کانال گیاهخواری VEG🕊

🔹آیا از ویستوپیا رنج می‌برید؟🔹

درباره‌ی زندگی وگن‌ها در دنیایی غیروگن
(نوشته‌ی کلِر مان، روان‌شناسِ وگن)

(بخش اول)

🔸مواجهه با ستمی سازمان‌یافته

مانند بسیاری از کسانی که قبل از من این مسیر را طی کرده بودند، من هم بعد از آگاهی از شکنجه‌ها و ستمِ سازمان‌یافته‌ی موجود در جامعه‌ی مدرن‌مان وحشت‌زده شدم.
داستان آشنایی من با وگنسیم از آن‌جا شروع شد که ناگهان چشم‌هایم به آزار عظیم حیوانات در سیستم صنعتی‌مان باز شد.
هضمش تقریباً غیرممکن بود و احتمالاً از دردآورترین چیزهایی است که تا‌به‌حال تجربه کرده‌ام.
فهمیدن این موضوع که برای فقط ۷/۵ میلیارد انسان سالانه حدوداً ۱۵۰ میلیارد حیوان کشته می‌شوند وحشتناک بود. حیوانات صرفاً چرخ‌دنده‌هایی در این تشکیلاتِ تجاری‌اند و چیزی بیش‌از واحدهای تولید و سود به‌حساب نمی‌آیند.
واقعیتی که با آن روبه‌رو شدم حقیقتاً یک دیستوپیا (ویران‌شهر) بود، مکان یا جامعه‌ای که در آن همه‌چیز ناخوشایند یا بد است؛ مثل رژیمی تمامیّت‌طلب یا محیط‌زیستی ویران‌شده (ویکی‌پدیا).

با‌این‌حال، وضعیت آزارِ صنعتیِ حیوانات شرایطی خیالی و فرضی نبود. واقعیت داشت و درعین‌حال اکثر مردم از طریق تصمیم‌های روزانه‌ی شخصی‌شان در نقشِ یک مصرف‌کننده با این دیستوپیا همدستی می‌کردند.

هرچه بیشتر جست‌و‌جو می‌کردم، ناامیدتر می‌شدم. در بطن این ماجرا واقعیتِ دیگری هم بود؛ این‌که تشویق مردم برای همدست نشدن در بهره‌کشی از حیوانات، اغلب با تمسخر، مقاومت، انتقاد، یا بی‌تفاوتی مواجه می‌شد.
شنیدن دادوبیدادهایی از این قبیل که «به خودم مربوطه چی می‌خورم!» دلم را فرو می‌ریخت. فهمیدم کسانی که این حرف را می‌زدند دربرابر عمل شنیعی که بخشی از آن‌اند انگار در وضعیت خلسه‌مانندی قرار داشتند. نمی‌توانستم از دست یادآوری‌های مکررِ این گونه‌پرستی فرار کنم وقتی که می‌دیدم دیگران حیوانات یا ترشحاتِ بدن‌شان را می‌خورند، آن‌ها را می‌پوشند، روی وسایلی می‌نشینند که از پوست حیوانات ساخته شده‌اند، و از لوازمِ آرایشی و وسایل خانگی‌ای استفاده می‌کنند که حاوی محصولات حیوانی‌ست یا آزمایشِ حیوانی داشته‌ا‌ند.

این همدستیِ جمعی درجهت آزاررسانی آن‌قدر تکان‌دهنده بود که حس می‌کردم هیچ راه گریزی وجود ندارد. این‌گونه نبود که با خود را به آن در زدن و از جای دیگری خرید کردن بتوان از مواجهه با این همدستی شوم برای منفعت‌طلبی به هر قیمتی که شده، قِسر در رفت. حتی اگر من تصمیم می‌گرفتم در رویه‌ی خرید و رفتارم تغییر ایجاد کنم اطرافیانم داشتند به حمایت از این دیستوپیا (ویران‌شهر) ادامه می‌دادند. درست جلوی چشمانم بود و انگار آن‌ها از عمق این فریب ناآگاه بودند.

🔸تشویش وجودیِ یک وگن

دیگر افرادی که این حقیقت را کشف کرده‌اند احتمالاً می‌توانند این سطح از تشویشِ وجودی را درک کنند. پیشینه‌ی من به‌عنوان یک روان‌درمانگر و روان‌شناسِ وجود‌گرا، درکی عمیق از انتخاب‌های زندگی و تأثیرشان بر روانِ انسان به من داده‌ است.

به‌هرجهت، برخلاف آن عزیمتِ شخصی‌ای که همه‌‌ی ما برای کشفِ مفهوم وجودمان درپیش‌می‌گیریم، متوجه شدم شخص وگن نمی‌تواند با پرت کردنِ حواسش یا معنا‌دهی از این بیم و تشویش فرار کند. معتقدم دلیلش این است که وگن‌ها نمی‌توانند از یادآور‌ی‌های روزمرّه‌ی دیستوپیا و همدستی ناآگاهانه‌ی غیروگن‌ها با آزار حیوانات و ظلم به آ‌ن‌ها فرار کنند.

⏬ادامه دارد...

@IranVEG

5.1K viewsFatemeh 🌱 Deldar, edited 16:30