حکومت آل باوند در مازندران:

بخش دوم:

باوندیان - اسپهبدان مازندران (آل باوند):

آل باوند يا اسپهبدان بين سالهای 655 تا 1349 ميلادی بر بخشهايی از #مازندران و #گيلان حکمفرمايی ميکردند. آل باوند از سه خانواده خويشاوند کاووسيان, اسپهبديه و کين خواريه تشکيل می شود که به مدت 610 سال بين 655 تا 1349 ميلادی بر بخشهايی از #شمال_ايران حکمروايی ميکردند. فردوسی و ابوريحان بيرونی برای گريز از دست سلطان محمود غزنوی به آل باوند پناهنده شده و مورد مهر و محبت قرار گرفتند. از آنجايی که #اسپهبدان_تنها_سلسله_بزرگ_ايرانی بودند که توانستند قلمرو خود را در مقابل يورش اعراب حفظ کنند, ميتوان آنها را پاسداران فرهنگ و آداب و سنن ايرانی و حتی #زبان_پهلوی دانست. در گويش های #مازندرانی و #گيلانی کلمات فراوانی از زبان #پهلوی به جای مانده و امروزه هم کماکان بکارگرفته می شود که در ديگر بخشهای #ايران کم رنگ شده اند ویا تا اندازه ای ازبین رفته اند. به گفته #صادق_هدايت : " در دوره ای که همه #ايرانيان برای تملق زبان عربی را آموختند, #ونداد_هرمزد(پدر بزرگ مازيار ) با هارون الرشيد بوسيله مترجم گفتگو کرد و درشتگوييهای او را با دستور حفظ ادب و پاس احترام خويش جواب داد و خلفا از #شهرياران_ايرانی_مازندران هميشه حساب می بردند.


منابع در بخش نخست آورده شده است

@taporestangilak_ariyaea

#فاطمه_توانایی
نخستین زن پرستار در #ایران
وی از شهر #رشت بود ودر دوره #پهلوی_اول پرستار بیمارستان دکتر #فریم_آمریکایی وبعد ها #پورسینا بود.

این بانوی شایسته و فرهیخته ی #ایرانی در سال ۱۳۱۰در آموزشگاه پرستاری #رشت نام نویسی و چهار سال دیگر یعنی سال ۱۳۱۴ از این آموزشگاه فارغ التحصیل شد.


پایگاه ایران دوستان مازندران

@jolgeshomali