انتشار عکسهای ران آراد برای اسرائیلی‌ها یک نشانه بود،این خبر آنقدر برای طرف اسرائیلی مهم بوده است که مجددا رغبت برای از سرگیری مذاکرات را نشان می دهد این در حالی بود که ایران همچنان مشغول مذاکره برای آزادی #کاظم_دارابی تنها ایرانی متهم در پرونده #ترور_میکونوس بود و اسرائیلی ها از آنجا که نمی خواستند موضوع #ران_آراد در گروکشی ایران و آلمان متوقف شود از ایتالیا نیز می خواهند که وی نیز به عنوان میانجی وارد مذاکرات بشود .
ایتالیا خواسته اسرائیل را می پذیرد و در دسامبر سال ۲۰۰۶ «سناتور سرجیو دوگرگوریو» رئیس کمیسیون دفاعی ایتالیا اعلام می نماید که سازمان امنیت ایتالیا و دولت ایتالیا مذاکره با جمهوری اسلامی ایران بر سر آزادی گروگان های اسرائیلی در اسارت حزب الله لبنان را آغاز کرده اند در همان زمان مجددا آلمان اعلام آمادگی می نماید تا در سکوت کامل رسانه ای مسئله گروگان های لبنانی و اسرائیلی را مورد نظر قرار دهد و هیاتی را نیز به نشانه حسن نیت به تهران می فرستد .
با ورود هیات آلمانی به سرپرستی «ارنست اورلا» در تهران موضوع چهار ایرانی مفقود شده و ران آراد در دستور کار قرار می‌گیرد ، و اعضایی از وزارتخانه‌های امور خارجه و اطلاعات ، سپاه پاسداران و سید حسین موسوی به عنوان نماینده رئیس جمهور در امور چهار ایرانی مفقود شده و طرف آلمانی تشکیل جلسه می‌دهند.
اما به علت نبود یک نقطه مشترک بین اعضای ایرانی در مقابل آلمانی‌ها در آن نشست کار به درگیری لفظی و فیزیکی و لیوان و قندان پرت کردن برای همدیگر می کشد!
آلمانی‌ها جلسه را ترک می‌کنند و خواستار آن می شوند که جلسات بعدی فقط با حضور اعضای وزارت امورخارجه ایران و‌ در برلین تشکیل شود .
اولین جلسه این مذاکرات در آلمان با حضور فردی بنام «خالد عبید » به نمایندگی از حزب الله لبنان و «بنجامین ایهود» به نمایندگی از اسرائیل و « کمیسیونی از ایران با حضور سید حسین موسوی و یاسر فراتی و مجتبی علوی در ۴ نوامبر ۲۰۰۶ در دفتر مطالعات و تحقیقات وزارت امور خارجه آلمان تشکیل میگردد و مقرر می گردد تا جلسه بعدی پانزده روز بعد با محوریت بحث بین ایران،اسرائیل،آلمان تشکیل شود.
کامل مقاله تحلیلی و اختصاصی «چرا جمهوری اسلامی مرگ احمد متوسلیان را مدام تکذیب می کند؟» را می توانید در سایت ایران بریفینگ بخوانید.
#کلاف_پیچیده_متوسلیان

Irbr.news
@irbriefing

۲۰ مهر ۱۳۸۶ خبری عجیب از سوی خبرگزاری فرانسه مخابره شد:«کاظم دارابی آزاد می‌شود»
خبرگزای فرانسه از شهر کارلسروهه آلمان، سخنان فرانک والنتا دادستان کل آلمان را بازتاب داد که بقیه زندان #کاظم_دارابی بخشوده شده است.
او به ۳ حبس ابد محکوم شده بود و نزدیک به ۱۱ سال حبس خود را سپری کرده بود.
به گفته‌ی دادستان آلمان، دارابی پس از آزادی باید بلافاصله خاک آلمان را ترک کند.
عباس رایل، یکی دیگر از محکومان ترور میکونوس، که لبنانی‌تبار است و وظیفه زدن تیرخلاص را برعهده داشت نیز همزمان با دارابی آزاد می‌شود.
اهمیت دارابی و #عباس_رایل از آن جهت بود که رسما اقدام مسلحانه و تروریستی جمهوری اسلامی را «برای اولین بار» بصورت مستند و محکم ثابت می‌کرد.
آنها مستقیما از سوی عالیترین مقامهای سیاسی و امنیتی و نظامی تهران دستور گرفته بودند تا مخالفان جمهوری اسلامی را به رگبار ببندند در رستورانی به نام میکونوس در برلین.
در این حادثه چهار تن از فعالین سیاسی مخالف حکومت ایران، بنام‌های صادق شرفکندی، فتاح عبدلی، نوری دهکردی و همايون اردلان به قتل رسیدند.
به دنبال اين ترور دستگاه قضايی آلمان به تحقيقات گسترده‌ای دست زدند.
این دادگاه ۴ سال به طول انجامید و نهایتا برای سه نفر که به چنگ پلیس آلمان درآمده بودند حکم صادر شد: کاظم دارابی، محکوم به سه حبس ابد بدون تخفیف تا قبل از ۲۵ سال. عباس رایل، محکومیت مشابه و امین، ۱۱ سال زندان.
دادگاه رسیدگی به ترور در برلین که #ترور_میکونوس نام گرفته بود، #علی_فلاحیان وزیر وقت اطلاعات ایران را طراح و فرمانده اصلی این ترور شناخت و حکم جلب بین‌المللی او را صادر کرد.
در حكم دادگاه همچنين اعلام شد: «...رهبر، رئيس جمهور، وزير امور خارجه، وزير اطلاعات ، فرمانده سپاه پاسداران ... در “كميته امور ويژه”، كه ارگانی خارج از قانون اساسی جمهوری اسلامی است، درباره ترور ميكونوس تصميم گرفتند.»
اما پس از نزدیک به ۱۱ سال دولت آلمان با ادعای اینکه تصمیمی فاقد هر گونه “پشت پرده‌ی سیاسی گرفته است مصمم به آزادی آنها شد.
مارتین یه‌گر، سخنگوی وزارت خارجه‌ی آلمان هرگونه شایعه در این‌باره را رد کرد که تصمیم دادستانی آلمان برای آزادی این دو نفر در پی “معامله” با تهران اتخاذ شده و گفت: چنین ساخت‌ و پاختی در کار نیست.
کاظم دارابی نهایتا ۲۰ آذر ۱۳۸۶ از زندان برلین آزاد شد و‌با پرواز اختصاصی ایران ایر به تهران منتقل و در مهرآباد مورد استقبال معاون وزارت خارجه قرار گرفت.
کمی بعدتر یک بازرگان آلمانی به نام #هلموت_هوفر که به اتهام رابطه نامشروع محکوم به اعدام بود درمشهد آزاد و به آلمان فرستاده شد .
#علیه_فراموشی
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

