@iran_novin1
اندیشه
#جنبش_سکولار_دمکراسی؛
« #آلترناتیو_حکومت» است و یا
« #آلترناتیو_دولت »؟
قسمت دوم
#تاریخ_و_اهداف_جنبش_سکولار_دمکراسی
همانگونه که تاریخ جنبش سکولار دمکراسی در نخستین نهادگاهِ خود تأکید میورزد؛ جنبش سکولار دمکراسی قیامی است علیه دخالت مراکز دین (کلیسا) در سیاست و زندگی روزمره مردم. در تقابل گسترده مردم علیه کلیسا یک خواست معین مطرح بود که همهء مراکز دین و دین باوران میبایست دست از اقتدار خود بر زندگی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی مردم برکشند، به مراکز دین بازگردند، جامعه را بحال خود رها سازند تا مردم خود بر سرنوشت خویش حاکم شوند.
در گیرو دار آن نزاعها، هرگز بحثی از این در میان نبود که جامعه برای رها سازی خود میبایست به تقابل با دین برخیزد و یا مذهب. چرا که این بحث در ماهیت امر برای جامعه آنروز اروپا بسیار گمراه کننده بود و موجب به کج راهه کشاندن مبارزات مردمان برای رسیدن به آزادی میشد. و از سویی دیگر بسیاری هم آگاه بودند بحث
« #جدایی_مذهب_از_حکومت»، امکان گریزگاهی را برای دین و مراکز دین باقی خواهد گذاشت تا با توجیه خود مدعی گردند هر آنچه که تا کنون بعنوان
« #حکومتهای_دینی» بر زندگی اجتماعی و سیاسی مردم بکار رفته است هیچ ربطی به دین نداشته، چرا که همهء ادیان آمده اند تا جهانی عاری از ظلم و بیداد را بنیاد گذارند و دین اساساً باوری است رهایی بخش. از این رو همه منادیان دین بانگ برمیاورند؛ آنچه را که امروز بشریت پس از آورندگان ادیان و بعد از آنها تجربه کرده اند قرائت های گوناگون از ادیان (مذاهب) بوده است که شایسته نیست در تقابل خود با استبداد حکومت های دینی، بنیادهای دین را مورد نقد و بررسی قرار دهیم.
بدین سبب دین باوران تأکید میورزند در چالش تعریف مفهوم سکولاریسم بسنده کنیم به همان
« #جدایی_مذهب_از_حکومت » و نه
« #جدایی_دین_از_حکومت ».
ناگفته نماند این نکته در تعریف از سکولاریسم و اصرار ورزیدن براصل
« #جدایی_مذهب_از_حکومت » در شرایط کنونی جامعه سیاسی ایرانی قابل فهم است که کمتر سبب دلخوری دین باوران شویم. چرا که گمان برده ایم اگر سکولاریسم را در این محدوده تعریف کنیم، ممکن خواهد شد تا تعداد بیشتری از اسلامگرایان وطنی به خیل علاقمندان جنبش سکولار دمکراسی بپیوندند.
اسلامگرایان « #نو اندیش » به رابطه حقیقی دین با سیاست اعتقاد داشته و سیاستِ بدون تأثیر پذیری از دین را باور ندارند. در همین رابطه آنها بارها اظهار میدارند؛ که اسلام در ذات و باور مردم ایران جایگاهی معین و ثابتی را دارد که غیر قابل کتمان و تغییر است. از این رو سیاست نمیتواند بی تأثیر از اسلام و باور دینی مردم باشد.
البته منظور این
« #نوگرایان_اسلامی» از سیاست همان حکومت است که حکومت میبایست در هنگام تدوین سیاست و تصویب قوانین به باورهای دینی مردم، یعنی اسلام، توجه داشته و این اعتقادات و باورهای دینی را در امر سیاستهای اجرایی و قوانین کشوری در نظر گیرد.
ادامه دارد. ..
🆔 @iran_novin1
اندیشه
#جنبش_سکولار_دمکراسی؛
« #آلترناتیو_حکومت» است و یا
« #آلترناتیو_دولت »؟
قسمت دوم
#تاریخ_و_اهداف_جنبش_سکولار_دمکراسی
همانگونه که تاریخ جنبش سکولار دمکراسی در نخستین نهادگاهِ خود تأکید میورزد؛ جنبش سکولار دمکراسی قیامی است علیه دخالت مراکز دین (کلیسا) در سیاست و زندگی روزمره مردم. در تقابل گسترده مردم علیه کلیسا یک خواست معین مطرح بود که همهء مراکز دین و دین باوران میبایست دست از اقتدار خود بر زندگی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی مردم برکشند، به مراکز دین بازگردند، جامعه را بحال خود رها سازند تا مردم خود بر سرنوشت خویش حاکم شوند.
در گیرو دار آن نزاعها، هرگز بحثی از این در میان نبود که جامعه برای رها سازی خود میبایست به تقابل با دین برخیزد و یا مذهب. چرا که این بحث در ماهیت امر برای جامعه آنروز اروپا بسیار گمراه کننده بود و موجب به کج راهه کشاندن مبارزات مردمان برای رسیدن به آزادی میشد. و از سویی دیگر بسیاری هم آگاه بودند بحث
« #جدایی_مذهب_از_حکومت»، امکان گریزگاهی را برای دین و مراکز دین باقی خواهد گذاشت تا با توجیه خود مدعی گردند هر آنچه که تا کنون بعنوان
« #حکومتهای_دینی» بر زندگی اجتماعی و سیاسی مردم بکار رفته است هیچ ربطی به دین نداشته، چرا که همهء ادیان آمده اند تا جهانی عاری از ظلم و بیداد را بنیاد گذارند و دین اساساً باوری است رهایی بخش. از این رو همه منادیان دین بانگ برمیاورند؛ آنچه را که امروز بشریت پس از آورندگان ادیان و بعد از آنها تجربه کرده اند قرائت های گوناگون از ادیان (مذاهب) بوده است که شایسته نیست در تقابل خود با استبداد حکومت های دینی، بنیادهای دین را مورد نقد و بررسی قرار دهیم.
بدین سبب دین باوران تأکید میورزند در چالش تعریف مفهوم سکولاریسم بسنده کنیم به همان
« #جدایی_مذهب_از_حکومت » و نه
« #جدایی_دین_از_حکومت ».
ناگفته نماند این نکته در تعریف از سکولاریسم و اصرار ورزیدن براصل
« #جدایی_مذهب_از_حکومت » در شرایط کنونی جامعه سیاسی ایرانی قابل فهم است که کمتر سبب دلخوری دین باوران شویم. چرا که گمان برده ایم اگر سکولاریسم را در این محدوده تعریف کنیم، ممکن خواهد شد تا تعداد بیشتری از اسلامگرایان وطنی به خیل علاقمندان جنبش سکولار دمکراسی بپیوندند.
اسلامگرایان « #نو اندیش » به رابطه حقیقی دین با سیاست اعتقاد داشته و سیاستِ بدون تأثیر پذیری از دین را باور ندارند. در همین رابطه آنها بارها اظهار میدارند؛ که اسلام در ذات و باور مردم ایران جایگاهی معین و ثابتی را دارد که غیر قابل کتمان و تغییر است. از این رو سیاست نمیتواند بی تأثیر از اسلام و باور دینی مردم باشد.
البته منظور این
« #نوگرایان_اسلامی» از سیاست همان حکومت است که حکومت میبایست در هنگام تدوین سیاست و تصویب قوانین به باورهای دینی مردم، یعنی اسلام، توجه داشته و این اعتقادات و باورهای دینی را در امر سیاستهای اجرایی و قوانین کشوری در نظر گیرد.
ادامه دارد. ..
🆔 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#هانا
اندیشه
#جنبش_سکولار_دمکراسی؛
« #آلترناتیو_حکومت» است و یا
« #آلترناتیو_دولت »؟
قسمت دوم
#تاریخ_و_اهداف_جنبش_سکولار_دمکراسی
همانگونه که تاریخ جنبش سکولار دمکراسی در نخستین نهادگاهِ خود تأکید میورزد:
جنبش سکولار دمکراسی قیامی است علیه دخالت مراکز دین (کلیسا) در سیاست و زندگی روزمره مردم.
در تقابل گسترده مردم علیه کلیسا یک خواست معین مطرح بود که همه ی مراکز دین و دین باوران میبایست دست از اقتدار خود بر زندگی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی مردم برکشند، به مراکز دین بازگردند، جامعه را بحال خود رها سازند تا مردم خود بر سرنوشت خویش حاکم شوند.
در گیرو دار آن نزاعها، هرگز بحثی از این در میان نبود که جامعه برای رها سازی خود می بایست به تقابل با دین برخیزد و یا مذهب. چرا که این بحث در ماهیت امر برای جامعه آن روز اروپا بسیار گمراه کننده بود و موجب به کج راهه کشاندن مبارزات مردمان برای رسیدن به آزادی میشد. و از سویی دیگر بسیاری هم آگاه بودند بحث « #جدایی_مذهب_از_حکومت»، امکان گریزگاهی را برای دین و مراکز دین باقی خواهد گذاشت تا با توجیه خود مدعی گردند هر آنچه که تا کنون بعنوان
« #حکومتهای_دینی» بر زندگی اجتماعی و سیاسی مردم بکار رفته است هیچ ربطی به دین نداشته، چرا که همه ی ادیان آمده اند تا جهانی عاری از ظلم و بیداد را بنیاد گذارند و دین اساساً باوری است رهایی بخش. از این رو همه منادیان دین بانگ برمیاورند؛ آنچه را که امروز بشریت پس از آورندگان ادیان و بعد از آنها تجربه کرده اند قرائت های گوناگون از ادیان (مذاهب) بوده است که شایسته نیست در تقابل خود با استبداد حکومت های دینی، بنیادهای دین را مورد نقد و بررسی قرار دهیم.
بدین سبب دین باوران تأکید میورزند در چالش تعریف مفهوم سکولاریسم بسنده کنیم به همان
« #جدایی_مذهب_از_حکومت » و نه
« #جدایی_دین_از_حکومت ».
ناگفته نماند این نکته در تعریف از سکولاریسم و اصرار ورزیدن براصل
« #جدایی_مذهب_از_حکومت » در شرایط کنونی جامعه سیاسی ایرانی قابل فهم است که کمتر سبب دلخوری دین باوران شویم. چرا که گمان برده ایم اگر سکولاریسم را در این محدوده تعریف کنیم، ممکن خواهد شد تا تعداد بیشتری از اسلامگرایان وطنی به خیل علاقمندان جنبش سکولار دمکراسی بپیوندند.
اسلامگرایان « #نو اندیش » به رابطه حقیقی دین با سیاست اعتقاد داشته و سیاستِ بدون تأثیر پذیری از دین را باور ندارند.
در همین رابطه آنها بارها اظهار میدارند؛ که اسلام در ذات و باور مردم ایران جایگاهی معین و ثابتی را دارد که غیر قابل کتمان و تغییر است. از این رو سیاست نمی تواند بی تأثیر از اسلام و باور دینی مردم باشد.
البته منظور این
« #نوگرایان_اسلامی» از سیاست همان حکومت است که حکومت میبایست در هنگام تدوین سیاست و تصویب قوانین به باورهای دینی مردم، یعنی اسلام، توجه داشته و این اعتقادات و باورهای دینی را در امر سیاستهای اجرایی و قوانین کشوری در نظر گیرد.
ادامه دارد. ..
🆔 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#هانا
اندیشه
#جنبش_سکولار_دمکراسی؛
« #آلترناتیو_حکومت» است و یا
« #آلترناتیو_دولت »؟
قسمت دوم
#تاریخ_و_اهداف_جنبش_سکولار_دمکراسی
همانگونه که تاریخ جنبش سکولار دمکراسی در نخستین نهادگاهِ خود تأکید میورزد:
جنبش سکولار دمکراسی قیامی است علیه دخالت مراکز دین (کلیسا) در سیاست و زندگی روزمره مردم.
در تقابل گسترده مردم علیه کلیسا یک خواست معین مطرح بود که همه ی مراکز دین و دین باوران میبایست دست از اقتدار خود بر زندگی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی مردم برکشند، به مراکز دین بازگردند، جامعه را بحال خود رها سازند تا مردم خود بر سرنوشت خویش حاکم شوند.
در گیرو دار آن نزاعها، هرگز بحثی از این در میان نبود که جامعه برای رها سازی خود می بایست به تقابل با دین برخیزد و یا مذهب. چرا که این بحث در ماهیت امر برای جامعه آن روز اروپا بسیار گمراه کننده بود و موجب به کج راهه کشاندن مبارزات مردمان برای رسیدن به آزادی میشد. و از سویی دیگر بسیاری هم آگاه بودند بحث « #جدایی_مذهب_از_حکومت»، امکان گریزگاهی را برای دین و مراکز دین باقی خواهد گذاشت تا با توجیه خود مدعی گردند هر آنچه که تا کنون بعنوان
« #حکومتهای_دینی» بر زندگی اجتماعی و سیاسی مردم بکار رفته است هیچ ربطی به دین نداشته، چرا که همه ی ادیان آمده اند تا جهانی عاری از ظلم و بیداد را بنیاد گذارند و دین اساساً باوری است رهایی بخش. از این رو همه منادیان دین بانگ برمیاورند؛ آنچه را که امروز بشریت پس از آورندگان ادیان و بعد از آنها تجربه کرده اند قرائت های گوناگون از ادیان (مذاهب) بوده است که شایسته نیست در تقابل خود با استبداد حکومت های دینی، بنیادهای دین را مورد نقد و بررسی قرار دهیم.
بدین سبب دین باوران تأکید میورزند در چالش تعریف مفهوم سکولاریسم بسنده کنیم به همان
« #جدایی_مذهب_از_حکومت » و نه
« #جدایی_دین_از_حکومت ».
ناگفته نماند این نکته در تعریف از سکولاریسم و اصرار ورزیدن براصل
« #جدایی_مذهب_از_حکومت » در شرایط کنونی جامعه سیاسی ایرانی قابل فهم است که کمتر سبب دلخوری دین باوران شویم. چرا که گمان برده ایم اگر سکولاریسم را در این محدوده تعریف کنیم، ممکن خواهد شد تا تعداد بیشتری از اسلامگرایان وطنی به خیل علاقمندان جنبش سکولار دمکراسی بپیوندند.
اسلامگرایان « #نو اندیش » به رابطه حقیقی دین با سیاست اعتقاد داشته و سیاستِ بدون تأثیر پذیری از دین را باور ندارند.
در همین رابطه آنها بارها اظهار میدارند؛ که اسلام در ذات و باور مردم ایران جایگاهی معین و ثابتی را دارد که غیر قابل کتمان و تغییر است. از این رو سیاست نمی تواند بی تأثیر از اسلام و باور دینی مردم باشد.
البته منظور این
« #نوگرایان_اسلامی» از سیاست همان حکومت است که حکومت میبایست در هنگام تدوین سیاست و تصویب قوانین به باورهای دینی مردم، یعنی اسلام، توجه داشته و این اعتقادات و باورهای دینی را در امر سیاستهای اجرایی و قوانین کشوری در نظر گیرد.
ادامه دارد. ..
🆔 @iran_novin1
