صد و سیزده سال پیش همین روزها مظفرالدین شاه قاجار علیرغم میل باطنیش فرمانی رو امضا کرد که نه تنها قدرت خودش رو محدود می کرد بلکه می رفت تا ایران را به یک دولت-ملت به معنای مدرن کلمه تبدیل کند. برای نخستین بار در تاریخ چندهزارساله این تمدن کهن حاکمیت قانون رسمیت یافت.

قانون به معنی مسؤولیت در برابر یک سری اصول. تعهد حکومت نسبت به مردم. مردم نسبت به هم و هر دوی‌شان یا همون دولت-ملت، نسبت به جهان.

مسیر سخت بود و به قول معروف راه ناهموار اما، رو به جلو بود؛ جلوتر از شرایطی بگفته مورخان آن دوران، نکبت بار.
فلاکتی که عاملی شد برای این فکر که باید کاری کرد.

بیش از یک قرن از آن زمان و تجربه ى دو قانون اساسى (مشروطه سلطنتى و جمهورى اسلامى)، صحبت درباره ورود به دوره ای نو در حیات این سرزمین زیاد مطرح مى شود. پس از مشروطه، شاید برای نخستین بار مردمی خسته از همه چیز، برای حقوقشان فریاد می زنند نه یک شخص نه یک جریان فکری.

حق در جهان سیاسی مدرن در قالب قانون تعریف می شود. فکر کردم بد نیست در یک برنامه به این بپردازیم که چه حقوقی داشتیم، چه حقوقی داریم و دنبال چه حقوقی هستیم؟ حقی که در قالب یک سند فرادستی متبلور میشه. یک اساسنامه. یک قانون اساسی

برنامه اساسنامه از شبکه تلویزیونی منوتو را در لینک زیر مشاهده کنید:
https://www.manototv.com/tmqelt

#مشروطه #قانون_اساسی #مظفرالدین_شاه #قانون_اساسی_مشروطه #منوتو

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc