با اسمِ تو سرگرمِ غزلخوانیِ خویشم
درگوشِ‌خودم محوِ سخنرانیِ خویشم

دلواپسِ دنیای تو بودن  شده کارم
با اینکه اسیر دل طوفانی خویشم

وقتی همه جا پر شده از کافر مطلق
من تازه به‌ دنبال‌ مسلمانی خویشم

با لطف دخیلی که به چشمان تو بستم
با دست خودم در پی قربانی خویشم

دل می بَری و میشِکنی خانه ات آباد!
راضی‌به رضای تو و ویرانی خویشم

تقصیرِ کسی‌نیست‌،تو آزادی و من‌هم
در ذهن پُر از خاطره زندانی خویشم

اصلاً به‌ فدایِ سرِ تو هرچه سرم رفت
مشتاق همین بی سَروسامانیِ خویشم

پای تو میان باشد اگر... پایه‌ترینم
من عاشقِ این جمله‌ی پایانی خویشم

#شیوا_صالحی
@kafe_shear☕️🍁