۴۷/حرف میثمی که چشم و دستش را برای مجاهدین داده بود در زندان، این بود که باید از اساس بازنگری کرد، تا دید چه طور سازمانی مسلمان به یکباره مارکسیست شده است، برای رجوی خریدار نداشت و به او برچسب زدند که کور شده و بریده!
میثمی اما به همان مجاهدین اولیه پابند بود و بعد سال ۵۷ گروهی شدند، با همفکرانی اندک و نامشان “نهضت مجاهدین خلق”.
هنوز اول کار بود. باید نام مجاهد را باز پس می گرفت. این سمت، لاجوردیِ دادستان بود و زندان و شکنجه و اعدام و آن سو رجوی و میلیشیا و ترور.
 سال شصت نشریه راه مجاهد را منتشر کرد و از گردنه دهه شصت به سلامت گذشت. بعضی ها گفته اند شاید جمهوری اسلامی می خواسته تا رقیبی برای مجاهدین بتراشد. هر چه بود راه مجاهد هم جایی ایستاد. سال ۷۲و با مقالاتی که در دفاع از آیت الله منتظری معزول از قائم مقامی رهبری نوشت، توقیف شد.
به نظر می رسد #لطف_الله_میثمی همه این سالها می دید. کتابها را سفارش می داد تا کسی بر نواری بخواند. حتی زبان انگلیسی آموخت و با کمک دیگران کتاب ترجمه می کرد.
این مهم نبود که وقتی در پیاده رو می رود به داربستی بخورد و بیهوش شود، گفته است هیچ گاه از نابینایی مایوس نشده، میثمی از بی چشمی به چشم انداز رسید. دو ماهنامه چشم انداز و بعدتر فصلنامه ای که قصد کرده بود تا از نقاط کور تاریخ معاصر بگوید.
چشم انداز از سال 77 منتشر شد و بیشتر کسانی می نوشتند که تاریخ را زندگی کرده اند از سید مهدی غنی و رفیعی و پیمان تا هدی صابر و سحابی. چشم انداز در هر شماره به عبرت تاریخ می نشست. آقا لطفی نام آشنای خبرنگاران و اهالی مطبوعات بود که با مجله اش به تحریریه ها سر می زد و نظر می خواست. مقالات راخوانده بود و تحلیل ها را دیده بود و خبر ها را شنیده، معاصر همین امروز.
چشم انداز آنقدر ها تیراژ نداشت اما توقیف مطبوعات در ایران، شامل حال او هم شد.
چشم انداز توقیف شد و لطف الله سکوت کرد،یک دهه ،محمود که به قدرت رسید اقا لطفی باز جان گرفت چرا؟
روزگاری #محمود_احمدی_نژاد با او سر و سری داشت که یکبار #سعید_حجاریان به ایما و اشاره و سربسته گفته بود دلیلش را باید در حمامی در اهواز یافت!
ماجرا به #دکتر_سامی مربوط بود و خودکشی کسی که می گفتند در حمامی در اهواز با کمربند خودکشی کرده و پرونده قتل سامی بسته شد و هیچ کس نفهمید ربطش به محمود و آقا لطفی چیست.
#مجمع_الجزایر_جمهوری_اسلامی
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing