Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_چهارم
#کودتا_انتخابات_منجیان_خارجی؟
⏮ کودتای نظامی علیه حکومت استبدادی شاید در ظاهر ساده ترین و سریع ترین روش سرنگونی یک رژیم تنفربرانگیز باشد، اما در عمل مشکلات بسیاری در اجرای این روش وجود دارد.
از همه مهم تر اینکه کودتای نظامی هیج تغییری در توزیع نامتناسب قدرت میان مردم، الیت (الیت یا نخبگان در جامعه شناسی و سیاست به گروهی از اشخاص و محافل اشاره می کند که در هر جامعه موقعیت های بالا را دراختیار خود دارند و این موقعیت ها معمولا بین آنان دست به دست می شود.)، حاکم و نیروهای نظامی ایجاد نمی کند.
بیرون راندن افراد یا گروه های خاصی از موقعیت های دولتی، تنها جایی خالی برای افراد و گروه های فرصت طلب ایجاد می کند.
🔁 در تئوری، این افراد و گروههای جدید ممکن است تساهل بیشتری از افراد و گروه های قبلی داشته باشند و امکانات بیشتری برای پیشبرد آزادی در اختیار مردم قرار دهند ولی متاسفانه شق معکوس این قضیه محتمل تر است.
➖ گروه های جدید پس از تحکیم قدرت خود شاید ظالم تر و جاه طلب تر از همتایان قدیمی خود باشند، در نتیجه گروه جدید - که مردم امید بیشتری به آن ها داشتند - پس از تثبیت می تواند بدون دغدغه حقوق بشر یا دموکراسی هرگونه که می خواهد عمل کند، کودتا پاسخ مناسبی برای مشکل دیکتاتوری نیست.
🔘 رای گیری ها هم تحت حکومت های استبدادی وسیله ای مناسب برای ایجاد تغییر اساسی در ساختار سیاسی نیستند. بعضی حکومت های دیکتاتوری گاهی برای حفظ ظاهر دموکراتیک بودن خود، رای گیری هایی نیز برگزار می کنند (شبیه به رای گیری های کشورهای بلوک شرق سابق 《و البته ایران》) اما این رای گیری ها، در حقیقت همه پرسی های بسته ای هستند که تنها به منظور صحه گزاردن مردمی و انتخاب یکی از کاندیداهای دست چین شده دیکتاتور، انجام می شود.
✔️ اگر کاندیداهای مخالفی اجازه حضور در انتخابات بیابند و حتی برگزیده هم بشوند (همان گونه که در سال ۱۹۹۰ در برمه و در سال ۱۹۹۳ در نیجریه روی داد) نتایج انتخابات به سادگی از طرف دیکتاتور رد خواهد شد. گاهی نیز کاندیدای «پیروز» ارعاب شده، دستگیر و حتی اعدام می شود. دیکتاتور هیچگاه به سادگی به رای گیری ای که وی را از تخت پادشاهی به زیر بکشد، اجازه برگزاری نخواهد داد.
📌 گاهی نیز افرادی که از حکومت های دیکتاتوری رنج می برند یا کسانی که برای رهایی از چنگال دیکتاتور به تبعیدگاه های خودخواسته خارجی رفته اند، باور نمی کنند که مردم تحت ستم بتوانند خود را آزاد سازند. این افراد امید خود را به نیروهای خارجی می بندند. به باور آنان فقط کمک بین المللی توان کافی برای به پایین کشیدن دیکتاتور را دارا خواهد بود. این دیدگاه که مردمان تحت ستم توانایی عملکرد موثر را دارا نیستند، در دوره های زمانی خاصی بروز می کند. همان گونه که ذکر شد، در این برهه ها مردم تحت ستم ناامید بوده و موقتا توان مبارزه را از دست می دهند؛ چرا که اعتماد به نفس لازم برای مواجهه با دیکتاتوری را از دست داده و راهی برای نجات خویش نمی شناسند.
📍در این شرایط طبیعی است که عده ای امید رهایی را به دیگران می بندند و منتظر دخالت های نیروهای بیگانه باقی می مانند. این نیروی نجات دهنده خارجی می تواند محصول اتفاق نظر کشورهای دیگر، سازمان ملل متحد، کشوری خاص یا تصویب قوانین بین المللی اقتصادی و سیاسی علیه دیکتاتوری موجود در کشور باشد. این سناریو به نظر دلچسب می آید؛ اما موانع بزرگی در راه اعتماد و توکل به منجیان بیگانه وجود دارد. این توکل و اعتماد شاید اصولا بی مورد باشد؛ چرا که معمولا هیچ منجی خارجی ای - که عملا دخالت کند - وجود ندارد و اگر دولتی خارجی برای تغییر وضعیت مداخله کند، معمولا نباید به آن اعتماد کرد.
🌀 در اینجا لازم است به چند حقیقت ناگوار که معمولا در پشت پرده انتظار کشیدن برای دخالت کشورهای بیگانه وجود دارد اشاره کنیم:
🕹 کشورهای دیگر معمولا به منظور ارتقاء وضعیت اقتصادی و سیاسی خود با دولت های دیکتاتوری مدارا کرده و یا حتی از آن ها حمایت می کنند.
🕹 کشورهای بیگانه شاید ترجیح دهند تا به جای نگاه داشتن مهاجرانی که برای آزادی کشور خود تلاش می کنند، مردم تحت ستم را در برابر اهداف دیگر معامله نمایند.
🕹 بعضی از دولت های خارجی تنها برای به دست آوردن کنترل اقتصادی، سیاسی و نظامی بر کشورها، علیه دیکتاتوری های موجود در آن فعالیت می کنند.
🕹 نیروهای بیگانه تنها در صورتی به صورت فعال برای نجات کشوری مبارزه می کنند که پیشاپیش مقاومت های داخلی شروع به لرزاندن پایه های دیکتاتوری کرده و از این طریق ستمگری های این رژیم را به جهانیان نشان داده باشد. دیکتاتوری ها در وهله اول به خاطر شیوه تقسیم قدرت داخلی به حیات خویش ادامه می دهند.
ادامه دارد ...
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_چهارم
#کودتا_انتخابات_منجیان_خارجی؟
⏮ کودتای نظامی علیه حکومت استبدادی شاید در ظاهر ساده ترین و سریع ترین روش سرنگونی یک رژیم تنفربرانگیز باشد، اما در عمل مشکلات بسیاری در اجرای این روش وجود دارد.
از همه مهم تر اینکه کودتای نظامی هیج تغییری در توزیع نامتناسب قدرت میان مردم، الیت (الیت یا نخبگان در جامعه شناسی و سیاست به گروهی از اشخاص و محافل اشاره می کند که در هر جامعه موقعیت های بالا را دراختیار خود دارند و این موقعیت ها معمولا بین آنان دست به دست می شود.)، حاکم و نیروهای نظامی ایجاد نمی کند.
بیرون راندن افراد یا گروه های خاصی از موقعیت های دولتی، تنها جایی خالی برای افراد و گروه های فرصت طلب ایجاد می کند.
🔁 در تئوری، این افراد و گروههای جدید ممکن است تساهل بیشتری از افراد و گروه های قبلی داشته باشند و امکانات بیشتری برای پیشبرد آزادی در اختیار مردم قرار دهند ولی متاسفانه شق معکوس این قضیه محتمل تر است.
➖ گروه های جدید پس از تحکیم قدرت خود شاید ظالم تر و جاه طلب تر از همتایان قدیمی خود باشند، در نتیجه گروه جدید - که مردم امید بیشتری به آن ها داشتند - پس از تثبیت می تواند بدون دغدغه حقوق بشر یا دموکراسی هرگونه که می خواهد عمل کند، کودتا پاسخ مناسبی برای مشکل دیکتاتوری نیست.
🔘 رای گیری ها هم تحت حکومت های استبدادی وسیله ای مناسب برای ایجاد تغییر اساسی در ساختار سیاسی نیستند. بعضی حکومت های دیکتاتوری گاهی برای حفظ ظاهر دموکراتیک بودن خود، رای گیری هایی نیز برگزار می کنند (شبیه به رای گیری های کشورهای بلوک شرق سابق 《و البته ایران》) اما این رای گیری ها، در حقیقت همه پرسی های بسته ای هستند که تنها به منظور صحه گزاردن مردمی و انتخاب یکی از کاندیداهای دست چین شده دیکتاتور، انجام می شود.
✔️ اگر کاندیداهای مخالفی اجازه حضور در انتخابات بیابند و حتی برگزیده هم بشوند (همان گونه که در سال ۱۹۹۰ در برمه و در سال ۱۹۹۳ در نیجریه روی داد) نتایج انتخابات به سادگی از طرف دیکتاتور رد خواهد شد. گاهی نیز کاندیدای «پیروز» ارعاب شده، دستگیر و حتی اعدام می شود. دیکتاتور هیچگاه به سادگی به رای گیری ای که وی را از تخت پادشاهی به زیر بکشد، اجازه برگزاری نخواهد داد.
📌 گاهی نیز افرادی که از حکومت های دیکتاتوری رنج می برند یا کسانی که برای رهایی از چنگال دیکتاتور به تبعیدگاه های خودخواسته خارجی رفته اند، باور نمی کنند که مردم تحت ستم بتوانند خود را آزاد سازند. این افراد امید خود را به نیروهای خارجی می بندند. به باور آنان فقط کمک بین المللی توان کافی برای به پایین کشیدن دیکتاتور را دارا خواهد بود. این دیدگاه که مردمان تحت ستم توانایی عملکرد موثر را دارا نیستند، در دوره های زمانی خاصی بروز می کند. همان گونه که ذکر شد، در این برهه ها مردم تحت ستم ناامید بوده و موقتا توان مبارزه را از دست می دهند؛ چرا که اعتماد به نفس لازم برای مواجهه با دیکتاتوری را از دست داده و راهی برای نجات خویش نمی شناسند.
📍در این شرایط طبیعی است که عده ای امید رهایی را به دیگران می بندند و منتظر دخالت های نیروهای بیگانه باقی می مانند. این نیروی نجات دهنده خارجی می تواند محصول اتفاق نظر کشورهای دیگر، سازمان ملل متحد، کشوری خاص یا تصویب قوانین بین المللی اقتصادی و سیاسی علیه دیکتاتوری موجود در کشور باشد. این سناریو به نظر دلچسب می آید؛ اما موانع بزرگی در راه اعتماد و توکل به منجیان بیگانه وجود دارد. این توکل و اعتماد شاید اصولا بی مورد باشد؛ چرا که معمولا هیچ منجی خارجی ای - که عملا دخالت کند - وجود ندارد و اگر دولتی خارجی برای تغییر وضعیت مداخله کند، معمولا نباید به آن اعتماد کرد.
🌀 در اینجا لازم است به چند حقیقت ناگوار که معمولا در پشت پرده انتظار کشیدن برای دخالت کشورهای بیگانه وجود دارد اشاره کنیم:
🕹 کشورهای دیگر معمولا به منظور ارتقاء وضعیت اقتصادی و سیاسی خود با دولت های دیکتاتوری مدارا کرده و یا حتی از آن ها حمایت می کنند.
🕹 کشورهای بیگانه شاید ترجیح دهند تا به جای نگاه داشتن مهاجرانی که برای آزادی کشور خود تلاش می کنند، مردم تحت ستم را در برابر اهداف دیگر معامله نمایند.
🕹 بعضی از دولت های خارجی تنها برای به دست آوردن کنترل اقتصادی، سیاسی و نظامی بر کشورها، علیه دیکتاتوری های موجود در آن فعالیت می کنند.
🕹 نیروهای بیگانه تنها در صورتی به صورت فعال برای نجات کشوری مبارزه می کنند که پیشاپیش مقاومت های داخلی شروع به لرزاندن پایه های دیکتاتوری کرده و از این طریق ستمگری های این رژیم را به جهانیان نشان داده باشد. دیکتاتوری ها در وهله اول به خاطر شیوه تقسیم قدرت داخلی به حیات خویش ادامه می دهند.
ادامه دارد ...
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
اثر : #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_چهارم
#کودتا_انتخابات_منجیان_خارجی؟
بخش اول
⏮کودتای نظامی علیه حکومت استبدادی شاید در ظاهر ساده ترین و سریع ترین روش سرنگونی یک رژیم تنفربرانگیز باشد، اما در عمل مشکلات بسیاری در اجرای این روش وجود دارد.
از همه مهم تر اینکه کودتای نظامی هیج تغییری در توزیع نامتناسب قدرت میان مردم، الیت (الیت یا نخبگان در جامعه شناسی و سیاست به گروهی از اشخاص و محافل اشاره می کند که در هر جامعه موقعیت های بالا را دراختیار خود دارند و این موقعیت ها معمولا بین آنان دست به دست می شود.)، حاکم و نیروهای نظامی ایجاد نمی کند.
بیرون راندن افراد یا گروه های خاصی از موقعیت های دولتی، تنها جایی خالی برای افراد و گروه های فرصت طلب ایجاد می کند.
🔁 در تئوری، این افراد و گروهای جدید ممکن است تساهل بیشتری از افراد و گروه های قبلی داشته باشند و امکانات بیشتری برای پیشبرد آزادی در اختیار مردم قرار دهند ولی متاسفانه شق معکوس این قضیه محتمل تر است.
➖گروه های جدید پس از تحکیم قدرت خود شاید ظالم تر و جاه طلب تر از همتایان قدیمی خود باشند، در نتیجه گروه جدید - که مردم امید بیشتری به آن ها داشتند - پس از تثبیت می تواند بدون دغدغه حقوق بشر یا دموکراسی هرگونه که می خواهد عمل کند، کودتا پاسخ مناسبی برای مشکل دیکتاتوری نیست.
🔘رای گیری ها هم تحت حکومت های استبدادی وسیله ای مناسب برای ایجاد تغییر اساسی در ساختار سیاسی نیستند.
بعضی حکومت های دیکتاتوری گاهی برای حفظ ظاهر دموکراتیک بودن خود، رای گیری هایی نیز برگزار می کنند (شبیه به رای گیری های کشورهای بلوک شرق سابق 《و البته ایران》) اما این رای گیری ها، در حقیقت همه پرسی های بسته ای هستند که تنها به منظور صحه گزاردن مردمی و انتخاب یکی از کاندیداهای دست چین شده دیکتاتور، انجام می شود.
🔙اگر کاندیداهای مخالفی اجازه حضور در انتخابات بیابند و حتی برگزیده هم بشوند (همان گونه که در سال ۱۹۹۰ در برمه و در سال ۱۹۹۳ در نیجریه روی داد) نتایج انتخابات به سادگی از طرف دیکتاتور رد خواهد شد.
گاهی نیز کاندیدای «پیروز» ارعاب شده، دستگیر و حتی اعدام می شود.
دیکتاتور هیچگاه به سادگی به رای گیری ای که وی را از تخت پادشاهی به زیر بکشد، اجازه برگزاری نخواهد داد.
📌گاهی نیز افرادی که از حکومت های دیکتاتوری رنج می برند یا کسانی که برای رهایی از چنگال دیکتاتور به تبعیدگاه های خودخواسته خارجی رفته اند، باور نمی کنند که مردم تحت ستم بتوانند خود را آزاد سازند. این افراد امید خود را به نیروهای خارجی می بندند. به باور آنان فقط کمک بین المللی توان کافی برای به پایین کشیدن دیکتاتور را دارا خواهد بود. این دیدگاه که مردمان تحت ستم توانایی عملکرد موثر را دارا نیستند، در دوره های زمانی خاصی بروز می کند.
همان گونه که ذکر شد، در این برهه ها مردم تحت ستم ناامید بوده و موقتا توان مبارزه را از دست می دهند؛ چرا که اعتماد به نفس لازم برای مواجهه با دیکتاتوری را از دست داده و راهی برای نجات خویش نمی شناسند.
📍در این شرایط طبیعی است که عده ای امید رهایی را به دیگران می بندند و منتظر دخالت های نیروهای بیگانه باقی می مانند.
این نیروی نجات دهنده خارجی میتواند محصول اتفاق نظر کشورهای دیگر، سازمان ملل متحد، کشوری خاص یا تصویب قوانین بین المللی اقتصادی و سیاسی علیه دیکتاتوری موجود در کشور باشد.
این سناریو به نظر دلچسب می آید؛ اما موانع بزرگی در راه اعتماد و توکل به منجیان بیگانه وجود دارد. این توکل و اعتماد شاید اصولا بی مورد باشد؛ چرا که معمولا هیچ منجی خارجی ای - که عملا دخالت کند - وجود ندارد و اگر دولتی خارجی برای تغییر وضعیت مداخله کند، معمولا نباید به آن اعتماد کرد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
اثر : #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_چهارم
#کودتا_انتخابات_منجیان_خارجی؟
بخش اول
⏮کودتای نظامی علیه حکومت استبدادی شاید در ظاهر ساده ترین و سریع ترین روش سرنگونی یک رژیم تنفربرانگیز باشد، اما در عمل مشکلات بسیاری در اجرای این روش وجود دارد.
از همه مهم تر اینکه کودتای نظامی هیج تغییری در توزیع نامتناسب قدرت میان مردم، الیت (الیت یا نخبگان در جامعه شناسی و سیاست به گروهی از اشخاص و محافل اشاره می کند که در هر جامعه موقعیت های بالا را دراختیار خود دارند و این موقعیت ها معمولا بین آنان دست به دست می شود.)، حاکم و نیروهای نظامی ایجاد نمی کند.
بیرون راندن افراد یا گروه های خاصی از موقعیت های دولتی، تنها جایی خالی برای افراد و گروه های فرصت طلب ایجاد می کند.
🔁 در تئوری، این افراد و گروهای جدید ممکن است تساهل بیشتری از افراد و گروه های قبلی داشته باشند و امکانات بیشتری برای پیشبرد آزادی در اختیار مردم قرار دهند ولی متاسفانه شق معکوس این قضیه محتمل تر است.
➖گروه های جدید پس از تحکیم قدرت خود شاید ظالم تر و جاه طلب تر از همتایان قدیمی خود باشند، در نتیجه گروه جدید - که مردم امید بیشتری به آن ها داشتند - پس از تثبیت می تواند بدون دغدغه حقوق بشر یا دموکراسی هرگونه که می خواهد عمل کند، کودتا پاسخ مناسبی برای مشکل دیکتاتوری نیست.
🔘رای گیری ها هم تحت حکومت های استبدادی وسیله ای مناسب برای ایجاد تغییر اساسی در ساختار سیاسی نیستند.
بعضی حکومت های دیکتاتوری گاهی برای حفظ ظاهر دموکراتیک بودن خود، رای گیری هایی نیز برگزار می کنند (شبیه به رای گیری های کشورهای بلوک شرق سابق 《و البته ایران》) اما این رای گیری ها، در حقیقت همه پرسی های بسته ای هستند که تنها به منظور صحه گزاردن مردمی و انتخاب یکی از کاندیداهای دست چین شده دیکتاتور، انجام می شود.
🔙اگر کاندیداهای مخالفی اجازه حضور در انتخابات بیابند و حتی برگزیده هم بشوند (همان گونه که در سال ۱۹۹۰ در برمه و در سال ۱۹۹۳ در نیجریه روی داد) نتایج انتخابات به سادگی از طرف دیکتاتور رد خواهد شد.
گاهی نیز کاندیدای «پیروز» ارعاب شده، دستگیر و حتی اعدام می شود.
دیکتاتور هیچگاه به سادگی به رای گیری ای که وی را از تخت پادشاهی به زیر بکشد، اجازه برگزاری نخواهد داد.
📌گاهی نیز افرادی که از حکومت های دیکتاتوری رنج می برند یا کسانی که برای رهایی از چنگال دیکتاتور به تبعیدگاه های خودخواسته خارجی رفته اند، باور نمی کنند که مردم تحت ستم بتوانند خود را آزاد سازند. این افراد امید خود را به نیروهای خارجی می بندند. به باور آنان فقط کمک بین المللی توان کافی برای به پایین کشیدن دیکتاتور را دارا خواهد بود. این دیدگاه که مردمان تحت ستم توانایی عملکرد موثر را دارا نیستند، در دوره های زمانی خاصی بروز می کند.
همان گونه که ذکر شد، در این برهه ها مردم تحت ستم ناامید بوده و موقتا توان مبارزه را از دست می دهند؛ چرا که اعتماد به نفس لازم برای مواجهه با دیکتاتوری را از دست داده و راهی برای نجات خویش نمی شناسند.
📍در این شرایط طبیعی است که عده ای امید رهایی را به دیگران می بندند و منتظر دخالت های نیروهای بیگانه باقی می مانند.
این نیروی نجات دهنده خارجی میتواند محصول اتفاق نظر کشورهای دیگر، سازمان ملل متحد، کشوری خاص یا تصویب قوانین بین المللی اقتصادی و سیاسی علیه دیکتاتوری موجود در کشور باشد.
این سناریو به نظر دلچسب می آید؛ اما موانع بزرگی در راه اعتماد و توکل به منجیان بیگانه وجود دارد. این توکل و اعتماد شاید اصولا بی مورد باشد؛ چرا که معمولا هیچ منجی خارجی ای - که عملا دخالت کند - وجود ندارد و اگر دولتی خارجی برای تغییر وضعیت مداخله کند، معمولا نباید به آن اعتماد کرد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
اثر : #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_چهارم
#کودتا_انتخابات_منجیان_خارجی؟
بخش دوم
🌀در اینجا لازم است به چند حقیقت ناگوار که معمولا در پشت پرده انتظار کشیدن برای دخالت کشورهای بیگانه وجود دارد اشاره کنیم:
🕹کشورهای دیگر معمولا به منظور ارتقاء وضعیت اقتصادی و سیاسی خود با دولت های دیکتاتوری مدارا کرده و یا حتی از آن ها حمایت می کنند.
🕹کشورهای بیگانه شاید ترجیح دهند تا به جای نگاه داشتن مهاجرانی که برای آزادی کشور خود تلاش می کنند، مردم تحت ستم را در برابر اهداف دیگر معامله نمایند.
🕹بعضی از دولت های خارجی تنها برای به دست آوردن کنترل اقتصادی، سیاسی و نظامی بر کشورها، علیه دیکتاتوری های موجود در آن فعالیت می کنند.
🕹نیروهای بیگانه تنها در صورتی به صورت فعال برای نجات کشوری مبارزه می کنند که پیشاپیش مقاومت های داخلی شروع به لرزاندن پایه های دیکتاتوری کرده و از این طریق ستمگری های این رژیم را به جهانیان نشان داده باشد. دیکتاتوری ها در وهله اول به خاطر شیوه تقسیم قدرت داخلی به حیات خویش ادامه می دهند.
🔺در این وضعیت جامعه و توده های مردم برای ایجاد مشکل برای دیکتاتور بیش از حد ضعیف هستند و ثروت و قدرت در دست عده ای معدود از افراد انباشته شده است. علیرغم اینکه دیکتاتوری ها ممکن است از عملکرد نیروهای بین المللی متاثر و حتی تضعیف شوند، ادامه حیات آن ها در نهایت وابسته به عوامل داخلی است.
🚫در صورت وجود حرکت های مخالف داخلی، حمایت های جهانی از آن ها می تواند بسیار مفید واقع شود. برای مثال تحریم های اقتصادی بین المللی، ممنوعیت ها، قطع روابط دیپلوماتیک، اخراج از سازمان های بین المللی، محکومیت توسط بخش های مختلف سازمان ملل متحد و موارد مشابه می تواند کمک عظیمی برای این حرکت ها باشد.
📍 به هرحال، در غیاب یک نهضت مقاومت قدرتمند داخلی، احتمال وقوع موارد بالا کم بوده، در صورت اجرا نیز تاثیر چندانی نخواهند داشت.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
اثر : #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_چهارم
#کودتا_انتخابات_منجیان_خارجی؟
بخش دوم
🌀در اینجا لازم است به چند حقیقت ناگوار که معمولا در پشت پرده انتظار کشیدن برای دخالت کشورهای بیگانه وجود دارد اشاره کنیم:
🕹کشورهای دیگر معمولا به منظور ارتقاء وضعیت اقتصادی و سیاسی خود با دولت های دیکتاتوری مدارا کرده و یا حتی از آن ها حمایت می کنند.
🕹کشورهای بیگانه شاید ترجیح دهند تا به جای نگاه داشتن مهاجرانی که برای آزادی کشور خود تلاش می کنند، مردم تحت ستم را در برابر اهداف دیگر معامله نمایند.
🕹بعضی از دولت های خارجی تنها برای به دست آوردن کنترل اقتصادی، سیاسی و نظامی بر کشورها، علیه دیکتاتوری های موجود در آن فعالیت می کنند.
🕹نیروهای بیگانه تنها در صورتی به صورت فعال برای نجات کشوری مبارزه می کنند که پیشاپیش مقاومت های داخلی شروع به لرزاندن پایه های دیکتاتوری کرده و از این طریق ستمگری های این رژیم را به جهانیان نشان داده باشد. دیکتاتوری ها در وهله اول به خاطر شیوه تقسیم قدرت داخلی به حیات خویش ادامه می دهند.
🔺در این وضعیت جامعه و توده های مردم برای ایجاد مشکل برای دیکتاتور بیش از حد ضعیف هستند و ثروت و قدرت در دست عده ای معدود از افراد انباشته شده است. علیرغم اینکه دیکتاتوری ها ممکن است از عملکرد نیروهای بین المللی متاثر و حتی تضعیف شوند، ادامه حیات آن ها در نهایت وابسته به عوامل داخلی است.
🚫در صورت وجود حرکت های مخالف داخلی، حمایت های جهانی از آن ها می تواند بسیار مفید واقع شود. برای مثال تحریم های اقتصادی بین المللی، ممنوعیت ها، قطع روابط دیپلوماتیک، اخراج از سازمان های بین المللی، محکومیت توسط بخش های مختلف سازمان ملل متحد و موارد مشابه می تواند کمک عظیمی برای این حرکت ها باشد.
📍 به هرحال، در غیاب یک نهضت مقاومت قدرتمند داخلی، احتمال وقوع موارد بالا کم بوده، در صورت اجرا نیز تاثیر چندانی نخواهند داشت.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
