#گلاب #پارت_۱۸
ارباب چند بار گفت بريم شهر محرم بشيم اما من يجوري كه شك نكنه هربار از زيرش در ميرفتم، چون اگه ميخواست ميتونست منو به زور و دستور هم كه شده ببره..ولي من دلم نميخواست هووي رباب بشم و همينطور دلم نميخواست زنِ مخفيِ ارباب باشم..
.يه شب خانوم بزرگ تو خواب حالش بد شد..البته من متوجه نشدم چون خواب بودم اما وقتي بيدار شدم فهميدم ارباب خانوم بزرگو برده شهر پيش طبيب و تنها برگشت.رفتم تو اتاقش كه حال خودشو خانوم بزرگو بپرسم،گفت پاهاش از كار افتادن و نميتونه صحبت كنه فعلا بايد دواخونه بمونه،طيبه و طاهره نوبتي ميرن پيشش..خلاصه بعد از يك هفته خانوم بزرگ برگشت عمارت اما پاهاش هنوز حركت نداشتن،حرف زدنشم خيلي تغييري نكرده بود..يه روز ارباب مهتابو برد تو اتاق خانوم بزرگ كه ببيندش و يكم روحيه ش عوض بشه و خودش رفت تو اتاق كارش..يهو صداي جيغ رباب بلند شد،هممون ترسيديم،من فوري دوييدم بالا،همزمان با من اربابم دوييد سمت اتاقِ خانوم بزرگ،از چيزي كه ميديدم دلم به درد اومد..خانوم بزرگ تنها بود و بي اختيار شده بود و زيرشو خيس كرده بود،يكم تشك مهتاب نم گرفته بود و رباب عصباني شد و داشت خانوم بزرگو ميزد..من رفتم جلوشو بگيرم اما پرتم كرد محكم خوردم به در..ارباب رفت جلو ربابو گرفت و با صداي بلند بهش گفت تو چه غلطي كردي؟ربابم با داد و فرياد ميگفت اقا مگه نميبيني زيرِ بچمو نجس كرده..ارباب محكم خوابوند زيرِ گوشش و گفت كوري مگه نميبيني مريضه؟رباب بار اخرت باشه دست روش بلند ميكني..همه تو اتاق جمع شده بودن و به حال خانوم بزرگ اشك ميريختن..ثريا كمك كرد بلند شدم و با هم رفتيم سراغ خانوم بزرگ كه تميزش كنيم..رباب كه حالا مهتابو يه پشتوانه واسه خودش ميديد برگشت به ارباب گفت من مادرِ مهتابم،من به شما يه بچه دادم حق ندارين با من اينجوري حرف بزنين اونم جلوي همه..ارباب گفت فقط از جلوي چشمام دور شو.. ربابم مهتابو برداشت و رفت تو اتاقش...ثريا و عطيه و دو سه تا از مرداي عمارت كمك كردن خانوم بزرگ بردن پايين كه ثريا تنشو بشوره..منم موندم كه فرش اتاق خانوم بزرگو جمع كنم..بقيه هم رفتن سركارشون،من موندم و ارباب..خيلي ناراحت بود..رفتم كنارش گفتم غصه نخوريد اقا..به خانوم حق بديد..بعد از چندسال بچه دار شده يكم حساسه..گفت نه گلاب بحثِ حساسيت نيست،رباب از اولم ذاتش همين بود اما من نميخواستم باور كنم.. وقتي اين چندسال رفتارشو تغيير داد فكر كردم درست شده خيلي خوشحال شدم اما اشتباه ميكردم،رباب همون ادمِ سابقه
چند وقتي از اون ماجراها گذشت، رباب روز به روز رفتارش با بقيه بدتر ميشد،حال خانوم بزرگ بهتر شده بود،حرف ميزد اما براي راه رفتن از يه چوب استفاده ميكرد..يه چندروزي بود كه مهتاب درست حسابي شير نميخورد و تب ميكرد،گاهي وقتا هم بالا مياورد..طبيب يكم دارو گياهي داد اما تاثير نداشت..تااينكه يه شب تو مطبخ داشتيم پياز خرد ميكرديم كه صداي داد و بيداد ارباب اومد..همه دوييديم سمت اتاقش..ربابم از تو حياط خودشو سريع رسوند بالا..از اونطرفم خانوم بزرگ لنگان لنگان اومد تو اتاق..ارباب زار زار گريه ميكرد،تو يه دستش مهتاب و با يه دستش ميكوبيد تو سرش..
@kadbanoiranii
ارباب چند بار گفت بريم شهر محرم بشيم اما من يجوري كه شك نكنه هربار از زيرش در ميرفتم، چون اگه ميخواست ميتونست منو به زور و دستور هم كه شده ببره..ولي من دلم نميخواست هووي رباب بشم و همينطور دلم نميخواست زنِ مخفيِ ارباب باشم..
.يه شب خانوم بزرگ تو خواب حالش بد شد..البته من متوجه نشدم چون خواب بودم اما وقتي بيدار شدم فهميدم ارباب خانوم بزرگو برده شهر پيش طبيب و تنها برگشت.رفتم تو اتاقش كه حال خودشو خانوم بزرگو بپرسم،گفت پاهاش از كار افتادن و نميتونه صحبت كنه فعلا بايد دواخونه بمونه،طيبه و طاهره نوبتي ميرن پيشش..خلاصه بعد از يك هفته خانوم بزرگ برگشت عمارت اما پاهاش هنوز حركت نداشتن،حرف زدنشم خيلي تغييري نكرده بود..يه روز ارباب مهتابو برد تو اتاق خانوم بزرگ كه ببيندش و يكم روحيه ش عوض بشه و خودش رفت تو اتاق كارش..يهو صداي جيغ رباب بلند شد،هممون ترسيديم،من فوري دوييدم بالا،همزمان با من اربابم دوييد سمت اتاقِ خانوم بزرگ،از چيزي كه ميديدم دلم به درد اومد..خانوم بزرگ تنها بود و بي اختيار شده بود و زيرشو خيس كرده بود،يكم تشك مهتاب نم گرفته بود و رباب عصباني شد و داشت خانوم بزرگو ميزد..من رفتم جلوشو بگيرم اما پرتم كرد محكم خوردم به در..ارباب رفت جلو ربابو گرفت و با صداي بلند بهش گفت تو چه غلطي كردي؟ربابم با داد و فرياد ميگفت اقا مگه نميبيني زيرِ بچمو نجس كرده..ارباب محكم خوابوند زيرِ گوشش و گفت كوري مگه نميبيني مريضه؟رباب بار اخرت باشه دست روش بلند ميكني..همه تو اتاق جمع شده بودن و به حال خانوم بزرگ اشك ميريختن..ثريا كمك كرد بلند شدم و با هم رفتيم سراغ خانوم بزرگ كه تميزش كنيم..رباب كه حالا مهتابو يه پشتوانه واسه خودش ميديد برگشت به ارباب گفت من مادرِ مهتابم،من به شما يه بچه دادم حق ندارين با من اينجوري حرف بزنين اونم جلوي همه..ارباب گفت فقط از جلوي چشمام دور شو.. ربابم مهتابو برداشت و رفت تو اتاقش...ثريا و عطيه و دو سه تا از مرداي عمارت كمك كردن خانوم بزرگ بردن پايين كه ثريا تنشو بشوره..منم موندم كه فرش اتاق خانوم بزرگو جمع كنم..بقيه هم رفتن سركارشون،من موندم و ارباب..خيلي ناراحت بود..رفتم كنارش گفتم غصه نخوريد اقا..به خانوم حق بديد..بعد از چندسال بچه دار شده يكم حساسه..گفت نه گلاب بحثِ حساسيت نيست،رباب از اولم ذاتش همين بود اما من نميخواستم باور كنم.. وقتي اين چندسال رفتارشو تغيير داد فكر كردم درست شده خيلي خوشحال شدم اما اشتباه ميكردم،رباب همون ادمِ سابقه
چند وقتي از اون ماجراها گذشت، رباب روز به روز رفتارش با بقيه بدتر ميشد،حال خانوم بزرگ بهتر شده بود،حرف ميزد اما براي راه رفتن از يه چوب استفاده ميكرد..يه چندروزي بود كه مهتاب درست حسابي شير نميخورد و تب ميكرد،گاهي وقتا هم بالا مياورد..طبيب يكم دارو گياهي داد اما تاثير نداشت..تااينكه يه شب تو مطبخ داشتيم پياز خرد ميكرديم كه صداي داد و بيداد ارباب اومد..همه دوييديم سمت اتاقش..ربابم از تو حياط خودشو سريع رسوند بالا..از اونطرفم خانوم بزرگ لنگان لنگان اومد تو اتاق..ارباب زار زار گريه ميكرد،تو يه دستش مهتاب و با يه دستش ميكوبيد تو سرش..
@kadbanoiranii