این صحنه ها اتفاقات این روزهای شهرهای فریدون کنار و سرخرود استان مازندران است.
شکارچی های دام گذار برای پرندگان مهاجری که خسته از سفرهای طولانی به تالاب های ایران رسیده اند، با دام هایشان پذیرایی می‌کنند. آنها را زنده گیری می‌کنند، بالهایشان را به گردن نحیفشان گره میزنند، مثل اشیای بی جان آنها را پرتاب می‌کنند و در بازار شهر می‌فروشند. مردم هم پول می‌دهند و این مهاجران زیبای شکنجه شده را می‌خرند. مردمی که احتمالا دم از اخلاقیات و مهمان نوازی هم می‌زنند. این آدمها نمی‌خواهند حتی فکرش را کنند که کسی چنین رفتار پلشتی را با خودشان یا عزیزانشان کند. ولی به راحتی بال و گردن مرغابی های کوچک بی آزار را خرد می‌کنند و گره می‌زنند تا هنگام فروش در بازار هنوز زنده باشند.
به من بگو آیا اگر انسان از نگاه این مرغابی ها هیولای اهریمنی نیست، پس چه جور جرثومه ای است؟
چندین سال است که سرخرود و فریدونکنار از بزرگترین قتل گاه های هزاران پرنده مهاجر در دنیا هستند. سازمان حفاظت از محیط زیست ایران به خوبی از این کشتار با خبر است و نه تنها هیچ(و مطلق هیچ) کار مفیدی نمی‌کند، بلکه برای جنایت این دام گذارهای فرومایه توجیه هم میاورد. این ماجرا سالهاست که لکه ی ننگی برای تمام ایران شده. اگر از این اتفاق باخبر نبودید و الان مطلع شدید، با اشتراک گذاری و خبررسانی کمک کنید تا همه‌ی مردم آگاه شوند تا بلکه مسئولان شل و وارفته ی محیط زیست کشور مجبور شوند تکان بخورند.
#سرخرود #فریدونکنار #شکار #پرندگان_مهاجر‌

@iranVEG