بوق
نوشتاری از محمدرضا بلادی
یکی از ارکان تشکیل دهنده ی گروه سنج و دمام، بوق است . این ساز که دارای اهمیت بسیاری در این مراسم می باشد تنها یک سوراخ در آن تعبیه شده که از همان سو نوازنده در آن می دمد و با تغییر فشار هوا و همین طور لب گذاری متفاوت باعث پیدایش فواصل مختلف صوتی در این ساز می شود .
بوق از جمله سازهایی است که به طور مشخص می توان خاستگاه آن را تعیین نمود .این ساز ، شاخ حیوانی به نام "kudu"است که در آفریقا زندگی میکند .در آنجا به این ساز " kudu Horn " میگویند . در آفریقا نیز این ساز را به همان شیوه ی بوشهر می نوازند . علاوه بر آفریقا، این ساز در بین یهودیان نیز به عنوان سازی مقدس در جهت اجرای آیین های دینی یهود کاربرد دارد که به آن " شوفار " می گویند . گفتنی است دهنی یا ورودی هوای در ساز شوفار متفاوت از آنچیزی است که در بوشهر و یا آفریقا دیده میشود.
در هندوستان نیز سازی بادی وجود دارد که در مراسمی به نام" پنچاوادیام" به اجرا در می آید و به آن "کومبو" می گویند . در نگاه اول شاید ظاهر "کومبو" با "بوق" و یا" کودو " شباهت کمتری داشته باشد ولی از این نظر که " کومبو" نیز همچون "بوق "در مراسمی مذهبی به کار می رود و با سازهایی شبیه به دمام و سنج همنوازی می کند ، در این نوشتار مورد توجه قرار گرفته است.
پ.ن : برای کسب اطلاعات تکمیلی از دیدگاه مردم شناسی به مقاله "بوق ، شوفار ، صوراسرافیل ، سورای جمشید " در همین صفحه مراجعه فرمائید.
#بوشهر #موسیقی #موسیقی_ملل #ایران #خلیج_فارس #فرهنگ #بلادی #آفریقا #هند #بوق