حواشی پررنگ‌تر از متن
✍رضارضائی
چرا متن را با پرت‌کردن حواس مردم به حاشیه می‌رانند؟
متن اصلی این است: فقر، فلاکت، نابرابری و فساد مستمر، فزاینده و گسترده.
حاشیه‌ها این است: دخالت در اوکراین، غزه و دریای سرخ، تتلو، جفتک‌اندازی دوست‌نماها به تمامیت ارضی کشور، انتخاب یا رد فلانی و فلانی، انتخابات اسفند ۰۲، عدم احراز و رد صلاحیت و ...
این کاملاً طبیعی است که یک حکومت ناکارآمد، غیرمتخصص و مستبد، تولید حاشیه کند تا اختلاس، دزدی، رانت و سیستم‌های درهم‌تنیده‌ی فساد را توسط لشکر سایبری، هیئتی،تریبون‌داران، نظامیان و رسانه‌های وابسته پنهان کند.
اما دلسوزان و صالحان چرا خاموش و منفعل هستند؟
کاملاً طبیعی است که عده‌ای #روشنفکر، روزنامه‌نگار، مردم‌دوست و #وطن‌دوست، معترض بوده و دست به #افشاگری یا تحلیل اتفاقات برای روشن‌کردن ابعاد مختلف فسادها بزنند.
اما مردم چرا منفعل و ساکت هستند؟
کاملاً طبیعی است که با وجود بیماری‌های مزمن در نظام آموزشی، نهادهای دانش‌پروری و مهارت‌آموزی، میانگین نمرات امتحان نهایی رشته انسانی، ۸/۷۵ و نمره مهاجرت نخبگان صعودی و نمره جذب نخبگان در پست های کلیدی تصمیم سازی و تصمیم گیری، نزولی باشد.
اما چرا جامعه دانشگاهی و بخصوص اساتید جامعه‌شناسی ساکت هستند؟
در کشوری که هزینه‌ی نقد و اعتراض، مساوی است با ساچمه ی کوری زا، تیر، بازداشت، زندان و اعدام، طبیعی است که #نهضت‌های اعتراضی، #مطالبه‌گری، #شفافیت_خواهی، #عدالت‌خواهی و #آزادی‌خواهی رو به افول برود.
اما رهبران اجتماعی و سازمان‌های مردم‌نهاد کجا و به چه‌کار اولویت‌دار دیگری مشغول هستند؟
در پاسخ به همه‌ی سؤالات فوق، به نظر می‌رسد که یا حواس‌ها از اصل به فرع منحرف شده، یا هزینه‌ها بالا رفته، یا امیدها کاهش‌یافته یا جوانان و زنان پیش‌گام جنبش #مهسا که شعار می‌دادند: نترسید، نترسید، ما همه با هم هستیم. حالا شعار می‌دهند: نترسید، نترسید، ما دیگه خسته هستیم.
در واقع، شاید استراتژی "هل‌دادن جامعه از متن به حاشیه" مؤثر بوده و نه‌تنها جوانان بلکه سایر لایه های اجتماعی، بخصوص قشر خاکستری، از متن و حاشیه، خسته هستند؛ اما سؤالات اساسی تر و مهم‌تر این است که: اگر جامعه نسبت به فقر، فلاکت، نابرابری، فساد مستمر، فزاینده و گسترده، بی‌تفاوت شده، پس به چه چیزی حساس شده و واکنش کارساز نشان می‌دهد؟ و اگر گروه‌های مرجعی که در بالا ذکر شد، ساکت یا منفعل شده‌اند، مملکت به کدام سمت می‌رود و آینده چگونه است؟
خدا کند که مردم به "پاینده باد ایران آزاد، آباد و شاد" بی‌تفاوت نشوند، چرا که اگر آرزو هم بمیرد، چیزی برای ازدست‌دادن باقی نمی ماند و آن زمان هر اتفاقی، ممکن است روی دهد و شاید سیل ستم دیدگان و مستضعف نگاه داشته شدگان، بنیان کاخ‌های ظلم و ستم را از بیخ‌وبن برکند.
