دادگاه حسن سعیدی عضو سندیکای کارگران شرکت واحد و از بازداشتی‌های روزجهانی کارگر ۲۶ مردادماه برگزار خواهد شد.

کانال سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه نوشت: حسن سعیدی از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد که در روز جهانی کارگر در مقابل مجلس توسط عوامل امنیتی دستگیر شده بود، پس از ۳۳ روز بازداشت با تودیع قرار وثیقه ۳۳۰ میلیون تومانی از بند ۲۰۹ زندان اوین آزاد گردید و به اتهام اجتماع وتبانی به ارتکاب جرم علیه امنیت کشور و اخلال درنظم و آسایش عمومی متهم شد.

این اتهامات شانزدهم مرداد در اولین جلسه رسیدگی دادگاه انقلاب در شعبه ۲۶، به این عضو سندیکای کارگران شرکت واحد تفهیم شد.

ده‌ها تن در برگزاری مراسم اول ماه مه توسط عوامل امنیتی دستگیر شدند که ۷ تن از بازداشت شدگان از رانندگان سندیکای کارگران شرکت واحد بودند که با قرار وثیقه وکفالت از زندان آزاد شدند.

با گذشت سه ماه هنوز ندا ناجی و مرضیه امیری و عاطفه رنگریز از بازداشتی‌های روز جهانی کارگر همچنان در زندان هستند.

#تجمع_روزکارگر #حسن_سعیدی #عاطفه_رنگریز #ندا_ناجی #مرضیه_امیری

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc

نامه عاطفه رنگریز از زندان قرچک

https://t.me/irannc/25725

«آیا دوباره گیسوانم را در باد شانه خواهم زد؟ آیا دوباره روی لیوان‌ها خواهم رقصید؟»۱ آیا می‌شود در سالن پنج اندرزگاه یک قرچک نوشت؟ بعید می‌دانم! به قولی قرچک نام مستعار جهنم است.

حال که دارم می‌نویسم بر تخت طبقه سومی نشسته‌ام که پاهایم رنده رنده شد از بس که بالا رفته‌ام «از نردبانی که ارتفاع حقیری دارد.» تختی که به رفیقم می‌گویم بیا برویم توی قبرهایمان و تختی که زیر پاهایمان یک باکس و یک ساک است. و ما از بس که جا برای نشستن نداریم در کابینمان، خودمان را به اینجا می‌کشانیم. آیا می‌شود نوشت؟ بعید می‌دانم. در اینجا ده بند است و هر بند به طور تقریبی صدوبیست تا صدوپنجاه نفر جمعیت دارد. به جز بند مادران یا بندی که سرنوشت کودکانش از همان ابتدا محکوم به شکست است. کودکانی که نه شب را می‌بینند، و نه پدر را، و نه بیرون را، و نه پارک ملی را و نه چیزهای ملی شده را! و اما می‌بینند درهای بسته و قفل‌های بسیاری را و آیا کودکان اینجا خواب ستاره‌ی قرمز را می‌بینند؟!

در بندِ پنج، یازده کابین است و در هر کابین چهار تخت سه‌طبقه‌ای که دوازده نفر در آن سوار قطار مرگ شده‌اند و در مسیر برزخی به انتظار یک ابلاغیه، اعزام و یا انتقال هستند تا شاید دمی پیاده شوند و درها برایشان گشوده شود. من سوار بر یکی از این واگن‌ها (کابین‌های قطار ایستاده‌ی مرگ و تعلیقی) پیش به سوی ناکجاآباد تلاش دارم که بنویسم اما بعید می‌دانم که واژه‌هایم بتوانند مسافران اینجا را دیدنی کنند. زیرا بیرون مرده است و «هیچ‌کس به قطار ایستاده‌ی مرگ نگاه نمی‌کند.»۲ واگن‌ها توسط دو دیوار که یک‌ونیم متر از سقف فاصله دارند، محاصره شده‌ است و حدود هشت متر جا برای خوردن و آشامیدن و زیستن. یعنی در همین هشت متر دوازده نفر با باروبندیلشان باید خود را در آنجا جا بدهند. این مسافرانِ به قصد ناکجاآباد و باروبندیلی که ظروف پلاستیکی و بشقاب‌های ملامین و انواع و اقسام کنسروها و نگهدارنده‌ها و لباس‌های بوتیک اینجاست که سه‌لاپهنا حساب می‌شود.

