#ایران_بریفینگ / ‌‎#علیرضا_حسینی
دانشجوی #دانشگاه_امیرکبیر در ۱۰ آبان ۱۴۰۱ توسط نیروهای لباس شخصی در منزلش ربوده شده و تا این احظه هیچ اطلاعیاز وضعیت وی در دست نیست.
چهار شنبه ۱۸ آبان ۱۴۰۱
#اخبار_زندانیان_سیاسی_عقیدتی #مهسا_امینی #انقلاب_آزادی_ایران

Irbr.news
@irbriefing

با گذشت یک سال از کشته شدن یکی از معترضان اسلامشهر اطلاعات جدیدی از نحوه به قتل رسیدن وی منتشر شده است:
اطلاعاتی تازه از نحوه کشته شدن ⁧ #علیرضا_حسینی⁩ متولد ۱۵ تیر ۱۳۷۶ در روز ۳۰ شهریور سال ۱۴۰۱ در شهریور، در محدوده فلکه دوم گلستان #اسلامشهر، کشته شد.
‏علیرضا کارمند بیمارستان عرفان نیایش در جنت‌آباد تهران بود و به همراه پدر و مادرش در منطقه گلستان اسلامشهر سکونت داشت.
دو گلوله جنگی به علیرضا شلیک کردند و بعد انتقال به بیمارستان، ماموران با خانواده تماس گرفته و خبر فوت او را در بیمارستان می‌دهند.
‏ماموران پیکر علیرضا را از بیمارستان خارج کرده و خانواده را تهدید می‌کنند که تنها در صورت سکوت مطلق، پیکر او را جهت دفن بی‌ سر و صدا به خانواده تحویل خواهند داد.
در نهایت جسد علیرضا بعد از دو روز در بهشت فاطمه شهر صالحیه با حضور تعداد محدودی از اعضای خانواده و ماموران لباس شخصی دفن شد.
‏در گواهی فوت علیرضا که روز ۱۲ مهر ۱۴۰۱ در سازمان ثبت احوال به ثبت رسیده، علت مرگ «برخورد اجسام سخت یا تیز» ذکر شده است.
در گزارش پزشکی قانونی همچنین نوشته شده «جسد به‌صورت طاق باز داخل سرد خانه رویت شد آثار تیر خوردگی روی سفید ران پای چپ و گلو در نزدیکی حنجره و آثار خالکوبی روی سینه و پهلوی راست و بازوی چپ رویت شد.»
‏با وجود مدارک مستدل و چند شاهد عینی، پیگیری‌های خانواده حسینی از مقامات امنیتی و قضایی استان تهران تاکنون بی‌نتیجه مانده و تنها پاسخی که دریافت کردند، این بود که «ما او را نکشتیم، دیگر مراجعه نکنید».
‏علیرضا مظلوم زیست، مظلوم کشته شد و صدای دادخواهی خانواده‌اش، شنیده نشد، #صدایشان_باشیم
#علیه_فراموشی

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

علیرضا حسینی، جوانی از اهالی اسلامشهر بود که در ۱۵ تیر ۱۳۷۶ به دنیا آمد.
او کارمند ساده بیمارستان عرفان نیایش جنت آباد تهران بود و هزینه‌های خانواده‌اش را تأمین می‌کرد.
او روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در فلکه دوم گلستان اسلامشهر، در کنار پدر و‌مادرش، هدف دو گلوله جنگی ماموران حکومتی قرار گرفت، یک گلوله جنگی به سفید ران پای چپ و یک گلوله به ناحیه گردن در نزدیکی حنجره او اصابت کرده است.
مشخص نیست که او چگونه به بیمارستان منتقل شده اما بعد از انتقال به اتاق عمل بیمارستان، ماموران به خانواده او مرگ علیرضا را اعلام می‌کنند.
ماموران حکومتی پیکر علیرضا را از بیمارستان خارج کرده و خانواده را تهدید می‌کنند که تنها در صورت سکوت مطلق، پیکر او را جهت دفن بی‌ سر و صدا به خانواده تحویل خواهند داد.
در نهایت جسد علیرضا بعد از دو روز در بهشت فاطمه شهر صالحیه با حضور تعداد محدودی از اعضای خانواده و ماموران لباس شخصی پس از آنکه از پدر و مادر نامه می‌گیرند که او‌تصادف کرده است دفن شد.
با اینحال در گزارش واحد بررسی جرم پلیس آگاهی که نسخه‌ای از آن نیز سال گذشته از سوی منابعی ناشناس در فضای مجازی منتشر شد ، نوشته شده «جسد به‌صورت طاق باز داخل سرد خانه رویت شد آثار تیر خوردگی روی سفید ران پای چپ و گلو در نزدیکی حنجره و آثار خالکوبی روی سینه و پهلوی راست و بازوی چپ رویت شد.»
با وجود مدارک مستدل و چند شاهد عینی، پیگیری‌های خانواده حسینی از مقامات نظامی و قضایی استان تهران بی‌نتیجه ماند و تنها پاسخی که دریافت کردند، این بود که «ما او را نکشتیم، دیگر مراجعه نکنید».
روز ۳۱ شهریور ۱۴۰۲، تعدادی از اعضای خانواده علیرضا بر مزار او حاضر شدند تا یاد او را که در گمنامی به دست حکومت کشته شد، گرامی بدارند.
در گواهی فوت #علیرضا_حسینی که روز ۱۲ مهر ۱۴۰۱ در سازمان ثبت احوال به ثبت رسیده، علت مرگ «برخورد اجسام سخت یا تیز» ذکر شده است.
#علیه_فراموشی
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing