#وزارت_امور_خارجهٔ_ایالات_متحده
#دفتر_سخنگو
سخنان #مایک_پمپئو، وزیر امور خارجهٔ ایالات متحده
#پس_از_توافق: #یک_راهبرد_تازه_در_مورد_ایران
☆1
۲۱ مه ۲۰۱۸
بنیاد هریتج – واشنگتن دی.سی
مایک پمپئو، وزیر امور خارجه: بسیار خوب. بامداد بر همگی شما خوش. من نخست می‌خواهم از بنیاد هریتج و رئیس آن، کِی کولز جیمز سپاسگزاری کنم. از شما برای این‌که امروز میزبان من هستید، سپاسگزارم. بنیاد هریتج طرز تفکر من در مورد مسائل جهان و امور سیاست همگانی را، نخست به عنوان یک شهروند، و بعد به عنوان یک عضو کنگره، و حتی امروز شکل داده است. من از بابت این کار فوق‌العاده سپاسگزارم.
و با سپاس از شما که به من یادآوری کردید من نمی‌توانم در مورد مسئله‌ای جز آن چه موضوع صحبت امروز ما است، حرف بزنم. (خندهٔ حضار) این برای سومین سال است. اما بودن من در این‌جا مایهٔ افتخار من است.
دو هفته پیش پرزیدنت ترامپ به حضور ایالات متحده در توافق برنامه جامع اقدام مشترک، که بیشتر به عنوان توافق هسته‌ای ایران شناخته می‌شود، پایان بخشید.
پرزیدنت ترامپ فقط به یک دلیل ساده از این توافق خارج شد: این توافق نتوانست امنیت مردم آمریکا را در برابر خطر ایجاد شده توسط رهبران جمهوری اسلامی ایران تضمین کند.
اما دیگر تمام شد. دیگر ثروت‌اندوزی دزدسالاران ایرانی تمام شد. دیگر پذیرش فرود آمدن موشک‌ها در ریاض و بلندی‌های جولان ادامه نخواهد یافت. دیگر گسترش بدون هزینهٔ قدرت ایران روی نخواهد داد. دیگر تمام شد.
برجام به دلیل کاستی‌های مرگبارش جهان را به خطر می‌اندازد.
و امروز بررسی دقیق و جزء‌به‌جزء این [کاستی‌ها] – حتی اگر فقط با هدف اطمینان یافتن از این امر باشد که آن [کاستی‌ها] در ترتیبات آینده تکرار نخواهند شد – کاری ارزنده است.
برای نمونه، بندهای ضعیف موسوم به «غروب» در برجام توانایی اجتناب‌ناپذیر جنگ‌افزارهای هسته‌ای رژیم ایران را تنها به تأخیر می‌انداخت.
پس از به پایان رسیدن محدودیت زمانی لحاظ شده در بندهای غروب این توافق، ایران آزاد خواهد بود تا به سرعت به سوی ساخت یک بمب حرکت کند و یک مسابقهٔ تسلیحاتی بالقوه فاجعه‌بار را در منطقه آغاز نماید. در واقع همین کوتاه بودن تأخیر ایجاد شده در برنامهٔ هسته‌ای ایران نیز به خودی خود انگیزه‌بخش گسترش تسلیحات در خاورمیانه بوده است.
افزون بر این، همان‌گونه که ما در عملیات خارق‌العاده امنیتی اخیر اسرائیل مشاهده کرده‌ایم، ایران سالیان سال است که دربارهٔ داشتن برنامهٔ جنگ‌افزارهای هسته‌ای خود دروغ گفته است. ایران با سوءنیت وارد برجام شد. شایان توجه است که حتی امروز هم این رژیم به دروغ‌گویی‌اش ادامه می‌دهد.
همین ماه پیش بود که ظریف، وزیر امور خارجهٔ ایران، در یک برنامهٔ خبری بامداد یکشنبه گفت: «ما هرگز نمی‌خواستیم که یک بمب تولید کنیم.»
اگر مسئله فریبکاری عامدانهٔ آن در میان نبود، این می‌توانست ادعایی خنده‌آور باشد. زیرا نه تنها برنامهٔ «آماد» وجود داشته است، بلکه ایرانی‌ها دقت و مراقبت بسیار زیادی را مبذول داشته‌اند تا فعالیت محسن فخری‌زاده مهابادی و دار و دستهٔ دانشمندان هسته‌ای او را محافظت، پنهان، و نگهداری کنند – که البته همان‌گونه که دیدیم این دقت و مراقبت باز هم کفایت نکرد.
برجام کاستی‌های دیگری نیز داشت.
سازوکارهای بازرسی و تأیید انطباق ایران با این توافق به اندازهٔ کافی نیرومند نبودند.
این توافق هیچ کاری را برای مقابله با توسعهٔ ادامه‌دار موشک‌های بالستیک و کروز توسط ایران – موشک‌هایی که قادر به حمل کلاهک‌های هسته‌ای هستند – نکرد.
برجام به رژیم ایران اجازه داد تا از پول دریافت شده تحت برجام برای بهبود وضعیت اقتصادی مردم تحت‌فشار این کشور استفاده کنند، اما رهبران این رژیم از انجام چنین کاری خودداری کردند.
به جای آن، دولت [ایران] از این گنجینه‌ای که تازه کشف کرده بود برای دامن زدن به جنگ‌های نیابتی در سراسر خاورمیانه و پر کردن جیب‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، حزب‌الله، حماس، و حوثی‌ها استفاده کرد.
به یاد داشته باشید که ایران در زمان برقراری برجام حرکت توسعه‌طلبانهٔ خود را در سراسر خاورمیانه به پیش برد. قاسم سلیمانی با پول مردم – که به خون‌بها تبدیل شده است – دست به این قمار زده است. ثروت ایجاد شده توسط غرب به این کارزارها دامن زده است.
دولت اوباما از لحاظ راهبردی به این نتیجه رسیده بود که این توافق ایران را متقاعد خواهد کرد تا از اقدامات خود به عنوان یک حکومت سرکش و یاغی دست بکشد و با هنجارهای پذیرفته شدهٔ بین‌المللی همراه شود.
اما آن قمار به باخت منتهی شد با پیامدهای عظیمی برای همه مردم ساکن در خاورمیانه.
ایدهٔ داشتن برجام به عنوان یک ستون راهبردی ثبات در خاورمیانه به کامل‌ترین شکل توسط جان کری بیان شد. او گفته بود: «من می‌دانم خاورمیانه‌ای که در آتش است … با این توافق بیشتر قابل‌مدیریت خواهد بود.
#دفتر_سخنگو
سخنان #مایک_پمپئو، وزیر امور خارجهٔ ایالات متحده
#پس_از_توافق: #یک_راهبرد_تازه_در_مورد_ایران
☆1
۲۱ مه ۲۰۱۸
بنیاد هریتج – واشنگتن دی.سی
مایک پمپئو، وزیر امور خارجه: بسیار خوب. بامداد بر همگی شما خوش. من نخست می‌خواهم از بنیاد هریتج و رئیس آن، کِی کولز جیمز سپاسگزاری کنم. از شما برای این‌که امروز میزبان من هستید، سپاسگزارم. بنیاد هریتج طرز تفکر من در مورد مسائل جهان و امور سیاست همگانی را، نخست به عنوان یک شهروند، و بعد به عنوان یک عضو کنگره، و حتی امروز شکل داده است. من از بابت این کار فوق‌العاده سپاسگزارم.
و با سپاس از شما که به من یادآوری کردید من نمی‌توانم در مورد مسئله‌ای جز آن چه موضوع صحبت امروز ما است، حرف بزنم. (خندهٔ حضار) این برای سومین سال است. اما بودن من در این‌جا مایهٔ افتخار من است.
دو هفته پیش پرزیدنت ترامپ به حضور ایالات متحده در توافق برنامه جامع اقدام مشترک، که بیشتر به عنوان توافق هسته‌ای ایران شناخته می‌شود، پایان بخشید.
پرزیدنت ترامپ فقط به یک دلیل ساده از این توافق خارج شد: این توافق نتوانست امنیت مردم آمریکا را در برابر خطر ایجاد شده توسط رهبران جمهوری اسلامی ایران تضمین کند.
اما دیگر تمام شد. دیگر ثروت‌اندوزی دزدسالاران ایرانی تمام شد. دیگر پذیرش فرود آمدن موشک‌ها در ریاض و بلندی‌های جولان ادامه نخواهد یافت. دیگر گسترش بدون هزینهٔ قدرت ایران روی نخواهد داد. دیگر تمام شد.
برجام به دلیل کاستی‌های مرگبارش جهان را به خطر می‌اندازد.
و امروز بررسی دقیق و جزء‌به‌جزء این [کاستی‌ها] – حتی اگر فقط با هدف اطمینان یافتن از این امر باشد که آن [کاستی‌ها] در ترتیبات آینده تکرار نخواهند شد – کاری ارزنده است.
برای نمونه، بندهای ضعیف موسوم به «غروب» در برجام توانایی اجتناب‌ناپذیر جنگ‌افزارهای هسته‌ای رژیم ایران را تنها به تأخیر می‌انداخت.
پس از به پایان رسیدن محدودیت زمانی لحاظ شده در بندهای غروب این توافق، ایران آزاد خواهد بود تا به سرعت به سوی ساخت یک بمب حرکت کند و یک مسابقهٔ تسلیحاتی بالقوه فاجعه‌بار را در منطقه آغاز نماید. در واقع همین کوتاه بودن تأخیر ایجاد شده در برنامهٔ هسته‌ای ایران نیز به خودی خود انگیزه‌بخش گسترش تسلیحات در خاورمیانه بوده است.
افزون بر این، همان‌گونه که ما در عملیات خارق‌العاده امنیتی اخیر اسرائیل مشاهده کرده‌ایم، ایران سالیان سال است که دربارهٔ داشتن برنامهٔ جنگ‌افزارهای هسته‌ای خود دروغ گفته است. ایران با سوءنیت وارد برجام شد. شایان توجه است که حتی امروز هم این رژیم به دروغ‌گویی‌اش ادامه می‌دهد.
همین ماه پیش بود که ظریف، وزیر امور خارجهٔ ایران، در یک برنامهٔ خبری بامداد یکشنبه گفت: «ما هرگز نمی‌خواستیم که یک بمب تولید کنیم.»
اگر مسئله فریبکاری عامدانهٔ آن در میان نبود، این می‌توانست ادعایی خنده‌آور باشد. زیرا نه تنها برنامهٔ «آماد» وجود داشته است، بلکه ایرانی‌ها دقت و مراقبت بسیار زیادی را مبذول داشته‌اند تا فعالیت محسن فخری‌زاده مهابادی و دار و دستهٔ دانشمندان هسته‌ای او را محافظت، پنهان، و نگهداری کنند – که البته همان‌گونه که دیدیم این دقت و مراقبت باز هم کفایت نکرد.
برجام کاستی‌های دیگری نیز داشت.
سازوکارهای بازرسی و تأیید انطباق ایران با این توافق به اندازهٔ کافی نیرومند نبودند.
این توافق هیچ کاری را برای مقابله با توسعهٔ ادامه‌دار موشک‌های بالستیک و کروز توسط ایران – موشک‌هایی که قادر به حمل کلاهک‌های هسته‌ای هستند – نکرد.
برجام به رژیم ایران اجازه داد تا از پول دریافت شده تحت برجام برای بهبود وضعیت اقتصادی مردم تحت‌فشار این کشور استفاده کنند، اما رهبران این رژیم از انجام چنین کاری خودداری کردند.
به جای آن، دولت [ایران] از این گنجینه‌ای که تازه کشف کرده بود برای دامن زدن به جنگ‌های نیابتی در سراسر خاورمیانه و پر کردن جیب‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، حزب‌الله، حماس، و حوثی‌ها استفاده کرد.
به یاد داشته باشید که ایران در زمان برقراری برجام حرکت توسعه‌طلبانهٔ خود را در سراسر خاورمیانه به پیش برد. قاسم سلیمانی با پول مردم – که به خون‌بها تبدیل شده است – دست به این قمار زده است. ثروت ایجاد شده توسط غرب به این کارزارها دامن زده است.
دولت اوباما از لحاظ راهبردی به این نتیجه رسیده بود که این توافق ایران را متقاعد خواهد کرد تا از اقدامات خود به عنوان یک حکومت سرکش و یاغی دست بکشد و با هنجارهای پذیرفته شدهٔ بین‌المللی همراه شود.
اما آن قمار به باخت منتهی شد با پیامدهای عظیمی برای همه مردم ساکن در خاورمیانه.
ایدهٔ داشتن برجام به عنوان یک ستون راهبردی ثبات در خاورمیانه به کامل‌ترین شکل توسط جان کری بیان شد. او گفته بود: «من می‌دانم خاورمیانه‌ای که در آتش است … با این توافق بیشتر قابل‌مدیریت خواهد بود.