خواهرکم در کابل
پایش روی مین رفت
قناری در دل او یک جا پر گرفت
برادرم در هو ئه لیر
دست خود را داد تنگ پرنده هایش
مادرم هر روز در سواحل جنوب
رو به دریا
در قفس را باز می گذارد
و بلند بلند صلح را
"افرح به سرور قلبک" می خواند
و من هر صبح با صابون داو
صورتم را
روبروی بیانیه صلح می شورم.
┏━━━🔹🦋🔹━━━┓
@k_a_yass
┗━━━🔹🦋🔹━━━┛
#رود_راوی_رود_دارد
#وضعیت اجتماعی و انتقادی این سروده ناب، حجمی به وسعت دریای دلریشی از #فوبیای درونی شده مردمی دارد که در پناه #واگویه و #یاد ، زمهریر جهل مرکب را پس می زنند.
سایه جهل مرکب از نسل کشی تا بی وضعیتی شوندنامه دلواپسی مادرانی است که در پناه بی پناهی همتبارها به موقعیت بمب می نگردند در سوگواری کشتن های وحشیانه که نه ردای حق جاری و نه آوای آشتی، تنها برای نسل کشی جولان دادن شیوه زندگی جاری است. آنهم نسلی از دختران که مادران فردا هستند.
در #ساختار بیانی این سروده رود راوی جریانی پیدا و پنهان از رنج و زخم دارد که مردم افغان برای شرایط فعلی شان پناه به صورخیال می برند.
#رود در زبان لری می شود فرزند و کنون در این سروده، رودها ( فرزندان) در رود راوی داستان نامه ای از ناله ها آنهم در سمت یافتگی روایت قصه وار از لالایی مادرانه می یابیم که راوی می گوید ولی به مادر که می رسد دریا جاری می شود و این شوند خاصیت وجودی رود و دریاست.
راوی همرهی و هم بودگی با ندای مردمی را نفس دارد که پناهگاه حیات دار مردم جز مشارکت در ندایی جهان چیزی دیگر نیست. یعنی چشم چشمه چشمگیر روح زمانه در برای های مردم جهان آواشناسی می شود.
که گر مردم آزادی خواه دست به دست هم دهند به ندایی جهانی پیش آمدی بِهشاد پیش می آید.
#و_اما_بعد
#سراینده با در نظر گرفتن وضعیت سپید روایات، وضعیت قرمز زندگی مردمی را هویدا می کند که در چنبره ستم شانه شکسته اند آنهم در واگویه مادر و با نگاهی از #گروتسک اجتماعی با #استعاره و #طنز کارکرد صابون داو و #بیانیه_صلح را چوب کبریت بی تاریخ می نشاند بر سر بی هویتی ها. که جهان سیاست زده جهان جهل مرکب بعد جهل مقدس جمهوری نخواه می باشد که تنها نگاه بیانیه صلح در نوشتن است و دیگر هیچ.
#قضیه: نوشتن، امرواقع زبانِ گفتن است ولی این ویژگی اگر در خاستگاه سیاست تنها وسیله ای برای کنترل اجتماعی باشد ابزاری خطرناک می شود، بسان بیانیه صلح که دهان پر کن است و مغز پَتی و پتی که به روایتی تهی محسوب می شود شوند بی هویتی جامعه امروز که برای انسانیت هیچ کنشی ندارند.
#آریا_پورفریاد
پایش روی مین رفت
قناری در دل او یک جا پر گرفت
برادرم در هو ئه لیر
دست خود را داد تنگ پرنده هایش
مادرم هر روز در سواحل جنوب
رو به دریا
در قفس را باز می گذارد
و بلند بلند صلح را
"افرح به سرور قلبک" می خواند
و من هر صبح با صابون داو
صورتم را
روبروی بیانیه صلح می شورم.
┏━━━🔹🦋🔹━━━┓
@k_a_yass
┗━━━🔹🦋🔹━━━┛
#رود_راوی_رود_دارد
#وضعیت اجتماعی و انتقادی این سروده ناب، حجمی به وسعت دریای دلریشی از #فوبیای درونی شده مردمی دارد که در پناه #واگویه و #یاد ، زمهریر جهل مرکب را پس می زنند.
سایه جهل مرکب از نسل کشی تا بی وضعیتی شوندنامه دلواپسی مادرانی است که در پناه بی پناهی همتبارها به موقعیت بمب می نگردند در سوگواری کشتن های وحشیانه که نه ردای حق جاری و نه آوای آشتی، تنها برای نسل کشی جولان دادن شیوه زندگی جاری است. آنهم نسلی از دختران که مادران فردا هستند.
در #ساختار بیانی این سروده رود راوی جریانی پیدا و پنهان از رنج و زخم دارد که مردم افغان برای شرایط فعلی شان پناه به صورخیال می برند.
#رود در زبان لری می شود فرزند و کنون در این سروده، رودها ( فرزندان) در رود راوی داستان نامه ای از ناله ها آنهم در سمت یافتگی روایت قصه وار از لالایی مادرانه می یابیم که راوی می گوید ولی به مادر که می رسد دریا جاری می شود و این شوند خاصیت وجودی رود و دریاست.
راوی همرهی و هم بودگی با ندای مردمی را نفس دارد که پناهگاه حیات دار مردم جز مشارکت در ندایی جهان چیزی دیگر نیست. یعنی چشم چشمه چشمگیر روح زمانه در برای های مردم جهان آواشناسی می شود.
که گر مردم آزادی خواه دست به دست هم دهند به ندایی جهانی پیش آمدی بِهشاد پیش می آید.
#و_اما_بعد
#سراینده با در نظر گرفتن وضعیت سپید روایات، وضعیت قرمز زندگی مردمی را هویدا می کند که در چنبره ستم شانه شکسته اند آنهم در واگویه مادر و با نگاهی از #گروتسک اجتماعی با #استعاره و #طنز کارکرد صابون داو و #بیانیه_صلح را چوب کبریت بی تاریخ می نشاند بر سر بی هویتی ها. که جهان سیاست زده جهان جهل مرکب بعد جهل مقدس جمهوری نخواه می باشد که تنها نگاه بیانیه صلح در نوشتن است و دیگر هیچ.
#قضیه: نوشتن، امرواقع زبانِ گفتن است ولی این ویژگی اگر در خاستگاه سیاست تنها وسیله ای برای کنترل اجتماعی باشد ابزاری خطرناک می شود، بسان بیانیه صلح که دهان پر کن است و مغز پَتی و پتی که به روایتی تهی محسوب می شود شوند بی هویتی جامعه امروز که برای انسانیت هیچ کنشی ندارند.
#آریا_پورفریاد