#امروز_در_تاریخ / انقلاب فرهنگی به مجموعه‌ای از رویدادهای مرتبط با دانشگاه‌های ایران، در سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۲ گفته می‌شود که با هدف پاک‌سازی استادان و دانشجویانی که از دید حکومت جمهوری اسلامی ایران، «غرب‌زده،طاغوتی و ضد انقلاب » به‌شمار می‌رفتند، صورت پذیرفتت.
انقلاب فرهنگی هدفش را اسلامی‌سازی دانشگاه‌های مدرن و از بین بردن فاصلهٔ بین دو نظام آموزش عالی مجزای حوزوی و دانشگاهی تعریف کرد.
اردیبهشت ۱۳۵۹، با پیروزی انقلاب اسلامی دانشگاه‌ها بازگشایی شدند. اما عملاً دانشگاه محل فعالیت‌های سیاسی شده بود. پیش از شروع انقلاب فرهنگی، دانشگاه‌های ایران، از مهم‌ترین کانون‌های اصلی حضور مخالفان علیه نظام جمهوری اسلامی بودند و وضعیت آن‌ها از دست حکومت خارج شده‌بود.
یک سال پس از انقلاب، دانشگاه‌ها به کانون اصلی اپوزیسیون مخالف جمهوری اسلامی و محلی برای یارگیری تشکیلاتی این گروه‌ها از جمله سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران و سازمان مجاهدین خلق تبدیل شده بود.
۲۲ فروردین ۱۳۵۹، شورای انقلاب، با تأیید خمینی، به گروه‌های سیاسی فعال در دانشگاه‌ها، برای تخلیه دفترهای خود در دانشگاه‌ها، مهلتی سه روزه داد که طی این روزها، درگیری و خشونت در دانشگاه‌های مختلف ایران شدت گرفت و چندین نفر کشته و تعداد زیادی نیز مجروح شدند، پس از این درگیری‌ها و‌اتمام سه روز با دستور خمینی تعطیلی دانشگاه‌ها به مدت بیشتر از دو سال و اخراج صدها تن از استادان و هزاران تن از دانشجویان دگراندیش،آغاز شد.
#عبدالکریم_سروش از جمله مدافعان این تعطیلی و فعالان #انقلاب_فرهنگی بود که اولین بار واژه #اسلامی_کردن_دانشگاه را بکار برد.
ستاد انقلاب فرهنگی همچنان نیز با نام #شورای_عالی_انقلاب_فرهنگی به فعالیت خود همچنان ادامه داده و ثمره فعالیت آن را اکنون می‌توان به محرومیت از تحصیل بهائیان، اسلامی کردن دانشگاه‌ها، اخراج و بازنشسته کردن استادان دانشگاه، جداسازی جنسیتی، اسلامی سازی علوم انسانی، تهیه سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و تغییرات گسترده در کتاب‌های آموزشی مدارس به دنبال آن، مخالفت با اجرای سند ۲۰۳۰ یونسکو، مخالفت با گسترش زبان انگلیسی و تغییرات در کنکور ۱۴۰۲ اشاره کرد.
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing
انقلاب فرهنگی هدفش را اسلامی‌سازی دانشگاه‌های مدرن و از بین بردن فاصلهٔ بین دو نظام آموزش عالی مجزای حوزوی و دانشگاهی تعریف کرد.
اردیبهشت ۱۳۵۹، با پیروزی انقلاب اسلامی دانشگاه‌ها بازگشایی شدند. اما عملاً دانشگاه محل فعالیت‌های سیاسی شده بود. پیش از شروع انقلاب فرهنگی، دانشگاه‌های ایران، از مهم‌ترین کانون‌های اصلی حضور مخالفان علیه نظام جمهوری اسلامی بودند و وضعیت آن‌ها از دست حکومت خارج شده‌بود.
یک سال پس از انقلاب، دانشگاه‌ها به کانون اصلی اپوزیسیون مخالف جمهوری اسلامی و محلی برای یارگیری تشکیلاتی این گروه‌ها از جمله سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران و سازمان مجاهدین خلق تبدیل شده بود.
۲۲ فروردین ۱۳۵۹، شورای انقلاب، با تأیید خمینی، به گروه‌های سیاسی فعال در دانشگاه‌ها، برای تخلیه دفترهای خود در دانشگاه‌ها، مهلتی سه روزه داد که طی این روزها، درگیری و خشونت در دانشگاه‌های مختلف ایران شدت گرفت و چندین نفر کشته و تعداد زیادی نیز مجروح شدند، پس از این درگیری‌ها و‌اتمام سه روز با دستور خمینی تعطیلی دانشگاه‌ها به مدت بیشتر از دو سال و اخراج صدها تن از استادان و هزاران تن از دانشجویان دگراندیش،آغاز شد.
#عبدالکریم_سروش از جمله مدافعان این تعطیلی و فعالان #انقلاب_فرهنگی بود که اولین بار واژه #اسلامی_کردن_دانشگاه را بکار برد.
ستاد انقلاب فرهنگی همچنان نیز با نام #شورای_عالی_انقلاب_فرهنگی به فعالیت خود همچنان ادامه داده و ثمره فعالیت آن را اکنون می‌توان به محرومیت از تحصیل بهائیان، اسلامی کردن دانشگاه‌ها، اخراج و بازنشسته کردن استادان دانشگاه، جداسازی جنسیتی، اسلامی سازی علوم انسانی، تهیه سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و تغییرات گسترده در کتاب‌های آموزشی مدارس به دنبال آن، مخالفت با اجرای سند ۲۰۳۰ یونسکو، مخالفت با گسترش زبان انگلیسی و تغییرات در کنکور ۱۴۰۲ اشاره کرد.
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing