مادر جاویدنام مریم آروین با انتشار این ویدیو نوشت: «این صدا، این نگاه، سرشار از شوق به زندگی است.
در دل بیابان سنگ‌های زیبای کویر را جمع می‌کند و با ذوق به همراهش نشان می‌دهد. نگاهش به زندگی زیبا نبود؟ توجه و خوشحالی نسبت به جزئی ترین زیبایی های پیرامون ،نگرشی آسمانی می‌خواست که مریم داشت.این نگاه توسط گرگ‌های بیابان ربوده شد.»
#مریم_آروین ، وکیل دادگستری که در کنار معترضی ۱۶ ساله ایستاد و در صحن دادگاه، بر دستانش دستبند زدند و زندانی‌اش کردند و پس از مدتی به طور مشکوکی کشته شد.
دکتر مریم آروین، وکیل دادگستری در سیرجان بود، وکیلی که در کنار معترضان ایستاد و در جریان خیزش سراسری، وقتی برای دفاع از پرونده یکی از متهمان به دادسرا رفته بود، قاضی پرونده که معاون دادستان هم بود به مریم آروین گفت: «نمی‌توانی وکالت معترضان را قبول کنی چون خودت متهم هستی.»
یک منبع آگاه گفته بود: «قاضی فیلم‌های مریم را در اعتراضات را دیده بود. سوم آذر از اطلاعات با مریم تماس گرفتند که برای پاسخ به چند سوال به اداره اطلاعات بیا، مریم ۵ آذر ۱۴۰۱، به دادسرا رفت، پدر و مادر و همسرش هم با او رفتند، مریم را با ضرب و شتم و دست‌بند بردند، روز بعد مادر مریم را که برای پی‌گیری کارهای مریم رفته‌بود را نیز بازداشت کردند و او را به زندان «کهن‌شهر» سیرجان بردند.»
به گفته این منبع آگاه: «مادر مریم وارد زندان که می‌شود، مریم را نیمه‌بیهوش روی تخت دید، و او در عرض سه هفته، هفت کیلو وزن کم کرده بود. مریم گفته بود که در زندان به طور مرتب آبمیوه می‌دادند که احتمالا دارو در آن بوده است.»
مریم و مادرش ۲۱ روز در زندان بودند، صفحه منتسب به مریم در اینستاگرام با انتشار تصویری از مانتوی کار مریم نوشت: «این یک مانتوی معمولی نیست، مانتویی که ماموران اطلاعات برای اثبات فیلم مخبران که در اعتراضات از مریم گرفته بودند، وقتی دنبال مانتو بودند مامور زنی به نام زهرا علیزاده که خانه را می‌گشت، بعد از گشتن دو کمد مانتو، وقتی مانتو را می‌یابد، داد زد: «یافتم.»
مریم روز ۱۷ بهمن ۱۴۰۱، وقتی برای رفتن به عروسی دوستانش آماده می‌شد؛ به کما رفت و در روز ۱۸ بهمن کبد و ریه‌اش از کار افتاد و جان سپرد.
#سرکوب_فراگیر #دادخواهی
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

ماموران حکومتی در جریان تجمع اعتراضی مردم رشت در روز ۹ مهر ۱۴۰۱ مقابل دانشگاه علوم پایه این شهر، به چشم‌های عسل جزیده شلیک کردند.
بر اثر این شلیک‌ها، چشم چپ این نوجوان که آن زمان دانش‌آموز مدرسه‌ای بود، تخلیه می‌‌شود و چشم راست او نیز چند بار تحت عمل جراحی قرار می‌گیرد و یکی از گلوله‌ها از جمجه‌اش خارج می‌شود.
#عسل_جزیده درباره وضعیت بینایی چشم راست خود در اینستاگرامش نوشت: این اواخر به‌خاطر آب مروارید و دو ساچمه‌ای که به خاطر ریسک جراحی هنوز در چشمم است، بینایی‌ام کمتر شده و دکتر گفته است احتمال نابینایی یک چشمم می‌رود.
میترا طاهرنژاد، مادر عسل جزیده که خود او هم هدف اصابت گلوله‌های ساچمه‌ای قرار گرفته نوشته بود: «به سمت دخترم می‌رفتم که دیدم ساچمه‌ها به‌صورتش پاشید، دندان جلویش شکست و چشمان و صورت و سرش پر از ساچمه شد.»
#چشم_برای_آزادی #شلیک_به_چشم_معترضان #سرکوب_فراگیر
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

بهاره للهی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس در زندان به قتل رسیده و مخفیانه در آرامستان بهشت سکینه کرج به خاک سپرده شده است.
#بهاره_للهی ، که در جریان اعتراضات مردمی ۱۴۰۱ ایران هم به مدت ده روز بازداشت شده بود، در اسفند ماه ۱۴۰۲ مجددا توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد.
این هنرمند در بازداشتگاه کشته شده و بدون اطلاع خانواده‌اش در آرامستان بهشت سکینه کرج به خاک سپرده شد و سپس به خانواده‌اش اطلاع داده شده است.
هنوز از علت و نحوه بازداشت و قتل این فیلمساز اطلاعات دقیقی در دست نیست.
خانواده بهاره للهی از اسفند ۱۴۰۲ از او بی‌خبر بودند، تا اینکه در روزهای گذشته به آن‌ها خبر درگذشت فرزندشان را دادند.
«اطلاعات دریافتی از اقوام خانم للهی، با پرس‌وجو از منابعی دیگر در شهر آمل تایید شده است. همه منابع از فشار زیاد بر خانواده و ترساندن آن‌ها از اطلاع‌رسانی سخن می‌گویند.»
بهاره للهی، فیلمساز ۴۰ ساله‌ای بود که در سابقه فعالیتش داوری جشنواره فیلم کوتاه و جشنواره سینمای جوان را در کارنامه دارد.
او کارشناسی کارگردانی سینما از دانشگاه سوره و کارشناسی‌ارشد ادبیات نمایشی از دانشگاه تربیت‌مدرس، مدرس انجمن سینمای جوانان ایران و، مدرس هنرستان سینمایی سوره بود.
لحظه رقصیدن فرفره‌ها، به روایت یک رؤیا، گفته بودم سیزده نحسه و پژواک‌هایی در اتاق صدا… از جمله فیلم‌های این هنرمند هستند.
#قتل_زنان #سرکوب_فراگیر
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing