#نجات_ایران۱۹
بنام ايزد و سلام برشما
موضوع : نادر آخرين جهانگشاى آسيا و سرنوشت او
تاريخ : ١٩ مهر ١٣٩٨
برگشت نادر از دهلى : در ١٢ مِى ١٧٣٩ نادر ضيافت مجللى در كاخ محل استقرار خود در دهلى بر گذار كرد ، در ضيافت محمدشاه امپراطور و اشراف و بزرگان شبه قاره حضور داشتند ، در اين ضيافت نادر مجدد اورا امپراطور هند و خراجگذار شاه ايران خوانده و تاج سلطنت را بدست خويش بر سر او نهاد به بزرگان و اشراف هند نيز خلعتها بخشيد و انها را به اطاعت از محمد شاه فرا خواند و طى نطقى چنين فرمود :: هرگاه امپراطور نيازى احساس كند ، شخصا در راس لشكرى بزرگ از قندهار ٤٠ روزه خود را به دهلى خواهد رساند ، به امپراطور توسعه مى كنم لشكرى قوى بالغ بر ٦٠ هزار سوار زبده آماده نبرد داشته باشد ، املاك و مواشى اشراف را مصادره و در يد قدرت خويش قرار دهد،
(نادر دانسته يا نادانسته تيشه بر مراكز توليدثروت و اشتغال ان روز هند زد ، متاسفانه همين انديشه در ايران آنروز و ايران امروز هم اجرا شد ، كه چيزى جزء تعطيلى توليد ، فقر منحط عمومى و نارضايتى پنهان و آشكار ثمر ديگرى ندارد )
نادر تعداد زيادى از دانشمندان ، سنگ تراشان و حكيمان آنروز را نيز با خود به ايران آورد ، از جمله علوى خان حكيم. ، پزشك دربار هند و محمود كشميرى نويسنده بيان الوقايع در ميان انها بودند ،
كاروان عظيمى مشتمل بر هزاران شتر ، قاطر ، اسب و صدها حلقه فيل بار گذارى شده و سرانجام در صبح ١٦ مى ١٧٣٩ دهلى را بسوى باغ شعله ماه ترك كرد ،
آشوب تاريخنويس خود در ميان مشايعت كنندگان بود مينويسد ::نادر سوار بر يك اسب عربى ، كلاه قرمزى با جقه جواهر نشان بر سر ، كه بر دور آن شال كشميرى سفيدى پيچيده بود ، نادر بسيار جوان و بدنى نيرومند داشت و ريش و سبيلش را خضاب زده بود ، سرش را بالا گرفته و مستقيم بجلو مى نگريست ، هنگامى كه مردم برايش ابراز احساسات ميكردند با هر دو دست خود بسويشان روپيه هاى طلا ميريخت ، نادر وقتى به باغ شعله ماه رسيد ٢٤ ساعت فرمان استراحت داد ، و سپس راه آمده را در پيش گرفت ،
هنوى مينويسد (Henway ) : كاروان غنايم چنان طويل بود كه در راه مورد دستبرد و حمله روستائيان جسور قرار گرفته و نزديك به هزار حيوان با بارشان به يغما رفت ، هواى هند در اين موسم سال گرماى كشنده اى دارد لذا نادر از سر هند به لاهور نرفته و بشمال تغيير مسير داد ، اما حيات الله خان پسر ارشد زكريا خان را به لاهور فرستاد و متقاضى يك كرور روپيه طلا گرديد ، زكريا خان اين باج را آماده و خود به خدمت نادر رسيده و مجدد ابراز تمكين نمود ، سپاه در ٥ ژوئن به منطقه وزير آباد رسيد و پس از اسراحت و استحمام در رودخانه چناب ، شروع به عبور از پلى كردند كه قبلا توسط مهندسين پيش. قراول ساخته شده بود ،
اما سنگينى بار و بنه ، طغيان آب و رها كردن تنه درختان از بالا دست توسط روستائيان پل را شكست و نادر دوهزار سرباز و مقدار زيادى محموله سكه را از دست داد ،
از جايى كه بارى ديگر ساختن پل مقدور نبود ، نادر دستور داد لشكر با ساز و برگ جنگى و غنايم به سى مايل پاينتر كوچ داده شده تا بتوانند بصورت دسته اى با قايق بسوى ديگر رودخانه روند ، عبور لشكر در اين مكان تا ١٤ ژوئيه به دراز كشيد ،
نادر شاه بمنظور جبران خسارات شكستگى پل و از جايى كه ميدانست سربازان در موقع قتل عام دهلى بصورت پنهان صاحب دارائيهايى شده اند به نسق چيان دستور داد قبل از سوار شدن به قايقها سربازها و بار وبنه انها را تلاشى نموده و انچه بيشتر از انعام هاى رسمى ست را توقيف كنند ، اين دستور سبب نارضايتى سپاهيان شد ، نادر پس از عبور از رودخانه و رفع خطر دستور ازادى گروگانهاى هندى را صادر و به حاكم لاهور نيز دستور داد به لاهور برگردد ،
نادر كه رسما سرزمينهاى غرب سند رابه خاك ايران ملزم كرده بود ، براى سركشى و بمنظور ابقا يا تعويض فرمانداران به سراسر پاكستان امروز سفر كرد و سپس از طريق پيشاور ،جلال آبادبه كابل آمد ، ٤٠ هزار سپاهى از اقوام مختلف ولايت كابل به سپاه نادر پيوسته و نادر انان را به هرات اعزام كرد ، نادر پس از جنگهاى بسيار با تك تك واليان و قبايل سرزمينهاى جديد در چهارم مِى ١٧٤٠ وارد نادر آباد قندهار شد ، در مدت غيبت نادر اكثراً خوانين و حاكمان آسياى ميانه عَلَم شورش برداشته كه ميتوان از ايلبارس خان ، عليمردان خان ، ابوالحسن خان حاكم بلخ ، رئيس قبيله قونگرات بنام دانيال بيگ نام بُرد ،
خلاصه عرض كنم در حالى كه هَمّ و غَمّــِ شاه توسعه قدرت در سرزمينهاى بيگانه بود ، سرزمينهاى خودى در فقر و نارضايتى ، بيمارى ،گرسنگى و نا آرامى مى سوختُ و پرپر ميشد ،
دامنه نبرد تا تاشكند در جريان بود و در قفقاز سربازان ايرانى به فرماندهى ابراهيم خان با لزگيهاى شورشى مى جنگيدند ، در يكى از اين نبردها بود ابراهيم خان برادر نادر شاه بقتل رسيد و جنازه اش توسط شورشيان به آتش كشيده شد.
@kalatnader