پاینده باد ایران آزاد، آباد و شاد
#پایگاه_خبری_جانبازان_جنگ_تحمیلی
@janbazanesabz
✍رضارضائی
چرا متن را با پرت‌کردن حواس مردم به حاشیه می‌رانند؟
متن اصلی این است: فقر، فلاکت، نابرابری و فساد مستمر، فزاینده و گسترده.
حاشیه‌ها این است: دخالت در اوکراین، غزه و دریای سرخ، تتلو، جفتک‌اندازی دوست‌نماها به تمامیت ارضی کشور، انتخاب یا رد فلانی و فلانی، انتخابات اسفند ۰۲، عدم احراز و رد صلاحیت و ...
این کاملاً طبیعی است که یک حکومت ناکارآمد، غیرمتخصص و مستبد، تولید حاشیه کند تا اختلاس، دزدی، رانت و سیستم‌های درهم‌تنیده‌ی فساد را توسط لشکر سایبری، هیئتی،تریبون‌داران، نظامیان و رسانه‌های وابسته پنهان کند.
اما دلسوزان و صالحان چرا خاموش و منفعل هستند؟
کاملاً طبیعی است که عده‌ای #روشنفکر، روزنامه‌نگار، مردم‌دوست و #وطن‌دوست، معترض بوده و دست به #افشاگری یا تحلیل اتفاقات برای روشن‌کردن ابعاد مختلف فسادها بزنند.
اما مردم چرا منفعل و ساکت هستند؟
کاملاً طبیعی است که با وجود بیماری‌های مزمن در نظام آموزشی، نهادهای دانش‌پروری و مهارت‌آموزی، میانگین نمرات امتحان نهایی رشته انسانی، ۸/۷۵ و نمره مهاجرت نخبگان صعودی و نمره جذب نخبگان در پست های کلیدی تصمیم سازی و تصمیم گیری، نزولی باشد.
اما چرا جامعه دانشگاهی و بخصوص اساتید جامعه‌شناسی ساکت هستند؟
در کشوری که هزینه‌ی نقد و اعتراض، مساوی است با ساچمه ی کوری زا، تیر، بازداشت، زندان و اعدام، طبیعی است که #نهضت‌های اعتراضی، #مطالبه‌گری، #شفافیت_خواهی، #عدالت‌خواهی و #آزادی‌خواهی رو به افول برود.
اما رهبران اجتماعی و سازمان‌های مردم‌نهاد کجا و به چه‌کار اولویت‌دار دیگری مشغول هستند؟
در پاسخ به همه‌ی سؤالات فوق، به نظر می‌رسد که یا حواس‌ها از اصل به فرع منحرف شده، یا هزینه‌ها بالا رفته، یا امیدها کاهش‌یافته یا جوانان و زنان پیش‌گام جنبش #مهسا که شعار می‌دادند: نترسید، نترسید، ما همه با هم هستیم. حالا شعار می‌دهند: نترسید، نترسید، ما دیگه خسته هستیم.
در واقع، شاید استراتژی "هل‌دادن جامعه از متن به حاشیه" مؤثر بوده و نه‌تنها جوانان بلکه سایر لایه های اجتماعی، بخصوص قشر خاکستری، از متن و حاشیه، خسته هستند؛ اما سؤالات اساسی تر و مهم‌تر این است که: اگر جامعه نسبت به فقر، فلاکت، نابرابری، فساد مستمر، فزاینده و گسترده، بی‌تفاوت شده، پس به چه چیزی حساس شده و واکنش کارساز نشان می‌دهد؟ و اگر گروه‌های مرجعی که در بالا ذکر شد، ساکت یا منفعل شده‌اند، مملکت به کدام سمت می‌رود و آینده چگونه است؟
خدا کند که مردم به "پاینده باد ایران آزاد، آباد و شاد" بی‌تفاوت نشوند، چرا که اگر آرزو هم بمیرد، چیزی برای ازدست‌دادن باقی نمی ماند و آن زمان هر اتفاقی، ممکن است روی دهد و شاید سیل ستم دیدگان و مستضعف نگاه داشته شدگان، بنیان کاخ‌های ظلم و ستم را از بیخ‌وبن برکند.
پاینده باد ایران آزاد، آباد و شاد
#پایگاه_خبری_جانبازان_جنگ_تحمیلی
@janbazanesabz