در کنار صدها تن از بازداشت‌شدگان و مجروحان #حمله_به_کوی_دانشگاه در ۱۸ تیرماه ۱۳۷۸، هویت دو تن از کشته‌شدگان از مجموع ۷ کشته احراز هویت شده است: «#فرشته_علیزاده» و « #عزت_ابراهیم_نژاد ». در این بین کسی چون «اکرم نقابی»، ۲۴ سال است که در جستجوی یافتن یک نشانی از قبر و یا تحویل وسایل شخصی فرزند خود، «سعید زینالی» است.

#سعید_زینالی، یکی از «ناپدیدشدگان قهری» است‌. کسانی که توسط حکومت‌ها بازداشت شدند، اما از سرنوشت آنان خبری در دست نیست، کسانی که توسط حکومت‌های دیکتاتوری کشته شدند، اما خانواده‌های آنان را از تحویل جسد و محل دفن عزیزانشان هم محروم کردند.

ده سال پس از ۱۸ تیر ۷۸، در کنار زندان و بازداشت‌گاه‌های امنیتی، شکنجه‌گاهی چون «کهریزک» و «خانه‌های امن اطلاعات» نیز معنای دیگری پیدا کرد.
#محسن_روح_الامینی ، #امیر_جوادی_فر ، #محمد_کامرانی، #رامین_قهرمانی و #احمد_نجاتی کارگر همگی در پی شکنجه‌های اعمال شده در «قفس‌های کهریزک» کشته شدند. در این میان دو پزشک شریف کهریزک به‌دلیل ایستادگی علیه تکذیب انواع شکنجه، شکستگی جمجمه، کشیدن ناخن، خرد شدن ستون فقرات و تجاوز به بازداشت‌شدگان حاضر در کهریزک، پس از ماه‌ها تهدید به قتل، کشته شدند. «دکتر رامین پور اندرجانی» در ۱۹ آبان ۸۸ با مسمویت دارویی و «دکتر علیرضا سودبخش» در ۳۰ شهریور ۸۹ با ضرب گلوله‌ی افراد ناشناس، مقابل مطلب خود کشته شد.

#۱۸_تیر
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing