♨️گرامی‌داشت نیرومندی ایده‌ها: ادای احترام به مورای بوکچین
به مناسبت صدمین سال تولد مورای بوکچین، دخترش “دبی” بهمراه تعدادی از دانشجویان و همسفران سابق یاد پدر را گرامی داشته و اندیشه های انقلابی اش را به دیگران خاطر نشان می‌سازد
🔻پدرم سالها قبل از مرگ کتابی را نوشت به نام "انقلاب سوم".
در این کتاب او لحظات انقلابی دگرگونه‌ای را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.
شروع آن با قیام اواخر قرون وسطی و جنگ‌های دهقانان آلمان در قرن شانزدهم بود. چهار جلد بعدی آن، با جنگ داخلی اسپانیا، پایان یافت.
پژوهش در جنبش‌های مردمی آن دوره، به وی آرامش می‌بخشید. زیرا این نوشته‌ها او را به زمانی برمی‌گرداند که آرمان‌های انقلابی، زندگی روزمره را دگرگون، شور و شعف را در آنان تقویت کرده و بدین سان آنان را به حرکت وا می‌داشت. و از دل آن، زمزمه‌های آرمان شهری بر لبان مردم عادی نقش می‌بست.
🔻این امر امید به نسل جوان را در دل او زنده می‌کرد. او بر این باور بود که نسل جدید قادر خواهد بود پرچم مبارزات، برای یک جامعه‌ی بهتر را در دستان خود برافراشته نگاه دارد. پرچمی که در دهه‌های قبل از مرگش توسط چپ سنتی منفعل، جلوه خود را از دست داده بود.
💥او ایمان داشت که ایده‌هائی نوپا، در مقابل اقتدارگرایی و تخریب هولناک اکولوژیکی برخاسته و با مبارزات خویش دنیائی دیگرگونه خواهد ساخت.
در بسیاری از زمینه‌ها، مورای بوکچین از زمان خود جلوتر بود.
وی در مقاله ای با نام "آرزو و نیاز" نوشت:
🔻"یک ایده خوب می‌تواند از دست آفریننده آن به پیرامون و گستره‌های دیگر انتقال یافته و دیالکتیک خودش را دنبال کند."
بدین مفهوم که ایده‌ها توانایی نامحدودی دارند. و نهال یک ایده، می‌تواند فراتر از آنچه که متفکر اصلی انتظار داشته، گسترش یابد و در سرتاسر کره زمین در اندیشهٔ انسان‌ها تبلور یابد و در نهایت به شالوده ی فکری نسلی نو، برای دگرگونی بدل شود.
🔻شادی بیکرانی برای مورای بوکچین می‌بود اگر می‌دانست، صد سال پس از تولدش و ۱۵ سال پس از مرگش، امیدی که به آینده داشت، در زمینه‌های بسیاری به تحقق پیوسته.
«آرمان و اندیشه‌های وی» حتی در اوج آشفتگی‌های جهانی و تهدید فزاینده‌ای که به لحاظ زیست محیطی بر کره زمین روا می‌رود، مورد توجه قرار گرفته و بعنوان الگویی برای آنانی که به دنبال نجات انسان‌ها و زمین هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
همه آنانی که امروز یاد وی را گرامی می‌دارند، باورمند به آرمان‌هایش هستند. از شهروندان بی‌باک گرفته تا اکتیویست های مدافع گلوبالیزم.
آنها ایده‌های او را سر منشأ قرار داده و سپس متناسب با زمینه‌های اجتماعی خویش، شیوه‌های سیاسی نوین و رهایی بخشی را می‌آفرینند.
💥در اینجا لازم است به طور ویژه، به پروژه کردهای روژاوا «کنفدرالیسم دموکراتیک» اشاره کرده و آن را مد نظر قرار داد. این پروژه نهالی نوپا در دل آن سرزمین زیباست. نهالی در پیوند با فمینیسم که منجر به حق تعیین سرنوشت این بخش از انسان‌های پیشرو، در آن منطقه‌ی جغرافیائی شده است.
🔻حال اشاره‌ای به ایده‌ی «Decentralisation» یا «عدم تمرکز» و دلایل عدم تمرکز که «موتا» بارها در سخنرانی‌های خود بدان پرداخته است و نیز در مرامنامه حزب براندازان/ایرانارشیست، بر آن تأکید شده است، داشته باشیم.
هدف اصلی تمرکززدایی پیشرفت و بهبود ارائه خدمات، توسط بخش عمومی و ارتقا کیفیت زندگی و فرهنگی مردم در مناطق مختلف یک کشور است.
“عدم تمرکز” آزادی بیشتری را به لایه‌های پایین تر جامعه اهدا می‌کند. در این راستا فرودستان هر جامعه‌ای قادر خواهند بود، پروسه‌ی تغییر را به روشی که برای شهر و یا روستای محل سکونت شان مناسب است برنامه‌ریزی کنند. در بستر چنین برنامه‌ریزی خردمندانه‌ای‌ست که، بهره وری افزایش می‌یابد، درآمد بیشتری حاصل می‌شود و این خود به تنهائی باعث شکوفائی و پیشرفت در زمینه‌های آموزش و پرورش، فرهنگی و سیاسی می‌شود.
🔻در پایان یادآوری کنیم از خدمات چهره‌هائی موفق چون «دیوید گرابر، آنارشیست و پروفسور مردم شناسی، به همراهی ژانت بیل، نویسنده، پارتنر و یاور مورای بوکچین و همچنین دبی، دختر مورای بوکچین» در طول سفرهای مکررشان به روژاوا، نقش بزرگی که نه تنها در پیروزی انقلاب روژاوا ایفا کردند بلکه همچنان در رساندن صدای آزادی خواهی زنان و مردان کرد و حامیان‌شان، به دیگر مبارزین سرتاسر کره‌ی زمین!
“ترجمه و مطالب تکمیلی توسط یکی از زنان برانداز”
@Iranarchismnews
#مردم_مسلح_شوید
#سال۱۴۰۰سال_پایان_اسلام
#موتا_سخنگوی_براندازان
#مورای_بوکچین
#انقلاب_روژاوا
#Murray_Bookchin
#Roar
#RojavaRevolution
#DavidGraeber
#Janet_Biehl
https://roarmag.org/essays/murray-bookchin-100-birthday/
https://www.anarchistagency.com/critical-voices/roar-collective-celebrating-the-power-of-ideas-a-tribute-to-murray-bookchin/
https://youtu.be/YhS9ejhtOso
به مناسبت صدمین سال تولد مورای بوکچین، دخترش “دبی” بهمراه تعدادی از دانشجویان و همسفران سابق یاد پدر را گرامی داشته و اندیشه های انقلابی اش را به دیگران خاطر نشان می‌سازد
🔻پدرم سالها قبل از مرگ کتابی را نوشت به نام "انقلاب سوم".
در این کتاب او لحظات انقلابی دگرگونه‌ای را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.
شروع آن با قیام اواخر قرون وسطی و جنگ‌های دهقانان آلمان در قرن شانزدهم بود. چهار جلد بعدی آن، با جنگ داخلی اسپانیا، پایان یافت.
پژوهش در جنبش‌های مردمی آن دوره، به وی آرامش می‌بخشید. زیرا این نوشته‌ها او را به زمانی برمی‌گرداند که آرمان‌های انقلابی، زندگی روزمره را دگرگون، شور و شعف را در آنان تقویت کرده و بدین سان آنان را به حرکت وا می‌داشت. و از دل آن، زمزمه‌های آرمان شهری بر لبان مردم عادی نقش می‌بست.
🔻این امر امید به نسل جوان را در دل او زنده می‌کرد. او بر این باور بود که نسل جدید قادر خواهد بود پرچم مبارزات، برای یک جامعه‌ی بهتر را در دستان خود برافراشته نگاه دارد. پرچمی که در دهه‌های قبل از مرگش توسط چپ سنتی منفعل، جلوه خود را از دست داده بود.
💥او ایمان داشت که ایده‌هائی نوپا، در مقابل اقتدارگرایی و تخریب هولناک اکولوژیکی برخاسته و با مبارزات خویش دنیائی دیگرگونه خواهد ساخت.
در بسیاری از زمینه‌ها، مورای بوکچین از زمان خود جلوتر بود.
وی در مقاله ای با نام "آرزو و نیاز" نوشت:
🔻"یک ایده خوب می‌تواند از دست آفریننده آن به پیرامون و گستره‌های دیگر انتقال یافته و دیالکتیک خودش را دنبال کند."
بدین مفهوم که ایده‌ها توانایی نامحدودی دارند. و نهال یک ایده، می‌تواند فراتر از آنچه که متفکر اصلی انتظار داشته، گسترش یابد و در سرتاسر کره زمین در اندیشهٔ انسان‌ها تبلور یابد و در نهایت به شالوده ی فکری نسلی نو، برای دگرگونی بدل شود.
🔻شادی بیکرانی برای مورای بوکچین می‌بود اگر می‌دانست، صد سال پس از تولدش و ۱۵ سال پس از مرگش، امیدی که به آینده داشت، در زمینه‌های بسیاری به تحقق پیوسته.
«آرمان و اندیشه‌های وی» حتی در اوج آشفتگی‌های جهانی و تهدید فزاینده‌ای که به لحاظ زیست محیطی بر کره زمین روا می‌رود، مورد توجه قرار گرفته و بعنوان الگویی برای آنانی که به دنبال نجات انسان‌ها و زمین هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
همه آنانی که امروز یاد وی را گرامی می‌دارند، باورمند به آرمان‌هایش هستند. از شهروندان بی‌باک گرفته تا اکتیویست های مدافع گلوبالیزم.
آنها ایده‌های او را سر منشأ قرار داده و سپس متناسب با زمینه‌های اجتماعی خویش، شیوه‌های سیاسی نوین و رهایی بخشی را می‌آفرینند.
💥در اینجا لازم است به طور ویژه، به پروژه کردهای روژاوا «کنفدرالیسم دموکراتیک» اشاره کرده و آن را مد نظر قرار داد. این پروژه نهالی نوپا در دل آن سرزمین زیباست. نهالی در پیوند با فمینیسم که منجر به حق تعیین سرنوشت این بخش از انسان‌های پیشرو، در آن منطقه‌ی جغرافیائی شده است.
🔻حال اشاره‌ای به ایده‌ی «Decentralisation» یا «عدم تمرکز» و دلایل عدم تمرکز که «موتا» بارها در سخنرانی‌های خود بدان پرداخته است و نیز در مرامنامه حزب براندازان/ایرانارشیست، بر آن تأکید شده است، داشته باشیم.
هدف اصلی تمرکززدایی پیشرفت و بهبود ارائه خدمات، توسط بخش عمومی و ارتقا کیفیت زندگی و فرهنگی مردم در مناطق مختلف یک کشور است.
“عدم تمرکز” آزادی بیشتری را به لایه‌های پایین تر جامعه اهدا می‌کند. در این راستا فرودستان هر جامعه‌ای قادر خواهند بود، پروسه‌ی تغییر را به روشی که برای شهر و یا روستای محل سکونت شان مناسب است برنامه‌ریزی کنند. در بستر چنین برنامه‌ریزی خردمندانه‌ای‌ست که، بهره وری افزایش می‌یابد، درآمد بیشتری حاصل می‌شود و این خود به تنهائی باعث شکوفائی و پیشرفت در زمینه‌های آموزش و پرورش، فرهنگی و سیاسی می‌شود.
🔻در پایان یادآوری کنیم از خدمات چهره‌هائی موفق چون «دیوید گرابر، آنارشیست و پروفسور مردم شناسی، به همراهی ژانت بیل، نویسنده، پارتنر و یاور مورای بوکچین و همچنین دبی، دختر مورای بوکچین» در طول سفرهای مکررشان به روژاوا، نقش بزرگی که نه تنها در پیروزی انقلاب روژاوا ایفا کردند بلکه همچنان در رساندن صدای آزادی خواهی زنان و مردان کرد و حامیان‌شان، به دیگر مبارزین سرتاسر کره‌ی زمین!
“ترجمه و مطالب تکمیلی توسط یکی از زنان برانداز”
@Iranarchismnews
#مردم_مسلح_شوید
#سال۱۴۰۰سال_پایان_اسلام
#موتا_سخنگوی_براندازان
#مورای_بوکچین
#انقلاب_روژاوا
#Murray_Bookchin
#Roar
#RojavaRevolution
#DavidGraeber
#Janet_Biehl
https://roarmag.org/essays/murray-bookchin-100-birthday/
https://www.anarchistagency.com/critical-voices/roar-collective-celebrating-the-power-of-ideas-a-tribute-to-murray-bookchin/
https://youtu.be/YhS9ejhtOso
ROAR Magazine
Celebrating the power of ideas: a tribute to Murray Bookchin
In celebration of Murray Bookchin’s birth centenary, his daughter Debbie is joined by a number of his former friends, students and fellow travelers to honor his memory and reflect on his revolutionary legacy.