کدبانوی ایرانی🌻🌼😍

🦋🦋🦋🦋
🦋🦋🦋
🦋🦋
🦋
#بی_صدا_طلوع_کن
پارت_55

از فکر کردن به جواب سوالش،رعشه ای به تنم افتاد.بین بله و نه گفتن،گزینه دیگه ای توی ذهنم وجود نداشت.

از بودن کنار مهندس احساس خطر میکردم!

آن هم نه به خاطر اینکه خطایی کرده باشه!بلکه به خاطر حسی که در درونم ظاهرشده بود وتمام تلاشم برای ازبین بردن این حس بود.

ذهنم حول و هوش چندسوال میگذشت!

اگه ازمشکلات گذشته باخبر میشد!یا اگه متوجه دکتررفتن هام میشد یا...

تمام این سوال هاتوی ذهنم یکی پس از دیگری تیتر وار میرفتندو می آمدند.

نگاه ازپنجره گرفته و دوباره به مسیر پیشِ رو چشم دوختم.

در دلم چندباری کلمه نه روتکرار کردم.

نفس عمیقی کشیده و خیلی قاطع گفتم:

_ نه!

نفس حبس شده توی سینه مو رهاکردم. خیالم راحت شده بود! شاید سخت ترین سوال وجوابی بود که توی ذهنم باهاش کلنجاررفته بودم.

_یه سفر دو سه روزه میخوایم بریم این همه وسایل چیه دستت؟

نگاهی به محتویات دستم کردم.انواع آجیل و چهار مغز، میوه تازه و خشک ‌شده در پاکت کاغذی،به طور مرتب و تمیزی ریخته شده بود.
پاکت چهار مغز رو باز کرده و به سمت مهندس گرفتم.

_ بفرمایین مهندس چهار مغزه.

بدون اینکه نگاهی به پاکت بندازه دستشو داخل انداخت و مشتی از تنقلات برداشت.

_ چرا انقدر هی مهندس مهندس میکنی. اسممو صدا کن.

اسمشو صدا میکردم؟
چطور؟ چگونه؟

فکر دل من رو کرده بود؟

اصلا چی شد که به این حال و روز افتادم؟
از کجا شروع بود؟

شاید از اولین لحظه دیدار که با توجه به سن کمش، مانند مردی جا افتاده رفتار میکرد و سخن می‌گفت.
یا شاید هم اخم های همیشه درهم و جذبه خاص اون دو گوی قهوه ای؟

در پس ذهنم تمام خاطرات این چندوقت، مانند یک فیلم کوتاه از جلوی چشمام رد میشد و دلیل های بیشتری رو برام به نمایش میگذاشت.

حتی اون شبی که پاهام گیر کرد و با دستای مهندس نجات پیدا کردم
و بعد، رفتن به پشت بام خانه و خلوت شبانه در کنارش،باعث شده بود دل در گرومهندس بدم.

_ من بامهندس گفتن راحتم!

_ من راحت نیستم.معذب میشم. البته تو محیط کار و شرکت مهندس بگین بهتره اما..
اما تو این خلوت های دو نفره ترجیح میدم اسمم صدا شه!

چه کسی بدش میومد که اسم معشوقش رو صدا بزنه و در جواب جانم بشنوه؟

قطعا جونم رو، با جانم شنیدن از حامی، دو دستی تقدیمش میکردم.

_ چرا هر سوالی میکنم و چیزی میگم یه ربع میری تو فکر؟
فکرت درگیر چیه؟

زیر لب زمزمه کردم:

دردی که من از درد تو دارم بر دل
دل داند و من دانمُ
من دانم و دل!

سوالش روبا سوال جواب دادم و گفتم:

_ تا رامسرچقدر راهه؟

_ اگه بدون توقف بریم حدودا 4.5ساعتی میشه. چطور مگه؟

_هیچی، همینجوری. خب چرا با هواپیما نرفتیم؟

_ حیف نیست این همه حس زیبایی و خدادادی رو آدم ول کنه با هواپیما بره!
هواپیما واسه وقتایی که آدم عجله داره و دوست داره زود به مقصد برسه.
من دوست دارم از راه هم لذت ببرم.
اینجارو نگاه نکن که تازه داریم از تهران خارج میشیم و چیز جذابی نداره. تو راه از یه مسیرهایی میبرمت که تا خود رامسر کیف کنی.

_ از تنکابن هم رد میشیم؟

_ آره. کاری داری اونجا؟

پاکت میوه خشک رو باز کردم و از داخلش سیب خشکی بیرون کشیدم.

سری تکان دادی و گفتم :

_ اوهوم

_ چه کاری داری اونجا؟

به سختی سیب رو قورت داده و بدون اینکه توجه شو به بغض گلوم جلب کنم گفتم:

_ مامان بابام اونجان!

هرچند تموم سعی مو کردم صدام نلرزه اما همچین موفق هم نبودم!

هردو دست از خوردن برداشتیم.

میدونستم کلی سوال از من توی ذهنش به وجود اومده!ولی ترجیح میدادم خودش بپرسه.. اینجوری واسم آسون تر بود.
حداقل میدونستم از کجا شروع کنم.

پاکت های توی دستم رو کمی جابه جا کردم و رو به مهندس گفتم:

_ اگه نمیخورین بذارم صندلی عقب بمونه؟

_ نه ممنون خوشمزه بود.

نوش جانی گفتم و پاکت های کاغذی رو شروع به بستن کردم. وقتی از محکم بسته شدنشون مطمئن شدم به سمت صندلی عقب برگشتم.

همین که از سمت حامی، به عقب برگشتم بوی عطرهمیشگیش مشامم روپر کرد. ناخوداگاه کمی کارم روبیشتر طول دادم تاعطربیشتری روبه ذهنم بسپارم.نفس عمیقی کشیدم وچشمامو بستم.

چطورمیتونستم بین خواستن و نخواستنش مبارزه کنم؟

_ کمک میخوای محبی؟

چشماموباز کرده و ازرویای دخترونه ام بیرون کشیده شدم.

_ نه فقط ترسیدم بریزن کف ماشین! داشتم جاشودرست میکنم.

به سمت صندلیم برگشتم.

_ کمربندت هم ببند!

بالبخند کمربندمو بستم.

وقتی بادکترم راجبه این سفرصحبت کردم خیلی مشتاقانه بهم گفت فرصت خوبیه و وقتشه که کم کم ازدنیای درونی خودم بیرون بیام وبه دنبال زندگی عادی خودم برم.
هرچندوجود یک مرد برام سخت بود اما تکنیک هایی که خانم دکتربهم اموزش داده بود رو اجرا کرده و سعی میکردم بیشتر به اطرافم دقت کنم تا وجود یک مردغریبه!
هرچند با این همه عطر و قهوه ای چشماش وحس بودنش تمام حواس منو از اطراف پرت کرده و فقط جذب خودش کرده بود
@kadbanoiranii

251 views20:24