Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#دموکراسی_چیست_و_چه_نیست
#دموکراسی_چیست؟
☆4
#رقابت_همیشه_شاخصه_اصلی_برای_شناخت_و_سنجش_دموکراسی_نیست.
در دموکراسی های «کلاسیک» فرض بر این است که تصمیم گیریها بر مبنای مشارکت مستقیم عامه مردم و اجماع آنها است.
انتظار بر این است که شهروندان پس از شنیدن نظرات مختلف و سنجش مزایا و معایب آنها، بر یکی از آن موارد توافق کنند.
در دموکراسیها همواره به طور سنتی، دشمنی خاصی با « دسته بندی»
«منافع ویژه» وجود دارد، اما حداقل از زمان «مقالات فدرالیستها» به نظر میرسید که همگی بر این نکته توافق دارند که رقابت بین دسته های مختلف، شرط لازم برای دموکراسی هایی است که رقابت در آنها بالاتر از سطوح محلی است.
جیمز مدیسون میگوید
«انگیزه های دسته بندی در نهاد بشر سرشته شده است» روشهای ممکن برای درمان «بیماری دسته بندی» از خود مرض بدتر است و بهترین روش برای تعدیل آن، شناخت و کنترل اثرات آن است. شهروندان دموکرات ممکن است با این استدالال که گریزی از دسته بندی نیست، موافق باشند، ولی در عین حال آنها با محدود کردن رقابت بین دسته های مختلف نیز موافق نیستند.
اختلاف سلیقه ها درباره شیوه و مرزبندی رقابتها بیشترین تفاوتها را در بین انواع دموکراسی ها سبب میشود. موجه ترین تعریف برای سلامت یک دموکراسی را میتوان در #کیفیت_برگزاری_انتخابات جستجو کرد.
انتخابات بایستی سالم و عادلانه برگزار شده و آرا با بی طرفی کامل شمرده شود. برخی وجود انتخابات را حتی اگر در آن احزاب بخصوصی کنار گذاشته شده و بخش قابل توجهی از جمعیت نتوانند در آن آزادانه مشارکت داشته باشند، دلیل کافی برای وجود دموکراسی میدانند. این استدلال سفسطه آمیز را « #الکتورالیسم » مینامند و به عبارتی دیگر معتقدند که: « تنها برگزاری انتخابات کنشهای سیاسی را تبدیل به رقابتی مسالمت آمیز در بین نخبگان نموده و به برندگان مشروعیت مردمی میبخشد»
اینکه چگونه این انتخابات برگزار شده و چه فشارهایی برای برنده کردن بعضی از این افراد وارد شده، اهمیتی ندارد. انتخابات، محور دموکراسی است و به طور نوبتی برگزار میشود و شهروندان مجاز هستند که تنها به کاندیداهای محدودی که احزاب معرفی کرده اند رأی بدهند و همین سبب میشود که در مراحل اولیه گذار به دموکراسی، سردرگمی های گوناگونی ایجاد شود.
برای حل این مشکل، شهروندان میتوانند در فاصله بین دو انتخابات به طرق مختلف، در سیاستهای عمومی مداخله کرده و بر آنها اثر بگذارند؛ شیوه های اثرگذاری آنها میتواند از طریق اتحادیه های ذینفع، جنبشهای مدنی، گروههای محلی و گردهمایی های موکلین و روشهای مشابه آن باشد.
به عبارت دیگر دموکراسیهای مدرن دارای فرایندهای مختلفی برای رقابت و همچنین کانالهای گوناگونی برای بیان علائق و ارزشهای مورد نظر رأی دهندگان هستند.
این فرایندها میتوانند به صورت مشارکت فراحزبی و یا حزبی بوده و نیز میتوانند کنشی منطقه ای و یا ملی و همچنین به صورت اشتراکی و یا فردی باشند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#دموکراسی_چیست_و_چه_نیست
#دموکراسی_چیست؟
☆4
#رقابت_همیشه_شاخصه_اصلی_برای_شناخت_و_سنجش_دموکراسی_نیست.
در دموکراسی های «کلاسیک» فرض بر این است که تصمیم گیریها بر مبنای مشارکت مستقیم عامه مردم و اجماع آنها است.
انتظار بر این است که شهروندان پس از شنیدن نظرات مختلف و سنجش مزایا و معایب آنها، بر یکی از آن موارد توافق کنند.
در دموکراسیها همواره به طور سنتی، دشمنی خاصی با « دسته بندی»
«منافع ویژه» وجود دارد، اما حداقل از زمان «مقالات فدرالیستها» به نظر میرسید که همگی بر این نکته توافق دارند که رقابت بین دسته های مختلف، شرط لازم برای دموکراسی هایی است که رقابت در آنها بالاتر از سطوح محلی است.
جیمز مدیسون میگوید
«انگیزه های دسته بندی در نهاد بشر سرشته شده است» روشهای ممکن برای درمان «بیماری دسته بندی» از خود مرض بدتر است و بهترین روش برای تعدیل آن، شناخت و کنترل اثرات آن است. شهروندان دموکرات ممکن است با این استدالال که گریزی از دسته بندی نیست، موافق باشند، ولی در عین حال آنها با محدود کردن رقابت بین دسته های مختلف نیز موافق نیستند.
اختلاف سلیقه ها درباره شیوه و مرزبندی رقابتها بیشترین تفاوتها را در بین انواع دموکراسی ها سبب میشود. موجه ترین تعریف برای سلامت یک دموکراسی را میتوان در #کیفیت_برگزاری_انتخابات جستجو کرد.
انتخابات بایستی سالم و عادلانه برگزار شده و آرا با بی طرفی کامل شمرده شود. برخی وجود انتخابات را حتی اگر در آن احزاب بخصوصی کنار گذاشته شده و بخش قابل توجهی از جمعیت نتوانند در آن آزادانه مشارکت داشته باشند، دلیل کافی برای وجود دموکراسی میدانند. این استدلال سفسطه آمیز را « #الکتورالیسم » مینامند و به عبارتی دیگر معتقدند که: « تنها برگزاری انتخابات کنشهای سیاسی را تبدیل به رقابتی مسالمت آمیز در بین نخبگان نموده و به برندگان مشروعیت مردمی میبخشد»
اینکه چگونه این انتخابات برگزار شده و چه فشارهایی برای برنده کردن بعضی از این افراد وارد شده، اهمیتی ندارد. انتخابات، محور دموکراسی است و به طور نوبتی برگزار میشود و شهروندان مجاز هستند که تنها به کاندیداهای محدودی که احزاب معرفی کرده اند رأی بدهند و همین سبب میشود که در مراحل اولیه گذار به دموکراسی، سردرگمی های گوناگونی ایجاد شود.
برای حل این مشکل، شهروندان میتوانند در فاصله بین دو انتخابات به طرق مختلف، در سیاستهای عمومی مداخله کرده و بر آنها اثر بگذارند؛ شیوه های اثرگذاری آنها میتواند از طریق اتحادیه های ذینفع، جنبشهای مدنی، گروههای محلی و گردهمایی های موکلین و روشهای مشابه آن باشد.
به عبارت دیگر دموکراسیهای مدرن دارای فرایندهای مختلفی برای رقابت و همچنین کانالهای گوناگونی برای بیان علائق و ارزشهای مورد نظر رأی دهندگان هستند.
این فرایندها میتوانند به صورت مشارکت فراحزبی و یا حزبی بوده و نیز میتوانند کنشی منطقه ای و یا ملی و همچنین به صورت اشتراکی و یا فردی باشند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
