀© @Renivis_U_Reziman 🌀

🔰
رسم‌الخط کُردی آرامی و ظاهر متفاوت آن نسبت به فارسی

شیوه‌ی نوشتن فتحه ( ــَــ ) (در الفبای لاتینی E.e) یکی از ویژگی‌های بارز رسم‌الخط کُردی آرامی است که ظاهری متفاوت از رسم‌الخط فارسی و عربی ایجاد می‌کند.

فتحه اگر اولین حرف واژه باشد با «ئه» نوشته می‌شود و اگر داخل واژه باشد بسته به چسپان یا غیرچسپان بودن حرف ماقبل خود، تنها با یک «ـه / ه» درج می‌شود؛ لیکن در هر دو حالت به حرف بعد از خود متصل نمی‌شود، بلکه به صورت نیم‌فاصله (مثال: بەرف، وەلات) قرار می‌گیرد. (در صورت نوشتن غیر دستی و در محیط کامپیوتر و یا اندروید) با درج این حرف مخصوص، نیم‌فاصله خودبخود اعمال می‌شود.

همچنین اگر این فتحه در آخر واژه باشد، طبق قواعد این رسم‌الخط و بسته به نوع حرف ماقبل از خود (چسپان یا غیرچسپان) به «ـه» (نامه) و یا «ه» (وەرە: (وَرَ: بیا)) تبدیل می شود.

ئەور: (اَوْر: اَبر) | وەلات (وَلات: سرزمین) | نامه: (نامَ: نامه)

قەدەغەن (قەدەخە) (قَدَغَن: ممنوع)

از: کتاب «رێنڤیس و رێزمان»

توجه:
(در مباحث پیش رو به صورت جزئی با تک تک حروف الفبا و کاربرد آنها آشنا خواهیم شد)

👈 📚 «رێنڤیس و رێزمان»
🌀© @Renivis_U_Reziman 🌀

🔰🟣
«رێنڤیس و رێزمان» یعنی چه؟

برای برخی از دوستان ناآشنا به زبان کُردی و یا این رسم‌الخط ویژه‌ی آن، عنوان کتاب «رێنڤیس و رێزمان» مورد سوال است.

📚جواب:

همانطور که می‌بینید در ترکیب این دو واژه «رێ» (رِ: راه) وجود دارد. یعنی ترکیب واژه‌ی «رێ» با دو واژه‌ی «نڤیس» (نویس) و «زمان» (با کسره‎‌ی خفیف حرف «ز»: زبان).

🔹«رێ» + «نڤیس»: «رێنڤیس»
🔸«رێ» + «زمان»: «رێزمان»

بنابراین:
🔹رێنڤیس: ~ راهِ نوشتن (الفبا و رسم‌الخط)
🔸رێزمان: ~ راهِ زبان (قواعد و دستورزبان)

و حرف ربط «و» که در واقع همان «او»ی کشیده (ئوو: Û) می‌باشد و نه مثل فارسی، بلکه همانند کُردی تلفظ می‌شود؛ لیکن در این نقش (حرف ربط بین دو واژه)، طبق قواعد و شیوه‌ی این رسم‌الخط، صرفاً با یک «و» می‌آید.

👈 📚 «رێنڤیس و رێزمان»
🌀© @Renivis_U_Reziman

https://t.me/Renivis_U_Reziman

چەند دومالک

ئەلێ یارا کو هەر تشتی ته رندە
مینا بەژنا ته، فکرا ته بلندە!
تو قەت ناخوازە تشتەک سا م بینی
وەرە، ئەنگیزەیا شێئرەک وە من دە!

ئەگەر چاڤە، ئەگەر روویه، ئەگەر موو؛
ل ته تشتەک هەیه، سەرتر ژ جادوو...
ل ته تشتەک هەیه مینا ریا ئۆمر
کو ئەز بێ ئەختیارا خوه، تەرم دوو!

وەرە بەرفا چیان! روونی ل تاڤێ
بووبە دل، ژ گولێن هێستر ل چاڤێ
برا کەڤران بهەلینه غەم و ئشق
بوینه دو دلان گول دانه ئاڤێ!

ته ژ بیرا هەڤالێ من برم ژی
برم، دەرگیرێ بیرا خوه کرم ژی
نکا هێسیرم و دەردێ م ڤایه
کو ژ بیرا ته چووم و نامرم ژی!

جهان سا ئاشقان تەنگه، تو زانی
ل ناڤ دینان، ئەڤین نەنگە، تو زانی...
ژه ئشقێ گەپ دکی، بێ دەنگ گەپ که...
گەرێ خەف کی دلۆ، جەنگه تو زانی!

#سپاهی_لایین
@kaniyadil

‍ سه لام هه ڤالنو ، سه لام خوه نگ و برانۆ !

هیڤا گۆلانه و ده ما چیانه ، دیسا بهینا ئانخ و
به رگێنه مه رخان تێ....

ده نگێ کولامێ شڤین دیسان له ناڤ زاوان ده پیچئ...

کەوێ چیان چاڤ لە رێنە
کا کوردێن مە کینگا تێنە؟
هێشن مەرخێن مە بان ده کن
ترێم کینگا مال ده گهێنە؟

ژه که ره ما خوه ده ما کو سه ردانا چیان ده که ن
و ده خوازن ئانخ و گولێنه چیان و ده رمانان به رهه ڤ که ن ؛ وان ژه جیله و کوکێ مه بزدینن تا دیسان سالێنه هین ژی هێشن ببن.
کوردان تمیشه چیا پاراستنه دیسان ژی ده پاریزن
برانگێ وه یێ قچک :
جه واد سه بووری🌷🙏🙏

*شاره‌که‌م سنه
دەنگ:
#خه‌بات‌_گاگلی
هەلبەست:
#موحیەدین_حەقشناس
@kaniyadil

*تەنیایی
دەنگ:
#هانی_موجتەهدی

@kaniyadil

سەرهلانین

شەڤەک تاری و دوومانی
جەگەرخوین و چاڤ بارانی
خەیالێن تە بەر چاڤێن من
شەواتا دل سەر هلانی!

طغیان

شبی تاریک و مه آلود
جگرخون و چشم بارانی
خیالاتت جلو چشمم
سوزِ دلم، طغیان کرد!

#مەهسا_موهەمەدی (سێڤین)
@kaniyadil

*جەشنی بهاران
#سەهەر_لەتیفی
@kaniyadil

وەرن کوردی بنڤیسنی

هەڤالنۆ، ئازیزنۆ، کوردنۆ
دەمباش و کاروبار خواش🌺

من ڤا بیراوەرا قۆل و قچک، وە ئجازەیا مامۆستایێن رێزمێن و رێنڤیسا کوردیێ نڤیسیه سا کو بزانن، هەرکەس کاینه نڤیسینا کوردی ل چەند خەتان و ل دانەکێ بهێڤووسه:

ئەگەر کیبوردا کوردی له مۆبایلا وه هەیه، کار تەمامه. چون هوون راهەت دهێڤووسن.

ل نڤیسینا ئارامیێ، ته￸نێ￸ کافیه ل موردێ هورووفێ کوردی چەند تشتان بزانن:

یەک:
سیستما نڤیسینا کوردیا ئارامیێ ل سەر ئەساسا تەرکیب کرنا سامت (بێ دەنگ) و موسەڤتان (دەنگداران) ئه. مینا ئەلفبایا ئنگلیسی کو پێش یا پشتی هەر سامتێ، موسەڤتەک هەیه.
میناک:
Kordi/کوردی
ئەلبەت کوردی ل رێنڤیسا لاتینی kurdî تێ نڤیسین.
رێنڤیسا لاتینیا کوردی ژی پر ئاسانه کو کاینن ل پۆل و کلاسێن مامۆستەیان، بهێڤووسن.

