#حبیب_الله_بابائی
#مرکز_مطالعات_اجتماعی_وتمدنی
✅دکتر حبیب الله بابائی عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و رئیس مرکز مطالعات اجتماعی و فرهنگی در کانال های مجازی خود نوشت:
💠کرونا و مسئلۀ قرنطینه‌های غیراخلاقی
🔷آقایان از یک طرف اصرار می‌کنند که از خانه بیرون نیایید و خود را قرنطینه بکنید، و از طرفی هم اصرار دارند که نترسید و نگران نباشید. چه طور می‌توان در سلول‌های انفرادی خود را قرنطینه کرد و در تنهایی خود احساس وحشت نکرد؟
ما یک هفته است که نه جمعی و نه جماعتی رفته‌ایم و نه با دوستان نشسته‌ایم، بدتر اینکه وقتی کسی را هم دیده‌ایم و یا کسی ما را دیده است از ترس کرونا از هم دوری گرفته‌ایم. امروز به خاطر سیاست‌های غلط رسانه‌ای، قمی بودن، ماشین پلاک 16 داشتن و یا به قم تردد داشتن، برابر با ویروس کرونا بحساب می‌آید. در واقع قبل از اینکه دولت‌مردان قم را قرنطینه بکنند، رسانه‌ها، اهل قم را قرنطینۀ غیراخلاقی کرده‌اند و در فضای فرهنگی کشور بسترهای بی‌حرمتی نسبت به قم و قمی را فراهم کرده‌اند.
حال آیا ما در قرنطینه‌های غیراخلاقی که نسبت به هم درست کرده‌ایم و به بهانه کرونا همدیگر را ترک گفته‌ایم و از یکدیگر دوری گرفته‌ایم می‌توانیم کرونا را در تنهایی خودمان شکست بدهیم؟ آیا ترس و نگرانی از کرونا را می‌توان در اندرون خود و در خانه با رسانه و صدا و سیما از بین برد و بر وحشتِ مریضی و مرگ غلبه کرد؟
🔳در این باره دو نکته به نظر می‌رسد:
✅ اول اینکه رسانه‌ها و همین‌طور کسانی که تریبون دارند اخلاق حرفه‌ای را مراعات کنند و از ویرس کرونا، ویروس اخلاقی درست نکنند و به بی‌اعتمادی بین مردم دامن نزنند و به بهانه کرونا دعوای فرهنگی و اخلاقی جدیدی بین شهرهای کرونایی و غیر کرونایی درست نکنند.
❎ثانیا باید این نکته را برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران فرهنگی درک کنند که در جامعه‌ای که هویت‌اش و امیدش جمعی و اجتماعی است، باید قرنطینه کردن بهداشت‌اش هم بر اساس هویت اجتماعی آنها شکل بگیرد. شاید انفرادی کردن قرنطینه‌ها در جوامعی که فردگرا (individualist) هستند تبعات منفیِ اخلاقی و فرهنگی ایجاد نکند، ولی انفرادی کردن قرنطینه‌ها در جوامعی که هستی‌شان بر بنیان روابط اجتماعی است می‌تواند آسیب‌های فرهنگی و روانی بزرگی را بوجود آورد و ما را نه فقط در مواجهه با ویروس کرونا ضعیف‌تر کند، بلکه معضلات جدیدی را برای ما بوجود آورد. جامعۀ اسلامی باید در جمعیت‌اش از خود مراقبت کند و زندگی تمیز را در وضعیت باهم‌بودن یاد بگیرد، تا نه ترس و یأس بر او غلبه کند، و نه به بهانه‌های فردی و شخصی‌اش مسئولیت اجتماعی بهداشت را در نسبت با دیگران (حق سلامت دیگران) نادیده بگیرد.
