#ایران_بریفینگ / محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، اعضای کانوان نویسندگان ایران و داریوش و پروانه فروهر، رهبران حزب ملت ایران، ۴ قربانی قتل‌های سیاسی پاییز ۱۳۷۷ در تهران هستند که از سوی رسانه ها به قتل‌های زنجیره‌ای معروف شد.
#وزارت_اطلاعات_جمهوری_اسلامی_ایران کمی بعد با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که گروهی از کارکنان "خودسر" این وزارتخانه در قتل این ۴ منتقد و دگراندیش دست داشته‌اند.
قتل #مجید_شریف، نویسنده ومترجم و از اعضای دفتر تدوین مجموعه آثار علی شریعتی که ۹ آذر ۷۷ ناپدید و جسد او در ۱۶ آذر همان سال در پزشکی قانونی پیدا شد و همچنین #پیروز_دوانی که سوم شهریور همان سال مفقود شد و هرگز اثری از او پیدا نشد از سوی #جمهوری_اسلامی، جزو پرونده #قتلهای_زنجیره_ای محسوب نشد.
دی ماه ۱۳۷۹ عوامل اجرایی قتل ها در شعبه یک دادسرای نظامی تهران مورد محاکمه قرار گرفتند، اما کسانی که عوامل اجرایی از آنها به عنوان دستور دهنده و آمران قتل ها نام برده بودند و نام شان در پرونده قتل های زنجیره ای ذکر شده بود هرگز به صورت رسمی متهم نشدند و تحت پیگرد قرار نگرفتند.
#سربازان_بدنام_امام_زمان
@Irbriefing

سوم شهریور ۱۳۷۷، #پیروز_دوانی نویسنده و روزنامه‌نگار، برای رفتن به خانه خواهرش از منزل خارج شد ولی هیچگاه نرسید.
این جنایت یکی از سلسله #قتل‌های_زنجیره‌ای سیاسی بود.
پیروز دوانی اولین بار در سال ۱۳۶۱ به مدت ۷ ماه در زندان بود. پس از آزادی و در همان سال‌ها «کانون حمایت از زندانیان سیاسی» را برای ایجاد بستری برای مقاومت در برابر اعدام‌های دهه‌ ۶۰ تشکیل داد.
او دوباره در ۱۲ اسفند ۱۳۶۹ بازداشت شد تا اینکه نهایتاً در شهریور ۱۳۷۷ ناپدید شد.
از آن زمان تاکنون اثری از پیروز دوانی به دست نیامده و قوه قضاییه هم قتل او را تأیید نکرده‌ است. او در واقع نمونه‌ای از سر به نیست کردن مخالفان در ایران است، اما بر اساس اعترافات متهمان قتل‌های زنجیره‌ای، او در همان روزها به قتل رسیده و جنازه‌اش در کنار خطوط راه‌آهن سوزانده و دفن شده‌ است.
امیر فرشاد ابراهیمی در دی ماه ۱۳۸۲ در دانشگاه علوم پزشکی تهران در جریان سخنرانی‌ که در پاسداشت زندانیان اصلاح‌طلب دربند برگزار شده بود، اعلام کرد که پیروز دوانی با حکم #محسنی_اژه_ای (دادستان وقت ویژه وزارت اطلاعات) به قتل رسیده‌ است.
او در همان سخنرانی با شرح ماجرای ربایش و قتل پیروز دوانی اظهار می‌دارد که چرا به این مسئله رسیدگی نمی‌شود؟
به دنبال این اظهارات آقای محسنی اژه‌ای در مصاحبه با خبرگزاری ایرنا موضوع را تکذیب کرده و اعلام می‌نماید که این مطلب هم از مطالب کذب امیرفرشاد ابراهیمی است.
متعاقب این تکذیب، انجمن اسلامی دانشگاه علوم پزشکی تهران، محسنی اژه‌ای و امیرفرشاد ابراهیمی را به مناظره دعوت می‌نماید، امیرفرشاد ابراهیمی در مصاحبه با خبرگزاری ایسنا این مناظره را قبول می‌نماید، اما از سوی محسنی اژه‌ای خبری دریافت نمی‌گردد.
ابراهیمی بعدها اظهار می‌دارد که بعد از آن سخنرانی از سوی #علی_ربیعی برایم پیغام آمد که نزد وی بروم، و وقتی رفتم دفتر ایشان گفتند که موضوع پیروز دوانی پیچیده‌تر از این حرف‌هاست و تو هم به اندازهٔ کافی مشکل برای خودت داری، پایت را از این ماجرا بکش بیرون که خیلی خطر دارد و من هم به‌واسطهٔ مشکلات بسیاری که آن روزها داشتم رهایش کردم.
حسین دوانی برادر پیروز دوانی هم در مصاحبه با بخش فارسی صدای آلمان، بعدها اظهارات امیرفرشاد ابراهیمی را تائید و‌ بازگو می‌کند و می‌گوید به خانواده وی هم همان پیغام مشابهی را داده‌اند که به امیر فرشاد ابراهیمی داده‌اند.
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، اعضای کانوان نویسندگان ایران و داریوش و پروانه فروهر، رهبران حزب ملت ایران، ۴ قربانی قتل‌های سیاسی پاییز ۱۳۷۷ در تهران هستند که از سوی رسانه ها به قتل‌های زنجیره‌ای معروف شد.
وزارت اطلاعات کمی بعد با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که گروهی از کارکنان “خودسر” این وزارتخانه در قتل این ۴ منتقد و دگراندیش دست داشته‌اند.
قتل #مجید_شریف، نویسنده ومترجم و از اعضای دفتر تدوین مجموعه آثار علی شریعتی که ۹ آذر ۷۷ ناپدید و جسد او در ۱۶ آذر همان سال در پزشکی قانونی پیدا شد و همچنین #پیروز_دوانی که سوم شهریور همان سال مفقود شد و هرگز اثری از او پیدا نشد از سوی جمهوری اسلامی، جزو پرونده #قتلهای_زنجیره_ای محسوب نشد.
دی ماه ۱۳۷۹ عوامل اجرایی قتل ها در شعبه یک دادسرای نظامی تهران مورد محاکمه قرار گرفتند، اما کسانی که عوامل اجرایی از آنها به عنوان دستور دهنده و آمران قتل ها نام برده بودند و نام شان در پرونده قتل های زنجیره ای ذکر شده بود هرگز به صورت رسمی متهم نشدند و تحت پیگرد قرار نگرفتند.
#سربازان_بدنام_امام_زمان #چپهای_امنیتی

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing