⚫️ 🗒زخم مهاجرت
✍🏻عمادالدین باقی
📌از اخبار فراوان خودکشی های ناشی از #فقر، غرق شدن مظلومانه مهاجرین جویای کار، اردوگاههای تحقیرآمیز #پناهجویان که فقط تئاتر "#مانوس"(به کارگردانی نازنین سهامی زاده و نویسندگی لیلا حکمت و کیوان سررشته) را دراین موضوع دیده ام و از عرق شرم پدران فراوانی نزد خانواده شان و تن فروشی های ناشی از فقر و...؛ می گذریم.
📌در کشوری که تا همین چند دهه پیش هزار، هزار از کشورهای غربی و عربی و آسیایی برای کار کردن به آن مهاجرت می‌کردند در روزهای گذشته دو مشاهده مستقیم داشتم که هر آدمی را جریحه دار می کند.
📌سه جوانی را دیدم که فارغ التحصیل رشته های پزشکی و آماده جلای وطن بودند. استدلال یکی از آنها این بود که دوست هم دوره ای من که فارغ التحصیل داروسازی است به افغانستان مهاجرت کرده و ماهی ۷ هزار و ۵۰۰ دلار حقوق می گیرد.
📌در مشاهده دوم کارگران یک واحد ساختمانی با مهاجرت به عراق چند روز فعالیت آنجا را به تعطیلی کشاندند به دلیل اینکه در عراق روزی ۶۰ دلار حقوق می گیرند. این ارقام در آن کشورها شاید رقم قابل توجهی نباشند اما برای کشوری که ارزش پول ملی اش به این حد سقوط کرده، رقم بالایی است.
📌مهاجرت از همه گروه ها، معنای عمیقی دارد اگر مسئولان کشور درک کنند. مشاهده مواردی که احتمالاً بسیاری از مردم دیگر هم نمونه های دیگری را سراغ دارند فقط درهم شکستن غرور ملی نیست بلکه صدای درهم شکستن کرامت و انسانیت یک ملت هم هست. مردمی که در سرزمین خودشان که یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیاست آنقدر دچار تنگی معیشت و فشار بیکاری و ناامیدی به آینده هستند که ناگزیر از چنین انتخاب هایی می شوند.
📌با داشتن چنین جامعه ای، داشتن عظیم ترین موشک های قاره پیما دیگر چه سودی دارد؟ بدون شک برای یک استراتژی دفاعی در دنیای قدرت های زورگو مجهز بودن به ابزار دفاعی واجب است اما بدون داشتن مردمی شاد، آزاد و مرفه چه تضمینی وجود خواهد داشت؟ به جای هماوردی هایی که چنین پیامدهایی دارد به فکر توسعه و رفاه مردم باشیم که نیازمند راهبردهایی منطقی تر است.
📌اقتصاد، علم است، سیاست علم و هنر است، جامعه شناسی علم است، مدیریت علم و تجربه است، کشور را باید با علم اداره کرد نه با شعار و انقلابی گری که جز فقر محنت نمی آورد./اعتماد
@kalemehtv
✍🏻عمادالدین باقی
📌از اخبار فراوان خودکشی های ناشی از #فقر، غرق شدن مظلومانه مهاجرین جویای کار، اردوگاههای تحقیرآمیز #پناهجویان که فقط تئاتر "#مانوس"(به کارگردانی نازنین سهامی زاده و نویسندگی لیلا حکمت و کیوان سررشته) را دراین موضوع دیده ام و از عرق شرم پدران فراوانی نزد خانواده شان و تن فروشی های ناشی از فقر و...؛ می گذریم.
📌در کشوری که تا همین چند دهه پیش هزار، هزار از کشورهای غربی و عربی و آسیایی برای کار کردن به آن مهاجرت می‌کردند در روزهای گذشته دو مشاهده مستقیم داشتم که هر آدمی را جریحه دار می کند.
📌سه جوانی را دیدم که فارغ التحصیل رشته های پزشکی و آماده جلای وطن بودند. استدلال یکی از آنها این بود که دوست هم دوره ای من که فارغ التحصیل داروسازی است به افغانستان مهاجرت کرده و ماهی ۷ هزار و ۵۰۰ دلار حقوق می گیرد.
📌در مشاهده دوم کارگران یک واحد ساختمانی با مهاجرت به عراق چند روز فعالیت آنجا را به تعطیلی کشاندند به دلیل اینکه در عراق روزی ۶۰ دلار حقوق می گیرند. این ارقام در آن کشورها شاید رقم قابل توجهی نباشند اما برای کشوری که ارزش پول ملی اش به این حد سقوط کرده، رقم بالایی است.
📌مهاجرت از همه گروه ها، معنای عمیقی دارد اگر مسئولان کشور درک کنند. مشاهده مواردی که احتمالاً بسیاری از مردم دیگر هم نمونه های دیگری را سراغ دارند فقط درهم شکستن غرور ملی نیست بلکه صدای درهم شکستن کرامت و انسانیت یک ملت هم هست. مردمی که در سرزمین خودشان که یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیاست آنقدر دچار تنگی معیشت و فشار بیکاری و ناامیدی به آینده هستند که ناگزیر از چنین انتخاب هایی می شوند.
📌با داشتن چنین جامعه ای، داشتن عظیم ترین موشک های قاره پیما دیگر چه سودی دارد؟ بدون شک برای یک استراتژی دفاعی در دنیای قدرت های زورگو مجهز بودن به ابزار دفاعی واجب است اما بدون داشتن مردمی شاد، آزاد و مرفه چه تضمینی وجود خواهد داشت؟ به جای هماوردی هایی که چنین پیامدهایی دارد به فکر توسعه و رفاه مردم باشیم که نیازمند راهبردهایی منطقی تر است.
📌اقتصاد، علم است، سیاست علم و هنر است، جامعه شناسی علم است، مدیریت علم و تجربه است، کشور را باید با علم اداره کرد نه با شعار و انقلابی گری که جز فقر محنت نمی آورد./اعتماد
@kalemehtv