🌐https://eitaa.com/isca24/6886
#مرکز_مطالعات_اجتماعی_وتمدنی
✅دکتر حبیب الله بابائی عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و رئیس مرکز مطالعات اجتماعی و فرهنگی در کانال های مجازی خود نوشت:
💠کرونا و مسئلۀ قرنطینه‌های غیراخلاقی
🔷آقایان از یک طرف اصرار می‌کنند که از خانه بیرون نیایید و خود را قرنطینه بکنید، و از طرفی هم اصرار دارند که نترسید و نگران نباشید. چه طور می‌توان در سلول‌های انفرادی خود را قرنطینه کرد و در تنهایی خود احساس وحشت نکرد؟
ما یک هفته است که نه جمعی و نه جماعتی رفته‌ایم و نه با دوستان نشسته‌ایم، بدتر اینکه وقتی کسی را هم دیده‌ایم و یا کسی ما را دیده است از ترس کرونا از هم دوری گرفته‌ایم. امروز به خاطر سیاست‌های غلط رسانه‌ای، قمی بودن، ماشین پلاک 16 داشتن و یا به قم تردد داشتن، برابر با ویروس کرونا بحساب می‌آید. در واقع قبل از اینکه دولت‌مردان قم را قرنطینه بکنند، رسانه‌ها، اهل قم را قرنطینۀ غیراخلاقی کرده‌اند و در فضای فرهنگی کشور بسترهای بی‌حرمتی نسبت به قم و قمی را فراهم کرده‌اند.
حال آیا ما در قرنطینه‌های غیراخلاقی که نسبت به هم درست کرده‌ایم و به بهانه کرونا همدیگر را ترک گفته‌ایم و از یکدیگر دوری گرفته‌ایم می‌توانیم کرونا را در تنهایی خودمان شکست بدهیم؟ آیا ترس و نگرانی از کرونا را می‌توان در اندرون خود و در خانه با رسانه و صدا و سیما از بین برد و بر وحشتِ مریضی و مرگ غلبه کرد؟
🔳در این باره دو نکته به نظر می‌رسد:
✅ اول اینکه رسانه‌ها و همین‌طور کسانی که تریبون دارند اخلاق حرفه‌ای را مراعات کنند و از ویرس کرونا، ویروس اخلاقی درست نکنند و به بی‌اعتمادی بین مردم دامن نزنند و به بهانه کرونا دعوای فرهنگی و اخلاقی جدیدی بین شهرهای کرونایی و غیر کرونایی درست نکنند.
❎ثانیا باید این نکته را برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران فرهنگی درک کنند که در جامعه‌ای که هویت‌اش و امیدش جمعی و اجتماعی است، باید قرنطینه کردن بهداشت‌اش هم بر اساس هویت اجتماعی آنها شکل بگیرد. شاید انفرادی کردن قرنطینه‌ها در جوامعی که فردگرا (individualist) هستند تبعات منفیِ اخلاقی و فرهنگی ایجاد نکند، ولی انفرادی کردن قرنطینه‌ها در جوامعی که هستی‌شان بر بنیان روابط اجتماعی است می‌تواند آسیب‌های فرهنگی و روانی بزرگی را بوجود آورد و ما را نه فقط در مواجهه با ویروس کرونا ضعیف‌تر کند، بلکه معضلات جدیدی را برای ما بوجود آورد. جامعۀ اسلامی باید در جمعیت‌اش از خود مراقبت کند و زندگی تمیز را در وضعیت باهم‌بودن یاد بگیرد، تا نه ترس و یأس بر او غلبه کند، و نه به بهانه‌های فردی و شخصی‌اش مسئولیت اجتماعی بهداشت را در نسبت با دیگران (حق سلامت دیگران) نادیده بگیرد.
🌐https://eitaa.com/isca24/6886
Eitaa
پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
پایگاه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
www.isca.ac.ir
کانال رسمی معرفی آثار علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلام
https://eitaa.com/lib_isca_ac_ir
کانال رسمی پژوهشگاه در پیام رسان ایتا
https://eitaa.com/isca24
ارتباط با مدیر و ارسال مطلب
@isca25
www.isca.ac.ir
کانال رسمی معرفی آثار علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلام
https://eitaa.com/lib_isca_ac_ir
کانال رسمی پژوهشگاه در پیام رسان ایتا
https://eitaa.com/isca24
ارتباط با مدیر و ارسال مطلب
@isca25
#حبیب_الله_بابائی
#مرکز_مطالعات_اجتماعی_وتمدنی
#کورنا
✅تجلیل دکتر حبیب الله بابایی از رنج معنا دار جامعه پزشکان و پرستاران
دکتر حبیب الله بابایی عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و رئیس گروه مطالعات اجتماعی و تمدنی در کانال های فضای مجازی نوشت:
✅کرونای بامعنای پزشکان
✍در ادبیات «رنج‌پژوهان» تفاوتی هست بین «رنج از نداشتن» (suffering from) و «رنج برای داشتن» (suffering for).
🔷رنج و درد حاصل از فقدان و نداشتن، رنجی است بی‌معنا که عوضی و مابه‌ازایی برای آن رنج وجود ندارد (مانند رنج و درد از فقدان آگاهی و دانش (رنج ناآگاهی و بی‌سوادی)؛ ولی رنج و درد برای داشتن، رنجی است خودخواسته و معنادار که مابه‌ازاء دارد و منتهی به فایده و نتیجه می‌شود (مانند رنجِ مادری باردار که در حال فارغ شدن از فرزند خود می‌باشد).
🔶 آنچه که در بیمارستان‌های ایران امروز و بلکه نقاط مختلف دنیا در مورد ویروس کرونا می‌گذرد، این دوگانگیِ رنج را آشکارتر می‌کند: رنجی که بیماران کرونا دارند و ناخواسته بدان مبتلا شده و در ابتلای به آن هم نه تنها حسی از معنا و آرامش ندارند، بلکه همواره در حال اضطراب و نگرانی بسر می‌برند؛ و رنجی که پزشکان کروناگرفته بدان مبتلا شده‌اند که خودخواسته به استقبال خطر رفته‌اند و در راستای حرکتی انسان‌دوستانه و کمک به هم‌نوعان بدان رنج مبتلا شده‌اند. این رنج پزشکان و پرستاران رنجی است معنادار و مملو از آرامش. این رنج‌دیدگی را در میان جامعه پزشکانِ جهادی باید ارج نهاد و آن را همواره در خاطرها زنده داشت.
@Habibollah_Babai
#مرکز_مطالعات_اجتماعی_وتمدنی
#کورنا
✅تجلیل دکتر حبیب الله بابایی از رنج معنا دار جامعه پزشکان و پرستاران
دکتر حبیب الله بابایی عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و رئیس گروه مطالعات اجتماعی و تمدنی در کانال های فضای مجازی نوشت:
✅کرونای بامعنای پزشکان
✍در ادبیات «رنج‌پژوهان» تفاوتی هست بین «رنج از نداشتن» (suffering from) و «رنج برای داشتن» (suffering for).
🔷رنج و درد حاصل از فقدان و نداشتن، رنجی است بی‌معنا که عوضی و مابه‌ازایی برای آن رنج وجود ندارد (مانند رنج و درد از فقدان آگاهی و دانش (رنج ناآگاهی و بی‌سوادی)؛ ولی رنج و درد برای داشتن، رنجی است خودخواسته و معنادار که مابه‌ازاء دارد و منتهی به فایده و نتیجه می‌شود (مانند رنجِ مادری باردار که در حال فارغ شدن از فرزند خود می‌باشد).
🔶 آنچه که در بیمارستان‌های ایران امروز و بلکه نقاط مختلف دنیا در مورد ویروس کرونا می‌گذرد، این دوگانگیِ رنج را آشکارتر می‌کند: رنجی که بیماران کرونا دارند و ناخواسته بدان مبتلا شده و در ابتلای به آن هم نه تنها حسی از معنا و آرامش ندارند، بلکه همواره در حال اضطراب و نگرانی بسر می‌برند؛ و رنجی که پزشکان کروناگرفته بدان مبتلا شده‌اند که خودخواسته به استقبال خطر رفته‌اند و در راستای حرکتی انسان‌دوستانه و کمک به هم‌نوعان بدان رنج مبتلا شده‌اند. این رنج پزشکان و پرستاران رنجی است معنادار و مملو از آرامش. این رنج‌دیدگی را در میان جامعه پزشکانِ جهادی باید ارج نهاد و آن را همواره در خاطرها زنده داشت.
@Habibollah_Babai