قسمت پنجم / محمد خاتمی از ابتدای آغاز به کار دولتش کار فیصله دادن پرونده میکونوس را در دستور دولتش قرار می‌دهد تا بتواند رابطه تهران را با #اتحادیه_اروپا برقرار کند وی در تابستان ۱۳۷۹ در آلمان با گرهارد شرودر، صدراعظم آلمان دیدار می‌کند و در همان ابتدای دیدار و‌ اولین خواسته خواستار آزادی #کاظم_دارابی می‌شود.
این درخواست در حالی بود که در ماه‌های انتهایی دولت #اکبر_هاشمی_رفسنجانی ، سپاه پاسداران دو تبعه آلمان را به اتهام جاسوسی و برقراری رابطه نامشروع در تهران و مشهد بازداشت کرده بود؛ یک ماهیگیر و یک تاجر آلمانی، مشخص بود که سپاه برای گروگان‌گیری و تبادل وارد عمل شده.

نهایتا در اسفند ۱۳۸۴ احمد بورانی از مدیران ارشد وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی در سفری به آلمان موضوع آزادی کاظم دارابی را در قبال آزادی ماهیگیران توریست و تاجر آلمانی را مورد تبادل‌نظر قرار می‌دهد.
آنچه بعدها فاش شد آن بود که دارابی بر اساس توافق کمیسیون ایرانی به سرپرستی احمد بورانی و کمیسیونی به نمایندگی از حزب‌الله لبنان به سرپرستی ابوعمار با طرف آلمانی که از سوی اسرائیلی‌ها به میانجیگری برگزیده‌شده بود به توافق رسیده بودند تا حزب‌الله لبنان و ایران اجساد ده سرباز اسرائیلی را به آلمان تحویل دهند و ضمناً اخباری دال بر سرنوشت ران آراد خلبان مفقودشده اسرائیلی نیز به آلمان بدهند تا درازای آن آلمانی‌ها پرونده #ترور_میکونوس را مختومه اعلام کنند و کاظم دارابی را نیز آزاد سازند ضمن آنکه اسرائیل هم از سرنوشت چهار دیپلمات ایرانی اطلاعاتی به آلمان بدهد.
توافقات ظاهراً انجام‌شده بود اما بعدها مشخص شد که فردی بنام موسوی در کمیسیون ایرانی که از سوی رئیس‌جمهور وقت (خاتمی) دارای نمایندگی بود باکارشکنی درروند کمیسیون باعث کناره‌گیری طرف اسرائیلی شد اما ایران بدون حضور طرف اسرائیلی همچنان با دولت آلمان به گفتگوها ادامه داد.
ایران در همین گفتگوها موضوع پیگیری سرنوشت ۴ دیپلمات خود را از موضوع گفتگو خارج و صرفاً بر تبادل ۲ آلمانی بازداشت‌شده و کاظم دارابی به گفتگوی مستقیم با برلین ادامه می‌دهد.
این روال مورد مخالفت شدید اسرائیل واقع می‌شود و ایهود اولمرت، نخست‌وزیر وقت اسرائیل در دیدار خود با آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان خواستار خودداری این کشور از آزادی کاظم دارابی می‌شود اما مرکل به وی می‌گوید: “دارابی پس از سپری کردن دوسوم از دوران محکومیت خود آزاد خواهد شد.

دو تبعه آلمانی که در ایران به حبس ابد و اعدام محکوم‌شده بودند آزاد و در همان ایام کاظم دارابی نیز در آذر ۱۳۸۶ آزاد و به تهران فرستاده می‌شود.

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing