#تصویرروز / جمهوری اسلامی در سال ۶۷ و در یک جنایت سازمان‌یافته، چند ده هزار زندانی را در عرض چند روز در زندان‌های کشور به جوخه‌های مرگ سپرد.
پس از آن تلاش کرد که این خبر بازتاب داخلی و بین‌المللی پیدا نکند و تا حد زیادی هم موفق بود، اما با گسترش رسانه‌ها و اینترنت، امروزه بخش بزرگی از مردم از ابعاد این کشتار گسترده آگاه شده‌اند.
در هفته‌های گذشته خانواده‌های قربانیان این جنایت جمهوری اسلامی انه تنها اجازه ‌ورود گل به خانواده‌ها به #خاوران محل دفن این قربانیان را نیافتند بلکه پس از چک کردن‌کارتهای ملی آنها به هر کدام خانواده‌ها نیم ساعت فقط وقت دیدار مزار عزیزانشان را دادند.
در این میان خانواده‌ها متوجه شدند در بخشی از #گورستان_خاوران در ضلع شمال غربی بر روی قبور عزیزانشان چند قبر جدید ایجاد شده که ظاهرا پیکرهای مفقود شده #بهاییان متوفی در ماه‌های گذشته در این قبرستان دفن شده‌اند.
#بهاییان_ایران #قتل_عام۶۷
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

امروز سالگرد ظالمانه اعدام مصطفی صالحی است.
حاضر به اعتراف نشد پس جاسوس آموزش دیده است!

اعتراف از این واضح تر نمی شد؛ رسما می‌گوید متهم قتل را نپذیرفت و اقرار نکرد.

از کجا فهمیدید با سرویس‌های جاسوسی در ارتباط بوده؟ چون زیر شکنجه نیز اعتراف نکرد؟

بیگناهی که جنایتکاران ضدبشر بدون هیچگونه مستنداتی، او را به دار آویختند!

#مصطفی_صالحی؛ شهروند معترض چهارشنبه ۱۵ مرداد از بازداشت شدگان #اعتراضات_دیماه ۹۶ در زندان دستگرد #اصفهان اعدام شد.
#مصطفی_صالحی ۴ مهر ۱۳۹۷ به اتهام #قتل سجاد شاه‌سنایی عضو #سپاه #بازداشت شده بود.
او تعمیرکار ژنراتور و یک کارگر ساده بود و در هیچ گروه سیاسی عضویت نداشت.
هیچ مدرک یا سندی که اتهام قتل را اثبات کند در پرونده او نیست و سلاحی هم از او کشف نشده است.
#اعدام_نکنید #نه_به_اعدام #اعتراف_اجباری


🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

در روزهایی هستیم که در سال ۱۳۶۷ بزرگترین جنایت سازمان یافته در جمهوری اسلامی در آن در حال اجرا بوده است : «قتل عام زندانیان سیاسی»
مصطفی پورمحمدی،یکی از قدیمی ترین مقا‌های امنیتی جمهوری اسلامی و از اعضای هیات مرگ سال ۱۳۶۷ است.
وی که در ماه گذشته نامزد ریاست جمهوری شده بود، در گفتگویی گفت :جمهوری اسلامی، از روی ناچاری هزاران تن از کنشگران سیاسی ایرانی را اعدام کرد!
#مصطفی_پورمحمدی که پیش از این بارها به شکنجه و کشتار مخالفان و منتقدان سیاسی و عقیدتی «افتخار» کرده، میگوید که به او گفته بودند این زندانیان سیاسی جنایات بزرگی کرده اند و حکم قبلی هم دارند و باید اعدام شوند و از این رو او فقط اجرای دستور کرده است!
«پورمحمدی» می افزاید، اگر جمهوری اسلامی تجربه امروز را داشت، نمی گذاشت این کشتارها فاش شوند و رسوایی به بار آورند و این کار را به گونه ای انجام می داد که «حاشیه» های این اقدام بسیار کمتر باشد!
«مصطفی پورمحمدی» از آغاز پیدایش رژیم جمهوری اسلامی یکی از عناصر اصلی شکنجه و اعدام کنشگران سیاسی و دگراندیشان بوده، که در دهه های ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ در پُست های قاضی دادگاه انقلاب، دادستانی انقلاب و معاونت وزارت اطلاعات، قتل هزاران ایرانی را رقم زده، و از جمله از اعضای هیأت مرکزی کشتار جمعی هزاران زندانی سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ (هیأت مرگ) بوده است.
#قتل_عام۶۷
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

این روزها سالگرد #قتل_عام۶۷ است، از کم و‌کیف و‌تعداد اعدام شدگان زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ هنوز هیچ آمار روشنی در دست نیست، از پنج هزار تا سی هزار نفر آمار متغیر است.
اما اعدام‌ها فقط مختص #زندانیان_سیاسی نیست، #اعدام تنها تجویز خمینی در هر مسئله‌ای بود.
بسیاری از جوانان امروز شاید ندانند اما در آن دوران که هنوز هم بسیاری از #اصلاح_طلبان آن را #دوران_طلایی_امام می‌خوانند به مناسبت روز زن، رادیو با شهروندان زن مصاحبه‌ای کرده بود که الگوی شما به عنوان یک زن چه کسی است؟