آیا درست است که دهان بگشایم و از مسافران اینجا بگویم؟ و نورهای مداوم مهتابی‌ها که چشم‌هایمان را می‌زند و صداهایی که گوش‌هایمان را کر می‌کند: پِیج‌های مداوم، تهدیدها، هشدارها و شماره‌های آماری که صبح و عصر، ما را از هواخوری به بند می‌کشاند. زمان ناهار که فرا می‌رسد بوی برنج سویا بلند می‌شود و باید با یک ظرف در صف بایستی و بعدْ شستن و… . اینجا شستن ظروف و لباس‌ها از اعمال شاقه به شمار می‌آید و از همین رو کارگرهایی هستند که به بهای ناچیزی گردن به این اعمال می‌‌نهند. آب شور این بیایان نیز مدام دریغ می‌شود از برزخیان اینجا. و حمام اینجا مرا می‌برد به عصر اتاق‌‌های گاز.

آیا می‌توانم بنویسم؟ بعید می‌دانم. مسافران از هجمه‌ی زیادشان درهم می‌لولند و با پرینتشان هل داده‌شده‌اند به این قطار و من در این قطار ایستاده‌ی مرگ، زمان را از یاد برده‌ام. و گویی ساعت یک‌بار نواخت و در بند باز شد و دیگر ایستاد و ایستاد. و ساعت مدام دهن‌کجی می‌کند بر ما! و راستی اینجا ممنوع است دوتا شدن، سه تا شدن، بی‌شمار شدن. بیشتر مسافران باید خود را به کارگاه‌های اشتغال (کار اجباری) بسپارند که زمانِ ایستاده بر دوششان را فراموش کنند تا بتوانند بیست دقیقه زمان بخرند که به بیرون وصل شوند و حرکت رخ دهد و در پایان فقط می‌توانم بگویم «من راز فصل‌ها را می‌دانم و حرف لحظه‌ها را می‌فهمم. نجات دهنده در گور خفته است.»

#عاطفه_رنگریز #تجمع_روزکارگر #ندا_ناجی #زندان_قرچک
#humanrights #civilrights #iranncorg #IranRegimeChange

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc

حکم ظالمانه پنج سال زندان برای حسن سعیدی از بازداشت شدگان روز جهانی کارگر

کانال سندیکای کاگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه نوشت: آقای حسن سعیدی عضو سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و از بازداشت شدگان روز جهانی کارگر از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی افشاری به پنج سال حبس تعزیری و ممنوعیت استفاده از وسایل مخابراتی هوشمند نظیر تلفن همراه هوشمند و ممنوعیت عضویت در احزاب، گروه ها و دسته جات سیاسی و اجتماعی به مدت دو سال محکوم شد. صدور این رای ظالمانه در حالی است، که فعالیت های ایشان در دفاع از معیشت و حقوق کارگران بوده است. برای جلوگیری از فعالیت های حق طلبانه سعیدی، ایشان از سال ۸۴ تاکنون بارها با پرونده سازی از کار اخراج شده و آخرین بار در سال ۹۱ از کار اخراج شده است.

وکیل ایشان آقای سید مصطفی رضوی اعلام کرده نسبت به این رای در دادگاه تجدید نظر اعتراض خواهد کرد.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه صدور آراء قضایی محکومیت برای اعضای سندیکا و دیگر فعالین مدافع حقوق کارگران و معلمان را محکوم می کند و خواهان آزادی بی قید و شرط آنان می باشد.

#تجمع_روزکارگر #حسن_سعیدی #عاطفه_رنگریز #ندا_ناجی #مرضیه_امیری

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc

سید رسول طالب‌مقدم از بازداشت‌شدگان روز کارگر به زندان، تبعید، محرومیت‌های اجتماعی و شلاق محکوم شد.

سید رسول طالب‌مقدم، راننده شرکت واحد و از بازداشت‌شدگان روز کارگر به اتهام‌های فعالیت تبلیغی علیه نظام و اخلال در نظم عمومی از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی افشاری محکوم به ۷۴ ضربه شلاق، دو سال حبس تعزیری، دو سال تبعید به منطقه فرایز از توابع بخش سده خراسان جنوبی و همچنین دو سال محرومیت از استفاده تلفن همراه هوشمند و منع عضویت در دستجات و احزاب و گروهای سیاسی و اجتماعی گردیده است.

آقای طالب‌مقدم که در روز یازدهم اردیبهشت به اتهام شرکت در تجمع روز کارگر بازداشت شده بود پس از ۱۰ روز با سپردن قرار وثیقه ۲۵۰ میلیون تومانی و قرار کفالت ۳۰ میلیون تومانی از زندان اوین آزاد شده بود.

#تجمع_روزکارگر #رسول_طالب_مقدم #عاطفه_رنگریز #ندا_ناجی #مرضیه_امیری

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc

عدالت به سبک جمهوری اسلامی: عاطفه رنگریز به ۱۱ سال و ۶ ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد.

حکم عاطفه پژوهشگر و جامعه شناس که در روز جهانی کارگر بازداشت شده بود به وکیل وی ابلاغ شد. بنابر رای صادره شعبه ۲۸دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه عاطفه رنگریز در مجموع به ۷۴ ضربه شلاق و یازده سال و شش ماه زندان محکوم شد.

#عاطفه_رنگریز #تجمع_روزکارگر #ندا_ناجی #زندان_قرچک
#humanrights #civilrights #iranncorg #IranRegimeChange

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc

مهرانه قاسمی مادر ندا ناجی از بازداشت شدگان تجمع روز کارگر در تهران، در صفحه اینستاگرام خود از بلاتکلیفی و ادامه‌دار شدن بازداشت موقت دخترش نوشت.

«ندا در زندان دچار استخوان درد شده و بیماری آسم آلرژیکش عود کرده و طی تماسی که از زندان گرفته درخواست کرده که چند دارویی را که در درمانگاه زندان اوین موجود نیست را خانواده از بیرون از زندان برای او تهیه کنند. من به شدت نگران حال جسمی و وضعیت نامعلوم دخترم هستم و آزادی بی‌قید و شرط او را از دستگاه قضایی خواهانم.»

ندا ناجی در حالی از ۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر تا امروز در بازداشت است که هنوز دادگاهی برای او برگزار نشده است.

#تجمع_روزکارگر #ندا_ناجی #مرضیه_امیری #سرکوب_فعالان_کارگری
#humanrights #civilrights #iranncorg #IranRegimeChange

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc

مرضیه امیری، ندا ناجی، ساناز الله‌یاری و عسل محمدی در نامه‌ای از زندان اوین خطاب به فعالان و جامعه مدنی نوشتند. این فعالان مدنی و حامیان کارگران در بیدادگاه‌های جمهوری اسلامی به زندان‌های طولانی مدت محکوم شده‌اند.

متن کامل این نامه به شرح زیر است:

«تأمین نان، امروز به بزرگ‌ترین دغدغه‌ی مزدبگیران بدل شده است. تعمیق انبان مفسدان اقتصادی، اختلاس‌گران و طراران اقتصادی از یک سو و تحریم‌های ضدانسانی زورمندانِ اقتصاد جهانی از سوی دیگر سفره‌ی زحمتکشان را بیش از پیش کوچک کرده است. فرودستان جامعه در جدالی نابرابر برای کسب و حفظ کار و همچنین برای دریافت دستمزد معوق، سعی می‌کنند از اندک‌داشته‌هایشان در برابر صاحبان قدرت و ثروت، محافظت کنند. اعتراضات کارگران هفت‌تپه نمونه‌ای از این جدال بود که بر پایه‌ی مطالبات به‌حق کارگران شکل گرفت؛ اعتراضاتی که پژواک خواسته‌های صنفی جامعه و گریز از درد بود. آنها نسبت به وضعیتی معترض بودند که با شدت و ضعف متفاوت، زندگی تمامی مزدبگیران ازجمله ما را به بن‌بست اقتصادی کشانده. ما نیز به‌عنوان بخشی از جامعه که متأثر از این شرایط اقتصادی بودیم خواسته‌های به حق کارگران را خواسته‌های خود می‌دانستیم و از آنها حمایت کردیم.

اما برخوردی که نیروهای امنیتی با بهانه‌ی ضد «امنیت ملی» بودن اعتراضات کارگران، با کارگران و با حامیان کارگران کرد، شدیدتر از حد سابق بود. برخوردی که منجر شد به بازداشت‌های طولانی‌مدت (به عنوان مثال از بازداشت موقت ساناز اللهیاری و امیرحسین محمدی‌فر بیش از هشت ماه می‌گذرد)، تحمل سلول‌های انفرادی حتی بعد از انجام مراحل بازجویی، انتقال خواهرانمان، عاطفه رنگریز و سپیده قلیان، به زندان قرچک (به‌عنوان تنبیه بیشتر یا تبعید)، تعیین وثیقه‌های سنگین دو میلیاردی و اجرایی نکردن آن و دست آخر صدور احکام سنگین.

شعبه‌ی ۲۸ دادگاه انقلاب در یک روند کاملاً ناعادلانه بدون کوچک‌ترین توجهی به دفاعیات ما و وکلایمان، صرفاً با تکیه بر توصیه‌های ضابطین پرونده، احکام سنگین و کم‌سابقه از ده سال و نیم تا هجده سال صادر کرد و در این میان، ندا ناجی، دیگر بازداشتی روز کارگر، منتظر برگزاری دادگاه است و در بلاتکلیفی به سر می‌برد.

زندانی‌شدنمان و این احکام، در یک لحظه هر آن چیزی را در آستانه‌ی فروپاشی قرار داد که برای به دست آوردنش به درازای عمرمان تلاش کرده بودیم؛ عشق‌هایی که به فراق انجامید، تحصیلاتی که ناتمام ماند و سرپناه‌ها و شغل‌هایی که از دست رفت، جسم‌هایی که تحلیل رفت... و بعد رد اشک مادران منتظر عدالت، همراه لحظه‌هایمان شد.
اما آنچه این رنج را دوچندان می‌کند دیدن تبعیض عریانی است که در مواجهه با برخی مفسدان اقتصادی و رانتخواران در نسبت با پرونده‌ی فعالان اجتماعی، کارگری و روزنامه‌نگاران در پیش گرفته شده است؛ تبعیضی که فرد را چنان ناامید از برقراری عدالت می‌سازد که در مقابل عدالتخانه ناگزیر به قمار با جان خود می‌شود.

هرچند تاکنون جز بی‌عدالتی نصیبمان نشده، هرچند در بازداشت‌های «موقت» طولانی به سر می‌بریم، هرچند احتمال اجرای احکام ناعادلانه و سنگین از جان و روانمان می‌کاهد، اما شوق به زندگی، میل به آزادی، و شعف دوباره زیستن در کنار عزیزانمان امیدبخش لحظه‌های ماست؛ چونان خواهران و برادران برابری‌طلبمان که سال‌ها، روزهای تاریک حبس را با همین امید سپری کرده و می‌کنند.

صدای دادخواهی شما از قوه قضاییه، واکنش‌های بسیاری را برانگیخت، ازجمله واکنش رئیس این قوه مبنی بر رسیدگی منصفانه به احکام صادره از شعبه‌ی ۲۸. صدای حق‌خواهی‌تان روزنه‌ای از امید را نه فقط در دل ما بلکه برای تمام کسانی گشود که به ناحق دربندند. تسکین ما، تداوم صدایی است که به دادخواهی از بطن جامعه برخاسته و امیدواریم که شنیدن این صدا از سوی متولیان قضایی منجر به اجرای عدالت انسانی شود.
دلگرمیم به صداقت تلاش‌های شما برای آزادی بی‌قید و شرطمان.

شهریور ۹۸ زندان اوین

ساناز اللهیاری
عسل محمدی
مرضیه امیری
ندا ناجی»

https://ibb.co/V3z2m3V

#تجمع_روز_کارگر #زندان_اوین #مرضیه_امیری #ساناز_الهیاری #عسل_محمدی #ندا_ناجی
#humanrights #civilrights #iranncorg #IranRegimeChange

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc

دیروز بیست‌ و چهارمین جمعه بود که #مرضیه_امیری ، #ندا_ناجی و #عاطفه_رنگریز به دلیل شرکت در تجمع روزجهانی کارگر در بازداشت به سر می‌برند.

مرضیه امیری در دادگاه بدوی به ۱۰سال و نیم زندان و ۱۴۸ ضربه شلاق محکوم شد و پرونده‌اش به دادگاه تجدیدنظر ارسال شده است.

عاطفه رنگریز در دادگاه بدوی به ۱۱سال و نیم زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. و پرونده‌اش به دادگاه تجدیدنظر ارسال شده است.

ندا ناجی بدون آنکه دادگاهی برایش برگزار شده باشد، همچنان بلاتکلیف در بازداشت است.

مقایسه کنید با مرتضوی متهم ردیف اول قتل زهرا کاظمی و قتل در بازداشتگاه کهریزک که آزادانه مشغول گذران زندگی است و یا محمدعلی نجفی اصلاح‌طلب و شهردار سابق تهران که با وجود به قتل رساندن همسرش هنوز مجرم شناخته نشده!!!

به راستی عدالت کجاست؟! چطور می‌توانیم عدالت را در جامعه‌مان برقرار کنیم؟!

#عدالت #قوه_قضائیه #سعید_مرتضوی #محمدعلی_نجفی
#humanrights #civilrights #iranncorg #IranRegimeChange

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc

یادداشت همسر ندا ناجی به مناسبت روز تولد او. ندا ناجی از بازداشت‌شدگان تجمع روز جهانی کارگر روزگذشته در زندان سی ساله شد.

«امروز تولد ۳۰ سالگی توست و صدوهفتادویکمین روز از بازداشت‌ات

و من که باید چیزی بنویسم برای تو برای دلتنگی‌هایم، حالا که نیستی نوشتن برایم سخت‌تر شده، آنوقت‌ها که پیش هم بودیم، هرچه می‌نوشتم را اول به تو نشان می‌دادم، تو باید تشخیص می‌دادی که نوشته‌ام به درد بخور است یا نه، و حالا نیستی و من سعی می‌کنم اصلا به این فکر نکنم که این سطرها می‌توانند چقدر ضعیف باشند.

پاییز ۷ سال پیش بود که برای اولین بار در پارک ایرانشهر همدیگر را دیدیم و من چقدر خوشبخت بودم که آن روز تو را یافتم. از آن روز تنها دوبار از هم جدا بوده‌ایم و بی‌خبر از هم، بار اول همان سال ۹۱ بود و دوهفته‌ای که من بازداشت بودم و اینبار ۱۷۱ روز است که تو در بازداشتی و معلوم نیست این بازداشت لعنتی تا کی قرار است کش بیاید.

آدم‌ها توان عجیبی در عادت کردن دارند، راستش را بخواهی از یک طرف می‌ترسم از اینکه به جای خالی‌ات عادت کنم، می‌ترسم نباشی و من یادم برود که نیستی و از طرفی دیگر ترس از دست دادنت و نبودنت برای سال‌ها مثل خوره به جانم افتاده و هربار تو را به یاد میاورم که از پشت شیشه‌ی کدر سالن ملاقات گفتی برای هفت سال و نیم خودت را آماده کرده‌ای، و انقدر محکم این جمله را گفتی که من مبهوت این‌همه قدرت و ایمانی شدم که در تو بود. و نتوانستم بگویم که چقدر دلم برایت تنگ شده و چقدر به بودنت نیاز دارم.

ندای جانم تو بهترین رفیقم بودی و هستی و میدانم که برمیگردی تا باز باهم سعدی بخوانیم، باز باهم فیلم ببینیم و بعد باهم سوار موتور شویم و برویم بیرون و تو «سرود کارگر» را بخوانی: (چرخ صنعت به گردش فتد از سر انگشت زحمت کشان...) و من فقط کارگر، کارگر، کارگرش را بلد باشم که با تو همراهی کنم

تولدت مبارک رفیق
جمال عاملی»

https://t.me/irannc/25755
#ندا_ناجی #تجمع_روزکارگر #زندانیان_سیاسی #جمال_عاملی
#humanrights #civilrights #iranncorg #IranRegimeChange

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc