نقد دین اسلام

🌫 خدا هست؟ خدا نیست؟ اگر هست کجا هست...
▪️نوشته اى به قلم نيما فريدمهر

#قسمت_اول

خسته هستم از همه روز‌های زندگی‌.
خسته هستم به اندازه تعداد دم و بازدم هایم.
هرگاه به این ناامیدی می اندیشم ، یاد گذشته‌های دینداری‌ام میفتم که نگران نباش خدا هست.
اگر اینجا آخر خط است اما تو در این تیره راه خدا را داری و با چشمانی بسته بر روی حقیقت فکر می‌کردم نه بهتر است بگویم که یقین داشتم من یکی‌ از کسانی‌ هستم که خدا را دارم و هیچگاه تنها نخواهم ماند.
و مدام با خودم می‌گفتم خدا اینجاست، کافی‌ هست چشم‌هایت را بر هم بگذاری و دلت را صاف کنی‌ تا خدا را نظاره کنی‌.
مدام از تنهایی می‌گفتم و ناله می‌کردم و تو مدام تکرار میکردی: فانی قریب (بقره ۱۸۶).
مدام گناه می‌کردم و درب خانه ‌ات را میزدم و تو جواب میداد : واستغفروا ربکم ثم توبوا الیه ( پس از خدا بخواهید ببخشاید شما را. هود ۹۰)
آه ای خداوند...
تو بزرگی و من کوچک، و چقدر شیرین است که تو به این بزرگی‌؛ من کوچک را هرگز فراموش نکردی و اما من کوچک مدام تو را فراموش می‌کردم.
اگر هیچکس نیست خدا که هست...
و تو مدام میگفتی‌، دست‌های خالی‌ ‌ات را به پیش من بیاور و دیگر کسی‌ جز من تو را نمی‌فهمد.
نجوا کن، گریه کن، ضجّه بزن، و مرا صدا کن.
و من تو را با گریه شناختم...
آنقدر با تو بودم و از تو خواندم و به تو گوش کردم که زندگی‌ را فراموش نمودم.
به من آموختی که :
ان الموت حقا (مرگ حق است ).
زندگی‌ برآیم معنا نداشت منتظر مرگ بودم تا به رحمانیّت تو برسم، در انتظار همان پارچه سفید که بهترین و سبک‌ترین لباس دنیا بود برآیم.
با این افکار تمام خنده‌های دنیا ؛ بازیگوشی و شیطنت‌های کودکانه‌ام برآیم بی‌ معنا شده بود.
به قدری مرا غرق در افکار رحمانیّت تو نمودند که از دیگر بعد‌های تو غافل شدم و همه حقایق را نتوانستم ببینم .
و حال می‌خواهم از خودم بنویسم و از تجربه‌های گذشته‌ام از خدای افکارم ، از چهارده معصومی که زندگیم را به چهارده قسمت تقسیم کرده بودند و هر کدام گوشه‌ای را می‌کشیدند و من خود این وسط دستم به جایی‌ بند نبود.
چشم که باز کردم اذان در یک مجرای گوشم و اقامه در گوش دیگرم خوانده شد و من بیخبر از همه جا مسلمان به دنیا آمدم و محکوم شدم به اسلام که اگر قبول نمیکردم باید مرگ را تجربه مینمودم.
خانواده‌‌ای مذهبی‌ و انقلابی‌، آن هم از آن انقلابی‌‌های دو آتشه که اگر انقلاب و دین مبین اسلام را از آنها جدا میکردند گویا دیگر بهانه‌ای برای زندگی‌ نداشتند.
ایام کودکی‌ام پدر را زیاد ندیدم چون دوران جنگ بود و پدر عین هشت سال خود را موظف می‌دانست بی‌خیال از زندگی‌ و فرزندانش در جبهه‌‌های جنگ سر کند، بکشد و به امید آنکه شهد شهادت را بنوشد و یا جانباز مثل آقایش ابالفضل گردد که خوشبختانه هیچکدام حاصل نشد.
قدری سخت است نوشتن ادبی‌ و رعایت تمام نکات گفتاری و نوشتاری این گونه متن‌ها ، پس مرا ببخشایید اگر قدری عامیانه مینویسم خودم را.
دوران تحصیل را با فراز و نشیب‌‌های فکری و روحی‌ زیادی طی‌ کردم از وقتی‌ که خودم و جنسیتم را شناختم متوجه شدم که به جنس موافق خودم گرایش دارم و این موضوع به شدت با عقاید دینی و مذهبی‌ام تضاد داشت تا آنجایی که دچار دپرشن شدید روحی‌ شدم.

ادامه دارد ....

https://t.me/naghde_eslamm

نقدى بر اسلام

اين كانال براي زدودن خرافات و تقدس زدايى تشكيل شده است. هدف ما مبارزه با جهل اديان ميباشد.
سايت ما
www.eslam.nu
ارتباط با ادمين:
@Naghde_eslam_bot
كتابخانه كانال
@ketabkhaneh_naghd
يوتيوب
https://www.youtube.com/channel/UCUVpfPD7eKOt-vs8M9FvTtQ

7 views19:40