.
مارتیک دراوانسیان؛ پدر ارتوپدی فنی از ارامنه ایران

اوایل سال ۱۳۰۰ خورشیدی، پدر «مارتیک» و دو برادرش برای ادامه تحصیل از ایران به فرانسه اعزام شدند. پدر مارتیک ‏در رشته برق تحصیل کرد. چندی بعد، شریک آینده زندگی اش او را راهی «اتیوپی» ساخت. پس از یک آشنایی ‏کوتاه، پیوندشان برقرار شد. نتیجه آن چهار فرزند بود. مارتیک، دومین پسر خانواده، در ۱۳۱۶ در اتیوپی به دنیا آمد. پدر ‏مارتیک از هواداران استقلال این کشور بود. به همین دلیل، پس از حمله «موسولینی» به اتیوپی، با توجه به تابعیت ‏ایرانی وی، به «جیبوتی» که از مستعمرات ایتالیا بود، تبعید شد.‏
.
مارتیک چهارده سال بیشتر نداشت که پدرش در سانحه ای جان خود را از دست داد. دیری نپایید که ‏مادرش نیز در اثر بیماری درگذشت. به دنبال مرگ مادر، عموی خانواده، که در ایران زندگی می کرد؛ فرزندان برادر ‏را به ایران فراخواند و سرپرستی آنان را برعهده گرفت./ ایران وایر

#ارامنه_ایران #مارتیک_دراوانسیان #اقلیتهای_مذهبی #ارامنه #تحریم_انتخابات #نه_به_جمهوری_اسلامی #رای_بی_رای #۴خرداد۱۴۰۰ #25May2021

ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:

▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc

.
دیانا آبکار؛ نویسنده و اولین سفیر زن ارمنی‌تبار ایرانی

«دیانا آبکار» در ۱۷ اکتبر ۱۸۵۹ در یک خانواده ارمنی متولد شد. پدرش «هوُانس آقابِک» از ارمنیان ایران بود که پس از ازدواج با «زمروخت آوِتومیان»، دختری از ارمنیان شیراز برای گسترش فعالیت‌های بازرگانی خود اصفهان را ترک و تجارت خانه خود را در «برمه» تاسیس کرد.

دیانا، که هفتمین و آخرین فرزند خانواده آقابک بود، تحصیلات خود را در مدارس ارمنیان کلکته به پایان رساند و پس از بازگشت به خانه در ۲۹ سالگی با «میکائیل آبکار»، از بازرگانان جلفای اصفهان ازدواج کرد که به کار تجارت ابریشم بین هندوستان و ژاپن اشتغال داشت.

با خاتمه سومین دور جنگ های بریتانیا با برمه، میکائیل آبکار در ۱۸۹۱، به همراه دیانا و دختر چند ماهه شان، «رانگون» را ترک گفتند و در «کوبه» ژاپن مستقر شدند و تجارت خانه جدید خود را به همراه مهمان خانه ای در این شهر بندری تاسیس کردند.

دیانا یک سال پس از اقامت در کوبه نخستین رمان خود را با نام «سوزان» منتشر کرد.

#دیانا_آبکار #ارامنه #مشاهیر_ایرانی #ارامنه_ایران #بایکوت_انتخابات #نه_به_جمهوری_اسلامی #رای_بی_رای #۱۳خرداد۱۴۰۰ #3Jun2021
@irannc

.
آندره آرزومانیان؛ پیانیست ایرانی ارمنی‌تبار

آندره آرزومانیان در سال ۱۳۳۳در تهران به دنیا آمد و فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۵۶با نوازندگی پیانو آغاز کرد. او از جمله در آلبوم پاییز طلایی اثر فریبرز لاچینی و سمفونی ایثار اثر مجید انتظامی پیانو نواخت.

آقای آرزومانیان نوازندگی پیانو را در موسیقی فیلم های فراوانی از جمله از کرخه تا راین، بوی پیراهن یوسف، آخرین پرواز، من ترانه پانزده سال دارم، زن امروز و بی تو هرگز بر عهده داشت.

او همچنین آهنگساز فیلم های تیغ و ابریشم ساخته مسعود کیمیایی، ماهی ساخته کامبوزیا پرتوی، شبیخون، بهترین بابای دنیا، شنگول و منگول و علی و غول جنگل و چند فیلم دیگر بود.

آخرین کار آندره آرزومانیان در این زمینه آهنگسازی برای فیلم نطفه شوم در سال ۱۳۸۷ بود. از جمله تازه ترین آثار او نوازندگی پیانو در چند قطعه‌ آهنگ فولکلور ارمنی بود.

آندره آرزومانیان، نوازنده پیانو و آهنگساز فیلم، صبح سه شنبه ۱۱ خرداد ۱۳۸۹ خورشیدی براثر ابتلا به سرطان مغز استخوان درگذشت.

#آندره_آرزومانیان #مشاهیر_ایرانی #ارامنه_ایران #بایکوت_انتخابات #نه_به_جمهوری_اسلامی #رای_بی_رای #۱۵خرداد۱۴۰۰ #5Jun2021

@irannc