انتظار #صداوسیمای_جمهوری_اسلامی هم این بود که همه بگویند فاطمه زهرا.
منتها در آن زمان سریال اوشین از تلویزیون پخش می‌شد و یک زنی می‌گوید: الگوی من اوشینه.
فردای آن روز خمینی دستور می‌دهد عوامل تولید و پخش این برنامه باید تعزیر (شلاق) و سپس اخراج شوند.
حکم آن زنی هم که گفت الگویش اوشین هست، اعدامه!
هرگز مشخص نشد جمهوری اسلامی توانست آن زن را پیدا و اعدام کند یا خیر.
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

اینجا مصطفی پورمحمدی به آیت‌الله منتظری می‌گوید که به هزاران دختر زندانی التماس میکردیم که دو خط توبه‌نامه بنویسند و آزاد بشوند ولی آنها از مواضع خودشون علیه نظام کوتاه نیامدند و به چوبه‌های دار بوسه زدند...
#مصطفی_پورمحمدی از #قتل_عام۶۷ تا به امروز دفاع می‌کند و حتی به نقشش در هیأت مرگ افتخار هم می‌کند.
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

اعدام‌های گسترده سال ۱۳۶۷، موضوعی که بیش از سه دهه است جنجالی بوده و هر روز هم، از جهات و زوایای تازه ای، خبرساز می‌شود!
#ابراهیم_رئیسی و ، موضوع اطلاع #میرحسین_موسوی ، نخست وزیر وقت جمهوری اسلامی از این اعدام ها، اولی که رئیس جمهور ایران شد و‌ چندی پیش به هلاکت رسید ، عضو #هیات_مرگ بوده و دومی مطلعی که حالا گفته می‌شود همچنان در #حصرخانگی است.
در هفته‌های گذشته پس از آن‌که شماری از فعالان سیاسی و مدنی، تأکید سازمان عفو بین‌الملل بر نقش میرحسین موسوی در اعدام‌های دسته‌جمعی سال ۶۷ را مبتنی بر «تحریفات آشکار» دانستند، صدها نفر از خانواده‌های اعدامیان آن سال به این فعالان واکنش نشان دادند.
این گروه، از آقای موسوی و گروهی دیگر از وابستگان جمهوری اسلامی، که خود قربانی آزار و اذیت حکومت شده‌اند، پرسیده اند، چرا همچنان سکوت و به گفته آن‌ها، تحریف و پرده پوشی، می‌کنند؟

#قتل_عام_زندانیان_سیاسی #قتل_عام۶۷

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

مهرماه ۱۳۶۰ بود که درز اخبار شروع شد. سیاست رژیم برخورد موازی با این مسئله بود:
‏۱-انکار و وقت‌کشی تا سر رفتن حوصله و کنار گذاشتن مسئله توسط عفو بین‌الملل
‏۲-کاهش محسوس انتشار احکام اعدام در روزنامه‌های داخلی تا سند رسمی حکومتی به دست هیچ‌یک از سازمان‌های حقوق بشری نیفتد.
‏مقایسه آمار احکام منتشر‌شده‌ی اعدام‌ها در آبان با ماه‌های قبل از آن نشان می‌دهد در اجرای اعدام‌ها خللی پیش نیامد و کمتر نشدند، اما بیش از ۶۰ درصد از انتشار احکام به طور رسمی کاسته شد و دوره اعدام‌ها و دفن مخفیانه و ‌بدون اطلاع دادن به خانواده‌ها شروع شد.
‏سه روز قبل از شروع آبان ۱۳۶۰ روزنامه اطلاعات، هم سخنرانی روح‌الله خمینی و هم بیانیه صادره از طرف وزارت امور خارجه (موسوی وزیر بود) را منتشر کرد.
در هر دو به شدت به عفو بین‌الملل حمله شده بود،‌ آن را سازمانی صهیونیستی خواندند و شروط عجیب و غریبی برای ورود هیئت حقیقت‌یابش مطرح شد.
‏جالب این‌که دقیقا در همان روز، در یکی از صفحات روزنامه جمهوری اسلامی،‌ حکم اعدام ۲۵ نفر (از جمله مشاور قضایی ابوالحسن بنی‌صدر، اولین رئیس جمهوری منتخب اما فراری ایران) چاپ شده بود.
‏هرچه از آبان به بعد به قبرهای قطعات بهشت زهرا که متوفیان/اعدامیان ۱۳۶۰ در آنها دفن شده‌اند بنگریم، تعداد قبرهای بدون سنگ، قبرهای دارای سنگ اما بدون مشخصات (سنگ صاف)، یا قبرهای دارای سنگ اما سنگی که با پتک کوبیده شده و مشخصاتش خوانا نیست، بیشتر می‌شود.

‏ادعای «موسوی که از اعدام‌ها در سالهای منتهی به ۶۷ خبر نداشت» دروغی مضحک است.
او تا ۲۶ تیر سردبیر روزنامه جمهوری اسلامی بود. سپس وزیر امور خارجه‌ دولت باهنر شد. همان سمت را در دولت موقت مهدوی‌کنی عهده‌دار بود و از ۸ آبان ۱۳۶۰ نخست وزیر شد.
او اگرچه روی کاغذ وزیر امور خارجه بود اما باتوجه به موقت بودن دولت مهدوی‌کنی، عملا نخست‌وزیر بود.
‏
خون‌شویی در روزگار ما اگرچه با نام ظریف گره خورده است، اما انصاف باید داد که موفقیت او در خون‌شویی و پرده‌پوشی جنایات رژیم، مرهون شاگردی میرحسین موسوی است.
#قتل_عام۶۷ #میرحسین_موسوی
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing