کدبانوی ایرانی🌻🌼😍

#پارت244 رمان پارادوکس اروم نفسشو بیرون داد و گفت: _من همه چیو میدونم‌‌‌. کامل‌. ولی خوب به دلایلی نمیتونم برات توضیح بدم. اعصابم به شدت تحریک شده بود. با لحن پر حرصی گفتم: _ فقط واسه همین منو اوردی اینجا؟ زل زد تو چشمام و با لحن خشکی گفت: _نه _ پس…

#پارت245
رمان پارادوکس

با دیدن ترس تو نگام مهربون شد و گفت:

_ لازم نیست بترسی دختر خوب. فقط یه بار اعتماد کن

با بغض تو صدام‌گفتم:

_ به کسی که بهم تجاوز کرده؟؟

_همیشه همه چی اونجوری نیست که داری میبینی.. باید صبر کرد تا زمان همه چیو معلوم کنه.

دستامو دور خودم پیچیدم و خودمو بغل کردم.

احساس تنهایی میکردم.

_ من نمیتونم به حامی اعتماد کنم.

تار موی افتاده تو صورتمو کنار زد و با ارامش گفت:

_ بعضی چیزا تو زندگی اجباره..

ولی اجباری که به نفع ادم تموم میشه..

به حامی فرصت بده..

یه قدم ازش فاصله گرفتم و لب زدم:

_ چرا باید بهت اعتماد کنم؟

اخماشو کشید تو هم و خیلی جدی گفت:

_ میتونی نکنی. اعتماد کردن یا نکردن تو به من سود یا ضرر نمیرسونه.

من فقط بخاطر وجدانم خواستم بهت کمک کنم.

بعد اومد از اشپزخونه بره بیرون که جلوی ورودی ایستاد‌

یهو یه حرفی زد که کل وجودم با خا‌ یکسان شد‌

و چهار ستون بدنم از ترس لرزید:

_ اگه به حامی اعتماد نکنی،

بلایی بدتر از تجاوز سه سال پیش سرت میاد. شک نکن.

و بعد رفت و منو با اون حال اونجا تنها گذاشت.

پاهام کرخت شده بود. دستمو به صندلی گرفتم و نشستم روش.

قرار بود چی بشه؟؟

اینا داشتن از چی حرف میزدن؟؟؟؟

چرا همه چی انقدر ترسناک شده بود؟؟؟

دهنم خشک شده بود. دستای لرزونم و سمت فنجون رو میز بردم.

اروم به لبام نزدیک کردم که سرد شدن

محتویاتش باعث شده بود طعم بدی بگیره.

چهرم در هم رفت و فنجون برگردوندم سر جاش.

نیاز داشتم از فکر خیال راحت بشم‌ حتی شده برای یه ساعت..

سمت ظرف داروها رفتم و از توش یه ارامبخش

دراوردم و بی اب قورتش دادم.

برگشتم تو هال. رو اولین کاناپه دم دستم دراز کشیدم و چشامو گذاشتم رو هم.‌‌

🍃 @kadbanoiranii

314 views19:59