دو:
گەرێ بزانن کو ل رێنڤیسا کوردیا ئارامیێ، هورووفێ هەڤ مەخرەجێ (هەڤدەنگ) ئەرەبی، گشتێ وه گەپەکێ تێنه نڤیسین. دەلیل ژی ڤایه کو ئه￸م ڤان گەپکانا بگشتی ب دەنگەکی بلێڤ دکنی.
تەماش کن👇

"ز": ژ شوونا: ز، ض، ظ، و ذ
"س": ژ شوونا؛ ص، ث، س
هـ : ژ شوونا ح و هـ
ت: ژ شوونا ت و ط
هـ : ژ شوونا "ح" و "ه " فارسی. مینا: هەسەن/هاجی.
موهم:
ە : نیشانا فەتهه یه. مینا: وەرە - ل نڤیسینێ نەبایەد فاسلە بکەڤە ناڤ سامت و موسەڤتان.
ێ: کەسره کشیده یه. مینا: لێ/ رێ/ مالێ
ئ: پرتر ل ئەڤەلێ کەلیمان تێ و ل شوونا دو گەپان: "ع" و "آ" . مینا: ئشق/ ئادەم/ شێئر
ۆ: زەمەیا کەشیده یه:
مینا: ئاپۆ/ هەڤالۆ/ لۆ/ گۆت..
و: زەمەیا قۆله،
مینا: تو/ کو/ دو
ڤ: ڤاڤێ مەلفووزه، مینا: چاڤ/ ناڤ/ باڤ/ ڤرا
و: ڤاڤێ نامەلفووزه. یانێ بلێڤ نابه.
مینا: وەرە/ وار/ ئێوەز
وو: مینا "او" ل فارسی یه.
میناک: چوو/ زوو/ بوو

* بەنا وه تەوافوقێ، ل ناڤ گەپکێن دەنگدار، کەسره￸یا قۆل نێ نڤیسین.
دەما کو ل ناڤ دو سامتان تو موسەڤت تونەبه، هەرەکەتێ ناڤ وان کەسرە یه: مینا:
بر/ پر/ برا/ برن/ بزن و...

ئەگەر ئهتمالەن تشتەکێ دن ژی هەبه، هوون ئازیزانا، ل هەفتەیەکێ خوەندن و نڤیسینێ، ب خوه فام دکن و دهێڤووسن.
قچکێ مەزنان؛ سپاهی لایین
https://t.me/joinchat/SgUrmM2oWWkCbXWE

فکر کن مرده‌ایم!

 
عنوان این یادداشت، لابد این بیت مولانای جان را یادتان می‌آورد که:
بیا تا قدر یک دیگر بدانیم
که تا ناگه ز یک دیگر نمانیم...
حق با شماست و منظور من هم همین است.
آنچه شاید بشود به حاشیه‌ی این بیت و غزل شیرین مولوی افزود، این سوال است که؛
این چه رازی است در مرگ، که وقتی آدمی می‌میرد، تازه بی‌عیب و عزیز می‌شود؟ انگار که مرگ، پرونده‌ی پیشین آدم‌ها را از مخ معیوب زندگان بیرون می‌کشد، دور می‌ریزد و به ما امکان می‌دهد، از زاویه‌ای نو به پرونده‌ی سابق نگاهی متفاوت بکنیم. نگاه می‌کنیم و هرچه می‌گردیم، در میان پرونده، جز یادهای خوش و رفتارهای نیک، چیزی نمی‌بینیم. دلخوری‌ها و اختلاف‌ها و دشمنی‌ها، پنداری از صفحات پرونده، برکنده و شسته شده‌باشند، بسیار کم و کمرنگ شده‌اند. هر چه هست، نیکی و مهربانی و بزرگواری است. چرا؟
نمی‌شود فکر کنیم که همین حالا، دوستان و عزیزان ما مرده‌اند و هرگاه به نام و یادشان می‌رسیم، جز ذکر خیر و خوبی آنان نکنیم؟ یعنی نمی‌شود؟ یعنی همینقدر عرضه و ارزش تخیل نداریم و ندارند؟
نمی‌شود تصور کنیم که زبان و فرهنگ قومی و ملی و ارزش‌های انسانی ما مرده‌اند؟ نمی‌شود ببینم که به دست خودمان و براثر تصادف، عزیزان‌مان؛ زبان و هنر و ادبیات و دیگر معنویات زندگی‌مان را کشته‌ایم؟ و بعد بفهمیم که این فقط یک خواب بوده‌است و بعد که بیدار می‌شویم، صمیمانه و مشتاق، بستگان انسانی و فرهنگی‌مان را بغل کنیم، ببوییم و ببوسیمشان و بابت غفلتمان پوزش بخواهیم؟
گاهی زود دیر می‌شود و من می‌ترسم خوابمان بیداری و بخت مجدد نداشته باشد. گاهی فکر می‌کنم همین حالا به قدر کافی مرده‌اند و مرده‌ایم...
نمی‌خواهم سناریوی فیلم‌هندی بنویسم و همه‌چیز را عاشقانه و زلال و زرین و غمگین تصویر کنم. مشکل ما افراط و تفریط‌هایی است که برای ما بدل به فرهنگ رفتاری غالب شده‌است؛
همین حالا که به اطراف نگاه می‌کنم، می‌بینم همه‌ی ما به‌راحتی روزانه شماری از دوستان و عزیزانمان را می‌کشیم و درست در همان حال، برای مردگان پیشین اشک حسرت می‌ریزیم. چقدر بیچاره‌ایم ما! مصداقان روشن خسرالدنیاوالآخره‌ایم...
زبان و فرهنگ و هنر و ادبیات و تاریخ افتخار آمیز هر ملتی و از جمله ما کردها، یکی از مصادیق راستین و دم‌دست غفلت و جنایت خاموش امروز و حسرت بی‌فایده‌ی فردای ماست.
هەرای ژ دەست رۆزگارێ؛
مه ئار بەردا مالا یارێ
هینگا مه دلێ خوه خوەش کر
وە هەنگێ ئەلامەزارێ!
بگذارید، این چند خط را با چند بیت دیگر از غزل آشنای مولانای مهربانمان تمام کنم که شاید مایه‌ی عبرت و اعتبارمان شود؛

