#گلاب #پارت_۲۴
اسم بچه رو گذاشتن بهار(تو فصل بهار به دنيا اومد)دو سه سالي گذشت، تو اون چندسال اتفاق خاصي نيفتاد،ارباب هنوزم راضي نشده بود ازدواج كنه.. محمد فعلا بچه نميخواست، ميگفت بذار يكم كار كنم بريم شهر اونجا بچه دار بشيم. منم از خدا خواسته ميگفتم باشه.. مرد خوبي بود خيلي احتراممو داشت، هميشه حواسش به من بود، خانوادشم خيلي منو ميخواستن.. روزهامون عادي ميگذشت تا اينكه اون روز نحس رسيد.. صبح زود بود كه صداي داد و فرياد از تو كوچه ميومد، يكي در حياطو محكم ميكوبيد. محمد رفت دم در ، يكي از اهالي ده بود.. حرفاشو زد و رفت.. محمد دوييد تو خونه. گفتم اقامحمد چي شده؟ به پدرش گفت اقاجان لباس بپوش بريم. مادرش گفت خير باشه پسر! محمد گفت اهالي ده بالا اومدن تو زمينامون دارن حصار ميزنن(زمين اقاجانم و محمد و پدرش و كلي از اهالي روستامون تو مرزِ يه روستاي ديگه و روستاي ما بود،اونا ادعا داشتن اون زمينا واسه اوناست و ماهم ادعا داشتيم كه واسه ماست و بخاطر همين بين دوتا روستا دشمني شكل گرفت)محمد گفت ارباب اعلام كرده بريم از زمينامون دفاع كنيم..اسم ارباب ميومد دلم ميلرزيد.محمد و پدرش رفتن دنبال اقا جانم و با هم رفتن سمت زمينا..چند ساعت گذشت هيچ خبري ازشون نشد، مادرمم اومده بود خونه ي ما، من و مادرم و مادرشوهرم فقط دعا ميكرديم اتفاقي براشون نيفته..تقريبا از ظهر گذشته بود كه حسين(يكي از اهالي ده) اومد بهمون خبر داد اهالي روستاي بالا با چوب حمله كردن به اهالي روستاي ما و كلي ادم زخمي شدن.اينو كه گفت ديگه نشنيدم چي ميگه،با مادرو مادرشوهرم فقط دوييديم. تو راه فقط دعا ميكردم سالم باشن، بدبختيهاي من تمومي نداشت..وقتي رسيديم اونجا اربابو ديدم، مادر و مادرشوهرم رفتن دنبال مردامون بگردن. ارباب اومد جلو بهم گفت گلاب خواهش ميكنم تو جلو نرو من خودم درستش ميكنم،با گريه ميگفتم اقاجانم كجاست؟ محمد چي شد؟ با دستش بازوهامو گرفت و گفت اروم باش گلاب خواهش ميكنم اروم باش..دلم ميخواست خودمو پرت كنم تو بغلش اما نميشد
دستاشو پس زدمو دوييدم سمت زمينا، يهو صداي جيغ مادرمو شنيدم، اروم اروم رفتم سمتش، نميخواستم باور كنم واسه اقاجانم اتفاقي افتاده، رفتم جلو ديدم جنازه ي اقاجانم پرت شده تو يه چاله ي بزرگ كه چهار پنج متر از زمين فاصله داشت ... انگاري كسي هولش داده بود.. صورتش كبود شده بود.. خانوم جانم از بالا فقط جيغ ميزد، منم وقتي فهميدم واقعا اقاجانمه فقط جيغ ميزدم. ارباب و اكبر دوييدن سمت من، ارباب هركاري كرد ارومم كنه نتونست...ادماش اقاجانمو اوردن بيرون،تمام زندگي من اقاجانِ مهربونم سرش يه شكاف بزرگ برداشته بود و كل سر و صورتش خوني شده بودن..دلم خون بود، از حال اون زمانم چيزي ندارم بگم چون خودمم زياد يادم نمياد، پهلوي محمد خورده بود به تيزي سنگ و پاره شده بود، زخمش عميق بود، پدرشم دستش شكسته بود.. اونارو بردن شهر پيش طبيب.. من موندم و مادرمو جنازه ي اقاجانم.. حالمون خيلي بد بود، من كه فقط جيغ و فرياد و اشك بودم..ادما ميومدن و ميرفتن اما كسي نتونست داغ دلمو كم كنه..ارباب چند بار باهام حرف زد اما ازش خواهش كردم جلوي مادرشوهرم ابروريزي نكنه..هفتم اقاجانم كه تموم شد محمد و پدرشو از شهر اوردن... دست پدرشوهرم بسته بود و محمدم با كمك راه ميرفت.. ما نتونستيم با شكايت كاري از پيش ببريم چون دعوا گروهي بود و اصلا مشخص نبود كي از كي شاكيه.. منم به مادرم گفتم خانوم جان مهم اقاجانم بود كه رفت،ما واگذارشون ميكنيم به خدا.... حال روحي خوبي نداشتم، هرروز از صبح ميرفتم سرمزار اقاجانم باهاش حرف ميزدم و قبل از تاريك شدن هوا برميگشتم خونه.. محمد از كار افتاده شده بود، رسما خونه نشين بود، هرروز از درد ناله ميكرد، چند بار زخمش عفونت كرد برديمش شهر بهتر شد برگشتيم خونه تا اينكه بعد از شش ماه محمد حالش بدتر شد، همش بالا مياورد، زخمش چركي شده بود، غذا نميتونست بخوره، برديمش دواخونه توي شهر، چندوقتي بستري شد اما حالش بدتر شد،شكمش ورم كرده بود، صورتش سياه شده بود، سفيدي چشمش به زرد و نارنجي ميزد، دو سه روز اخر ديگه اجابت مزاجم نميكرد، تا اينكه روز سوم

@kadbanoiranii