‏عاشق دختراییم که به هم جنس خودشون اعتماد بنفس میدن.

‏بزرگ‌ترین دستاورد تابستون امسالم این بود که خودم رو نکشتم.

فعلا خیلی خسته‌م عزیزم بعدا واسه رسیدن تلاش می‌کنم.

کلِ دنیا میخوان ایرانو فتح کنن بخاطر منابعش، بعد ما خودمون نه برق داریم، نه آب داریم، نه گاز داریم، نه پول داریم ... نه ...
خیلی عجیبه والا..

کاشکی یه بسته نخود فرنگی بودم
و تا آخر تابستون از فریزر بیرون نمیومدم‌.

پاییز میشه، هوا بهتر میشه، بارون میاد، هودی می‌پوشیم و میریم بیرون و قهوه‌ی داغ می‌خوریم؛ دووم بیار.

برای تنوع امروز به جای لباس مشکی، لباس سیاه خریدم.

تو این هوای گرم واقعا نمیشه پیشرفت کرد انشالله از پاییز.

انقدر هوا گرمه که ازت بابت رفتار سردت ممنونم.

زندگی فقط ۱۰۰سال اولش سخته بعدش دیگه راحته.

انسانِ به شدت «چون گرممه هیچ کاری انجام نمیدم» ای هستم.

قرار بود تابستون رو بترکونم ولی تابستون منو ترکوند.

خواهرم/داداشم نسبت به بچه‌های دیگه دیر به حرف اومد ولی تقریبا از اون موقع دیگه ساکت نشد.

حافظه تاریخی فقط دخترا موقع بحث کردن.

بی‌صبرانه منتظر پاییزم.
روزای کوتاه، ساکت، خُنک، خیابونای زرد و نارنجی، قهوه زیر بارون.

یادش بخیر، یه دوران چقد احمق بودم. شاید بگی کدوم دوران که باید بگم کل دوران زندگیم. حتی همین الان.

عزیزم من آدم بی ادبی نیستم اینا همش بخاطر گرمای هوا و بی برقیه.

خسته از لباس خریدنِ مداوم و لباس نداشتنِ کماکان.

اینکه شدیدا منتظر پاییزم به این معنی نیست که قراره حالم بهتر بشه فقط دلم میخواد تو هوای مورد علاقه م غمگین باشم.