کریمان جان فدای دوست کردند
سگی بگذار، ما هم مردمانیم!

غرض‌ها تیره دارد دوستی را
غرض‌ها را چرا از دل نرانیم؟

گهی خوشدل شوی از من که میرم
چرا مرده پرست و خصم جانیم؟

چو بعد از مرگ خواهی آشتی کرد
همه عمر از غمت در امتحانیم

چو بر گورم بخواهی بوسه دادن
رخم را بوسه ده که‌اکنون همانیم....

#سپاهی_لایین
اشتراک سخنان کوردها _کرمانج

https://t.me/joinchat/SgUrmM2oWWkCbXWE

وەرن قەدر بزانن

وەرن قەدرێ زمانێ خوە بزانن!
بێهڤووسن زمێن، تا هین خزانن!
بنیاش و بنگەیا کوردێن مه یەکە؛
بگشتێ رندن و شیرین زمانن!

#هامان_بەهادوریان
@kaniyadil

ئەڤیندار

ئەگەر دینم، ئەگەر ژار و بریندار
ئەگەر ئاوارە مە، بێ یار و بێوار
کەرەم کن، ل قوسوورا من نەنێرن
ئەزم ئاشق؛ ئەڤیندارم ئەڤیندار!

#خالۆقۆچانی
@kaniyadil

ئار

هەرچ تە گۆت، ل سەر چاڤان م دانی
ئەز ئاشقم، ڤیا تو وەخوە زانی
نکا تو چوویی، ئەز وەتەنێ مامه
ئشقا تە جوز ئێر، سەوا دل چ هانی؟!

#زەهرا_نەسیری
@kaniyadil

زمانێ بێ‌چما!

چما ها یه؟ چما خەلکێ مه ها یه؟
چما ژ پار و پرسان، بێ‌تەما یه؟
دەما بێ دەنگه بلبل، چێلەکونده...
چ مایه ژێ، زمان کو «بێ چما» یه؟!

#سپاهی_لایین
@kaniyadil

* مەستان ته سلاڤ دکن...

دەنگ؛ بیژەن کامکار
هەڤخوان:
نەجمه تەجەدود و مەریەم ئبراهیم‌پوور
هەنگساز:
تەهموورس پوورنازری و کیخوسرەو پوورنازری

#هەلبەست: مولانا
@kaniyadil

برا

چیک و تڕافم، وەلیکەن ئار نێننم
دەنە دەنە سۆرم، هەما نار نێننم
سا وەرا هەتمەن سوئالە؛ پەس کیمە؟
ئەز ب کولیان را بڕامە، پار نێننم!

#موهەمەدێ_حوسێن‌پوور
@kaniyadil