#حکایت پندآموز: توبه‏ فضيل عياض‏...

فضيل گرچه در ابتداى كار راهزن بود
و همراه با نوچه هاى خود، راه را بر كاروانها و قافله هاى تجارتى مى بست
و اموال آنان را به غارت مى برد،

ولى داراى مروت و همتى بلند بود،
اگر در قافله ها زنى وجود داشت،
كالاى او را نمى برد و كسى كه سرمايه اش اندك بود،
از سرقت مال او چشم مى پوشيد،
و براى آنان كه مال و اموالشان را مى ربود،
دستمايه اى ناچيز باقى مى گذاشت،
در برابر عبادت حق تكبر نداشت،
از نماز و روزه غافل نبود،

سبب #توبه اش را چنين گفته اند:

عاشق زنى بود ولى به او دست نمى يافت،
گاه به گاه نزديك ديوار خانه ى آن زن مى رفت
و در هوس او گريه مى كرد و ناله مى زد،
شبى قافله اى از آن ناحيه مى گذشت،
در ميان كاروان يكى قرآن مى خواند،
اين آيه به گوش فضيل رسيد:

«أَ لَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ» .

آيا براى آنان كه ايمان آورده اند
وقت آن نرسيده كه دلهايشان براى ياد خدا خاشع شود؟

فضيل با شنيدن اين آيه از ديوار فرو افتاد و گفت:
خداوندا! چرا وقت آن شده و بلكه از وقت هم گذشته،
سراسيمه و متحير، گريان و نالان،
شرمسار و بيقرار، روى به ويرانه نهاد.
جماعتى از كاروانيان در ويرانه بودند، مى گفتند:
بار كنيم و برويم، يكى گفت الآن وقت رفتن نيست
كه فضيل سر راه است،
او راه را بر ما مى بندد و اموالمان را به غارت مى برد،

فضيل فرياد زد كه اى كاروانيان!

بشارت باد شما را كه اين دزد خطرناك و اين راهزن آلوده توبه كرد!

او پس از #توبه همه روز به دنبال صاحبان اموال غارت شده مى رفت و از آنان حلاليت مى طلبيد ،
او بعد از مدتى از عارفان واقعى شد
و به تربيت مردم برخاست
و كلماتى حكيمانه از خود به يادگار گذاشت.

#حکایت جالب صداقت ....

روزی دو مسيحی خسته و تشنه در بيابان گم شدند ناگهان از دور مسجدی را ديدند.

ديويد به استيو گفت: به مسجد كه رسيديم من ميگويم نامم محمد است تو بگو نامم علی است.

استيو گفت: من به خاطر آب نامم را عوض نميكنم.

به مسجد رسيدند. عارفی دانا در مسجد بود ،  گفت نامتان چيست؟ يكی گفت نامم استيو است و ديگری گفت نامم محمد است و دو روز هست که در صحرا سرگردان شده ایم و راه را گم کرده ایم و اکنون بسیار تشنه و گرسنه هستیم.

شیخ گفت:  سریعاً برای استيو آب و غذا بياوريد..
و محمد ، چون الآن صبح ماه رمضان است بايد تا افطار صبر کنی!

صداقت تنها راه میانبر و بدون چاله ،
به سمت موفقیت است!

#حکایت_دلبسته_باش_نه_وابسته_

رودخانه حركت می‌كند،
در راه به درختی زيبا بر می‌خورد،
از زيبايی درخت لذت می‌برد،
آنرا تحسين می‌كند.
و دوباره به راهش ادامه می‌دهد.

رودخانه به درخت نمی چسبد؛
زيرا در اينصورت، ‌حركتش متوقف می‌گردد.
به كوهی زيبا می‌رسد؛ به خاطر لذتِ گذر از چنين كوه زيبايی، سپاسگزاری می‌كند و به راهش ادامه می‌دهد.
رودخانه همينطور به راهش ادامه می‌دهد...🍂🌸

مشكلِ انسان اين است كه وقتی درختی زيبا می‌بيند، دوست دارد خانه‌اش را همانجا بسازد و آنجا زندگی كند.

«به هيچ چيز نچسبيد، »
و وابسته نشويد،🍂
نه اينكه از زندگی لذت نبريد.
در واقع با چسبيدن و وابسته شدن،
نمی‌توانيد لذتی ببريد.
*لذت واقعی از عدم وابستگی ناشی می‌شود*. 🍂🌸

#حکایت_دلبسته_باش_نه_وابسته_

رودخانه حركت می‌كند،
در راه به درختی زيبا بر می‌خورد،
از زيبايی درخت لذت می‌برد،
آنرا تحسين می‌كند.
و دوباره به راهش ادامه می‌دهد.

رودخانه به درخت نمی چسبد؛
زيرا در اينصورت، ‌حركتش متوقف می‌گردد.
به كوهی زيبا می‌رسد؛ به خاطر لذتِ گذر از چنين كوه زيبايی، سپاسگزاری می‌كند و به راهش ادامه می‌دهد.
رودخانه همينطور به راهش ادامه می‌دهد...🍂🌸

مشكلِ انسان اين است كه وقتی درختی زيبا می‌بيند، دوست دارد خانه‌اش را همانجا بسازد و آنجا زندگی كند.

«به هيچ چيز نچسبيد، »
و وابسته نشويد،🍂
نه اينكه از زندگی لذت نبريد.
در واقع با چسبيدن و وابسته شدن،
نمی‌توانيد لذتی ببريد.
*لذت واقعی از عدم وابستگی ناشی می‌شود*. 🍂🌸