اشتباهات فاحش صدام به تبعات گسترده داخلی منجر شد. شيعيان جنوب عراق با تشويق رئيس جمهور وقت آمريکا، جرج بوش، عليه او شورش کردند.
اما درحالی که صدام حسين با بی رحمی تمام شيعيان را سرکوب می کرد تا بار ديگر مهار قدرت در جنوب کشور را در دست گيرد، قدرت های غربی تنها شاهد اين حوادث فاجعه بار بودند.
در شمال نيز او به کردهای شورشی حمله کرد. ميليون ها نفر به کوهستان های سرد گريختند و نيروهای غربی مجبور شدند بخشی از شمال عراق را “ناحيه حفاظت شده و پرواز ممنوع “ اعلام کنند که به وسيله نيروهای هوايی آمريکا و بريتانيا اعمال می شد.
سال بعد، نيروهای غربی در جنوب نيز يک منطقه پرواز ممنوع اعمال کردند تا شيعيان را از حملات هوايی صدام مصون بدارند.
اما سرافکندگی صدام پس از اخراج از کويت پايان نيافت. سازمان ملل متحد او را وادار کرد کليه سلاح های کشتار جمعی خود را نابود کند.
تحريم های سفت و سخت بين المللی در سال های پس از جنگ خليج فارس به قوت خود باقی ماند و اقتصاد عراق را فلج ساخت که در نهايت واحد پول عراق را در آستانه فروپاشی قرار داد.
انتخاب جرج بوش به رياست جمهوری آمريکا در سال ۲۰۰۰ فشارهای آمريکا بر صدام حسين را افزايش داد.
واشنگتن در آن زمان علنا از “تغيير رژيم” در عراق صحبت می کرد و به دنبال حملات ۱۱ سپتامبر، آمريکا عراق را يک “کشور ياغی” خواند.
حکومت صدام با پايانی خشونت بار صحنه را ترک کرد و رهبر عراق ناپديد شد. از آن زمان وی بزرگ ترين فراری عراق محسوب می شد.
بدبينی و وسوسه جنون آميز به قدرت و ثروت از مشخصات بارز حکومت صدام حسين بود. مجسمه ها و عکس های صدام در هر گوشه و کنار عراق ديده می شد.
او که هميشه نگران جانش بود، شب ها جای ثابتی نداشت و مکررا تغيير مکان می داد. او حتی با استفاده از هشت بدل که با جراحی پلاستيک به او شباهت يافته بودند، از خود حفاظت می کرد.
او به کمک نيروهای مسلح و شبکه پيچيده ای از سازمان های اطلاعاتی-امنيتی بر عراق حکومت می کرد.
هرچند صدام در آمال های خود برای متحد ساختن اعراب تحت رهبری خود ناکام ماند، اما تا آخرين روز حکومت، ذره ای از حس سرکشی و خشونت طلبی او کاسته نشد.
#سقوط_حکومت
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing
اما درحالی که صدام حسين با بی رحمی تمام شيعيان را سرکوب می کرد تا بار ديگر مهار قدرت در جنوب کشور را در دست گيرد، قدرت های غربی تنها شاهد اين حوادث فاجعه بار بودند.
در شمال نيز او به کردهای شورشی حمله کرد. ميليون ها نفر به کوهستان های سرد گريختند و نيروهای غربی مجبور شدند بخشی از شمال عراق را “ناحيه حفاظت شده و پرواز ممنوع “ اعلام کنند که به وسيله نيروهای هوايی آمريکا و بريتانيا اعمال می شد.
سال بعد، نيروهای غربی در جنوب نيز يک منطقه پرواز ممنوع اعمال کردند تا شيعيان را از حملات هوايی صدام مصون بدارند.
اما سرافکندگی صدام پس از اخراج از کويت پايان نيافت. سازمان ملل متحد او را وادار کرد کليه سلاح های کشتار جمعی خود را نابود کند.
تحريم های سفت و سخت بين المللی در سال های پس از جنگ خليج فارس به قوت خود باقی ماند و اقتصاد عراق را فلج ساخت که در نهايت واحد پول عراق را در آستانه فروپاشی قرار داد.
انتخاب جرج بوش به رياست جمهوری آمريکا در سال ۲۰۰۰ فشارهای آمريکا بر صدام حسين را افزايش داد.
واشنگتن در آن زمان علنا از “تغيير رژيم” در عراق صحبت می کرد و به دنبال حملات ۱۱ سپتامبر، آمريکا عراق را يک “کشور ياغی” خواند.
حکومت صدام با پايانی خشونت بار صحنه را ترک کرد و رهبر عراق ناپديد شد. از آن زمان وی بزرگ ترين فراری عراق محسوب می شد.
بدبينی و وسوسه جنون آميز به قدرت و ثروت از مشخصات بارز حکومت صدام حسين بود. مجسمه ها و عکس های صدام در هر گوشه و کنار عراق ديده می شد.
او که هميشه نگران جانش بود، شب ها جای ثابتی نداشت و مکررا تغيير مکان می داد. او حتی با استفاده از هشت بدل که با جراحی پلاستيک به او شباهت يافته بودند، از خود حفاظت می کرد.
او به کمک نيروهای مسلح و شبکه پيچيده ای از سازمان های اطلاعاتی-امنيتی بر عراق حکومت می کرد.
هرچند صدام در آمال های خود برای متحد ساختن اعراب تحت رهبری خود ناکام ماند، اما تا آخرين روز حکومت، ذره ای از حس سرکشی و خشونت طلبی او کاسته نشد.
#سقوط_حکومت
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing