This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
.
نقش رسانههای خارج از کشور برای ایجاد همبستگی و یا جلوگیری از ایجاد همبستگی بین مردم ایران چیست؟ پاسخ عبدالستار دوشوکی کنشگر سیاسی و از امضاکنندگان پیماننامه همآوا به این پرسش را بشنوید.
.
برای پیوستن به پیمان نامه همآوا به لینک زیر مراجعه و امضای خود را اضافه کنید:
iranhamava.org
.
#عبدالستار_دوشوکی #دموکراسی #همبستگی_ملی #همآوا
#Coalition_of_Committed
@iranhamava
نقش رسانههای خارج از کشور برای ایجاد همبستگی و یا جلوگیری از ایجاد همبستگی بین مردم ایران چیست؟ پاسخ عبدالستار دوشوکی کنشگر سیاسی و از امضاکنندگان پیماننامه همآوا به این پرسش را بشنوید.
.
برای پیوستن به پیمان نامه همآوا به لینک زیر مراجعه و امضای خود را اضافه کنید:
iranhamava.org
.
#عبدالستار_دوشوکی #دموکراسی #همبستگی_ملی #همآوا
#Coalition_of_Committed
@iranhamava
.
سخنی با علمای اهل سنت بلوچستان که برای حوادث آمریکا اشک میریزند
.
یادداشتی از #عبدالستار_دوشوکی، کنشگر سیاسی، رییس مرکز مطالعات بلوچستان و از امضاکنندگان پیمان نامه #همآوا و فراخوان همبستگی ملی برای دموکراسی در ایران
.
قبل از هر چیز اجازه بدهید مراتب تاثر و تسلیت خویش را در مورد درگذشت برخی از علمای سیستانوبلوچستان که ظاهرا تعدادی از آنها به دلیل عدم رعایت بهداشت و فاصلهگذاری اجتماعی در مورد ویروس کرونا در طی روزهای گذشته جان دادهاند، ابراز کنم.
.
امروز در بسیاری از سایتها آمده است که شماری از علمای اهل سنت سیستانوبلوچستان ازجمله «مولوی عنایتالله رسولیزاده»، امامجمعه اهل سنت سرباز، «مولوی بلال مقدسیان»، امامجمعه اهل سنت اسفند شهرستان دلگان، «مولوی مجیبالرحمن رئیسی»، امامجمعه اهل سنت شهر جالق، «مولوی دوستمحمد درواخ»، امامجمعه اهل سنت شهر کهک زهک، با بیان اینکه هفته حقوق بشر آمریکایی فرصتی مغتنم برای بازگویی جنایتهای آمریکای تروریستپرور علیه ملت ایران است، به تبعیت از مسئولین نظام، سردمداران آمریکا را گروهی خودخواه، خونریز و صفاک لقب دادهاند که بویی از انسانیت نبردهاند و همسو با نظام جمهوری اسلامی برای «جورج فلوید»، شهروند سیاهپوست آمریکایی اشک تمساح ریختهاند. این در حالی است که در طی روزهای گذشته بیدادگاههای رژیم جمهوری اسلامی برای معترضین آبان سال گذشته حکم اعدام صادر کردهاند.
.
فاصله بسیار از این شهرها ازجمله جالق تا مرز پاکستان شش کیلومتر بیشتر نیست؟ از این عالمان دین باید پرسید شما چطور صدای سیاهپوستان را در آمریکا میشنوید اما صدای ضجه و فریاد زنان و کودکان و دانشجویان بلوچ را که طی هفته اخیر توسط ارتش خونریز پاکستان و سازمان مخوف اطلاعاتی آن یعنی آیاسآی به خاک و خون کشیده شدهاند، نمیشنوید؟ اگرچه بسیاری از شماها در مدارس دینی پاکستان آموزش دیدهاید، مدارسی که با بودجه سلفیها و مذهبیون افراطی اداره و توسط ارتش پاکستان حمایت میشوند؛ اما بااینحال نباید چشمهای خود را بر روی ظلم و ستم بیحد علیه برادران و خواهران بلوچ خود در آنسوی مرز ببندید. اگرچه سکوت شما در مقابل ظلم و ستم جمهوری اسلامی علیه بلوچها و اهل سنت در ایران نیز قابل توجیه نیست.
.
در آنسوی مرز، هزاران هزار بلوچ ناپدید و زندانی شدهاند و اجساد مثلهشده بسیاری از آنها پیدا شده است. در روزهای اخیر زنان و دختران بلوچ که به دستگیری غیرقانونی و ناپدید شدن همسران یا پدران و یا برادران و خواهران و فرزندان خود به روش مسالمتآمیز اعتراض کردهاند، توسط نیروهای بیدادگر و ظالم پاکستانی با هتک حرمت و بیرحمی و شقاوت تمام سرکوب شدهاند و شما ای علمای بلوچستان صدای ضجه و نالههای زنان بلوچ در همسایگی خویش را نشنیدید یا نمیخواهید بشنوید؛ اما صدای یک سیاهپوست آمریکایی را در آنسوی دنیا بهوضوح میشنوید. صدای روهینگاهای میانمار (برمه) را میشنوید. صدای فلسطینیها و یا کشمیریهایی که زندگی صد برابر بهتر از بلوچها را دارند میشنوید و وکیل مدافع آنها میشوید و برای آنها اشک میریزید؛ اما صدای شکستن پهلوی زنان بلوچ توسط نیروهای امنیتی خبیث پاکستان را نمیشنوید؟ چرا این شاخک گزینشی انساندوستی و اسلامی شما برای بیگانگان سرزمینهای دور اینقدر حساس و لطیف است؛ اما برای خودیها و برادران و خواهران بلوچ اهل سنت خودتان در آنسوی مرز کاملا بیتفاوت یا کر و کور است.
.
شوربختانه در استان سیستانوبلوچستان و حتی در خارج از کشور هیچکس را نهتنها یارای انتقاد از برخی علمای مذهبی نیست، بلکه اجازه سوال و پرسش هم وجود ندارد. وگرنه بعضی از سگهای هار سلفی در شبکههای تلویزیونی تکفیری که طرفدار پاکستان و محتاج مدارس مذهبی و افراطی آن هستند، بلافاصله به بهانه دفاع از دین به منتقد و یا پرسشگر حمله میکنند؛ چراکه حامیان ارتش پاکستان تمامی امکانات را در ید تبلیغاتی آنها قرار دادهاند. همین شبکههای تکفیری منحوس شبانهروز علیه جمهوری اسلامی بهدرستی تبلیغ و افشاگری میکنند و خود را مدافع تمامعیار بلوچها نشان میدهند؛ اما در مقابل جنایات ارتش پاکستان علیه زنان و کودکان بلوچ سکوت کردهاند.
.
به باور نگارنده بسیاری از علمای اهل سنت بلوچستان علمای درباری نیستند و برخی از آنها درد و غم مردم را هم دارند. لذا قابلاحترام هستند و حساب آنها را باید از «ملاهای درباری» کاملا جدا کرد. ولی زمان آن فرارسیده است که این دسته از علمای مردمی و دردمند بلوچ که مورد احترام مردم هم هستند، صدای اعتراض خود را علیه ظلم و ستم حکومت و ارتش پاکستان علیه بلوچها به گوش جهانیان برسانند؛ زیرا براساس آیات و روایات، سکوت در مقابل ظلم مصداق عینی گناه و مشارکت غیرمستقیم با ظالمان است.
https://iranwire.com/fa/blogs/215/39111
سخنی با علمای اهل سنت بلوچستان که برای حوادث آمریکا اشک میریزند
.
یادداشتی از #عبدالستار_دوشوکی، کنشگر سیاسی، رییس مرکز مطالعات بلوچستان و از امضاکنندگان پیمان نامه #همآوا و فراخوان همبستگی ملی برای دموکراسی در ایران
.
قبل از هر چیز اجازه بدهید مراتب تاثر و تسلیت خویش را در مورد درگذشت برخی از علمای سیستانوبلوچستان که ظاهرا تعدادی از آنها به دلیل عدم رعایت بهداشت و فاصلهگذاری اجتماعی در مورد ویروس کرونا در طی روزهای گذشته جان دادهاند، ابراز کنم.
.
امروز در بسیاری از سایتها آمده است که شماری از علمای اهل سنت سیستانوبلوچستان ازجمله «مولوی عنایتالله رسولیزاده»، امامجمعه اهل سنت سرباز، «مولوی بلال مقدسیان»، امامجمعه اهل سنت اسفند شهرستان دلگان، «مولوی مجیبالرحمن رئیسی»، امامجمعه اهل سنت شهر جالق، «مولوی دوستمحمد درواخ»، امامجمعه اهل سنت شهر کهک زهک، با بیان اینکه هفته حقوق بشر آمریکایی فرصتی مغتنم برای بازگویی جنایتهای آمریکای تروریستپرور علیه ملت ایران است، به تبعیت از مسئولین نظام، سردمداران آمریکا را گروهی خودخواه، خونریز و صفاک لقب دادهاند که بویی از انسانیت نبردهاند و همسو با نظام جمهوری اسلامی برای «جورج فلوید»، شهروند سیاهپوست آمریکایی اشک تمساح ریختهاند. این در حالی است که در طی روزهای گذشته بیدادگاههای رژیم جمهوری اسلامی برای معترضین آبان سال گذشته حکم اعدام صادر کردهاند.
.
فاصله بسیار از این شهرها ازجمله جالق تا مرز پاکستان شش کیلومتر بیشتر نیست؟ از این عالمان دین باید پرسید شما چطور صدای سیاهپوستان را در آمریکا میشنوید اما صدای ضجه و فریاد زنان و کودکان و دانشجویان بلوچ را که طی هفته اخیر توسط ارتش خونریز پاکستان و سازمان مخوف اطلاعاتی آن یعنی آیاسآی به خاک و خون کشیده شدهاند، نمیشنوید؟ اگرچه بسیاری از شماها در مدارس دینی پاکستان آموزش دیدهاید، مدارسی که با بودجه سلفیها و مذهبیون افراطی اداره و توسط ارتش پاکستان حمایت میشوند؛ اما بااینحال نباید چشمهای خود را بر روی ظلم و ستم بیحد علیه برادران و خواهران بلوچ خود در آنسوی مرز ببندید. اگرچه سکوت شما در مقابل ظلم و ستم جمهوری اسلامی علیه بلوچها و اهل سنت در ایران نیز قابل توجیه نیست.
.
در آنسوی مرز، هزاران هزار بلوچ ناپدید و زندانی شدهاند و اجساد مثلهشده بسیاری از آنها پیدا شده است. در روزهای اخیر زنان و دختران بلوچ که به دستگیری غیرقانونی و ناپدید شدن همسران یا پدران و یا برادران و خواهران و فرزندان خود به روش مسالمتآمیز اعتراض کردهاند، توسط نیروهای بیدادگر و ظالم پاکستانی با هتک حرمت و بیرحمی و شقاوت تمام سرکوب شدهاند و شما ای علمای بلوچستان صدای ضجه و نالههای زنان بلوچ در همسایگی خویش را نشنیدید یا نمیخواهید بشنوید؛ اما صدای یک سیاهپوست آمریکایی را در آنسوی دنیا بهوضوح میشنوید. صدای روهینگاهای میانمار (برمه) را میشنوید. صدای فلسطینیها و یا کشمیریهایی که زندگی صد برابر بهتر از بلوچها را دارند میشنوید و وکیل مدافع آنها میشوید و برای آنها اشک میریزید؛ اما صدای شکستن پهلوی زنان بلوچ توسط نیروهای امنیتی خبیث پاکستان را نمیشنوید؟ چرا این شاخک گزینشی انساندوستی و اسلامی شما برای بیگانگان سرزمینهای دور اینقدر حساس و لطیف است؛ اما برای خودیها و برادران و خواهران بلوچ اهل سنت خودتان در آنسوی مرز کاملا بیتفاوت یا کر و کور است.
.
شوربختانه در استان سیستانوبلوچستان و حتی در خارج از کشور هیچکس را نهتنها یارای انتقاد از برخی علمای مذهبی نیست، بلکه اجازه سوال و پرسش هم وجود ندارد. وگرنه بعضی از سگهای هار سلفی در شبکههای تلویزیونی تکفیری که طرفدار پاکستان و محتاج مدارس مذهبی و افراطی آن هستند، بلافاصله به بهانه دفاع از دین به منتقد و یا پرسشگر حمله میکنند؛ چراکه حامیان ارتش پاکستان تمامی امکانات را در ید تبلیغاتی آنها قرار دادهاند. همین شبکههای تکفیری منحوس شبانهروز علیه جمهوری اسلامی بهدرستی تبلیغ و افشاگری میکنند و خود را مدافع تمامعیار بلوچها نشان میدهند؛ اما در مقابل جنایات ارتش پاکستان علیه زنان و کودکان بلوچ سکوت کردهاند.
.
به باور نگارنده بسیاری از علمای اهل سنت بلوچستان علمای درباری نیستند و برخی از آنها درد و غم مردم را هم دارند. لذا قابلاحترام هستند و حساب آنها را باید از «ملاهای درباری» کاملا جدا کرد. ولی زمان آن فرارسیده است که این دسته از علمای مردمی و دردمند بلوچ که مورد احترام مردم هم هستند، صدای اعتراض خود را علیه ظلم و ستم حکومت و ارتش پاکستان علیه بلوچها به گوش جهانیان برسانند؛ زیرا براساس آیات و روایات، سکوت در مقابل ظلم مصداق عینی گناه و مشارکت غیرمستقیم با ظالمان است.
https://iranwire.com/fa/blogs/215/39111
IranWire | خانه
سخنی با علمای اهل سنت بلوچستان که برای حوادث آمریکا اشک میریزند
.
چابهار ما نه شهر مرمر و عاج بود، نه شهر درد و رنج
.
۱۵ هزار روز پیش زادگاه من، «چابهار» نه شهر پروژهها بود و نه شهر افسانهها و نه لقب پر طمطراق «تنها بندر اقیانوسی کشور» را یدک میکشید. شهر کوچکی بود با آدمهای بزرگ. بر عکس این روزها که شهر بزرگی است مملو از آدمهای کوچک. همه نوع آدمهای کوچک؛ از قاچاقچیان مواد مخدر در روستاها گرفته تا کلان دزدها از کلانشهرهای دور و نزدیک.
.
به جز مشتی خاطرات ریز و درشت و تظاهراتی که علیه حکومت نوپای جمهوری اسلامی در شهر به راه میانداختیم، چیزی از شهر ما نمانده است. شهر ما نه شهر مرمر و عاج بود و نه شهر درد و رنج، آن گونه که امروز برای آن آدمهای بزرگِ قدیمی است؛ آدمهایی که تگرگ مرگ حکومت دزدسالار جمهوری اسلامی آنها را به کپرهای پلاسیده حاشیه شهر رانده است و دزدان و دروغگویان حرفهای همانند قصابان ساطور به دست بر گذرگاهها و کاخهای بندرگاها مستقر شدهاند.
.
دیگر از خاطرات دوران کودکی و نوجوانی و تظاهرات ضدحکومتی خبری نیست. همه چیز تغییر کرده است. حتی درختان کُنار، چنار، چیچگ و جم، بیدام و کَرَگ با یادوارههای ایام نوجوانی همانند ۱۵ هزار روز ماضی مدفون شدهاند. ماهیگیران حاشیهنشین شدهاند و ماهیگیری به «کشور برادر» چین به صورت تمام عیار و آزگار واگذار شده است. از قِبَل آن هم آقازادههای مرکزنشین و مشتی حقیر ریزهخوار لاوهگر آشمال بلوچ در نظام دزدپرور ستمگر امرار معاش میکنند و در این رقابت کریه دنائت و دزدی، با دغلکاری و نیرنگبازی شریک دزد شدهاند. اما با مکاری و حیلهگری، خود را رفیق قافله معرفی میکنند و شعارها و ادعاهای گندهتر از خودشان به خورد عوامالناس میدهند.
ادامه یادداشت عبدالستار دوشوکی از امضاکنندگان پیماننامه همآوا را اینجا بخوانید
.
برای پیوستن به پیمان نامه همآوا به لینک زیر مراجعه و امضای خود را اضافه کنید:
iranhamava.org
#چابهار #عبدالستار_دوشوکی #دموکراسی #همبستگی_ملی #همآوا
#Coalition_of_Committed
@iranhamava
چابهار ما نه شهر مرمر و عاج بود، نه شهر درد و رنج
.
۱۵ هزار روز پیش زادگاه من، «چابهار» نه شهر پروژهها بود و نه شهر افسانهها و نه لقب پر طمطراق «تنها بندر اقیانوسی کشور» را یدک میکشید. شهر کوچکی بود با آدمهای بزرگ. بر عکس این روزها که شهر بزرگی است مملو از آدمهای کوچک. همه نوع آدمهای کوچک؛ از قاچاقچیان مواد مخدر در روستاها گرفته تا کلان دزدها از کلانشهرهای دور و نزدیک.
.
به جز مشتی خاطرات ریز و درشت و تظاهراتی که علیه حکومت نوپای جمهوری اسلامی در شهر به راه میانداختیم، چیزی از شهر ما نمانده است. شهر ما نه شهر مرمر و عاج بود و نه شهر درد و رنج، آن گونه که امروز برای آن آدمهای بزرگِ قدیمی است؛ آدمهایی که تگرگ مرگ حکومت دزدسالار جمهوری اسلامی آنها را به کپرهای پلاسیده حاشیه شهر رانده است و دزدان و دروغگویان حرفهای همانند قصابان ساطور به دست بر گذرگاهها و کاخهای بندرگاها مستقر شدهاند.
.
دیگر از خاطرات دوران کودکی و نوجوانی و تظاهرات ضدحکومتی خبری نیست. همه چیز تغییر کرده است. حتی درختان کُنار، چنار، چیچگ و جم، بیدام و کَرَگ با یادوارههای ایام نوجوانی همانند ۱۵ هزار روز ماضی مدفون شدهاند. ماهیگیران حاشیهنشین شدهاند و ماهیگیری به «کشور برادر» چین به صورت تمام عیار و آزگار واگذار شده است. از قِبَل آن هم آقازادههای مرکزنشین و مشتی حقیر ریزهخوار لاوهگر آشمال بلوچ در نظام دزدپرور ستمگر امرار معاش میکنند و در این رقابت کریه دنائت و دزدی، با دغلکاری و نیرنگبازی شریک دزد شدهاند. اما با مکاری و حیلهگری، خود را رفیق قافله معرفی میکنند و شعارها و ادعاهای گندهتر از خودشان به خورد عوامالناس میدهند.
ادامه یادداشت عبدالستار دوشوکی از امضاکنندگان پیماننامه همآوا را اینجا بخوانید
.
برای پیوستن به پیمان نامه همآوا به لینک زیر مراجعه و امضای خود را اضافه کنید:
iranhamava.org
#چابهار #عبدالستار_دوشوکی #دموکراسی #همبستگی_ملی #همآوا
#Coalition_of_Committed
@iranhamava
IranWire | خانه
چابهار ما نه شهر مرمر و عاج بود، نه شهر درد و رنج
عبدالستار دوشوکی ۱۵ هزار روز پیش زادگاه من، «چابهار» نه شهر پروژهها بود و نه شهر افسانهها و نه لقب پر طمطراق «تنها بندر اقیانوسی کشور» را یدک میکشید. شهر کوچکی بود با آدمهای بزرگ. بر عکس این روزها که شهر بزرگی است مملو از آدمهای کوچک. همه نوع آدمهای…