‍‍ #وطن‌دوستی_یا_ناسیونالیسم

تمایزهای اصلی در میان این دو سرمشق آن است که #وطن‌دوستی در اثر سیر تدریجی ادغام و در هم جوش خوردنِ اقوام در بستری تاریخی رخ نموده و مقدم بر تاسیس دولتی متمرکز بوده است و به همین دلیل هم به نهادهای سیاسی وابسته نیست، هرچند توسط آنها تقویت یا تضعیف می‌شود.

در مقابل، #ناسیونالیسم کمابیش در دورانی کوتاه، به دنبال تاسیس یک دولت متمرکز شکل گرفته و توسط نهادهای سیاسی صورت‌بندی و ترویج شده است و در غیاب دولت دستخوش فروپاشی و زوال می‌شود.

از دید سیستمی، #وطن‌دوستی در سطحی فرهنگی تعریف می‌شود و بر منش‌ها و معانی استوار است، اما #ناسیونالیسم در سطح اجتماعی زاده می‌شود و بر نهادها و ساز و کارهای مبتنی بر قدرت سوار شده است.

به همین دلیل #وطن‌دوستی یا ملی‌گرایی از مجرای جذب و ادغام افراد و اقوام و گروه‌های اجتماعی توسعه می‌یابد و در برابر تنوع نژادی و زبانی و دینی ایمن است و از این چندگونگی تغذیه می‌کند و غنی‌تر می‌شود. در حالی که #ناسیونالیسم بر مبنای همسان‌سازی و هم‌سطح‌ سازیِ زبان تاسیس شده و بنابراین گرایش دارد تا تمام لایه‌های تنوع اجتماعی را به سطحی یگانه و کنترل شدنی توسط نهادهای سیاسی فرو بکاهد.

#ملی_گرایی_ایران_گرا